Geçmişin yaraladığı ve ihanetten deli gibi korkan bir kız.Büyüdüğünde başına gelecek onca ihanetten ve kayıplardan habersizce hayatına devam eder.
Sonra en korktuğu şey başına gelir ve en yakınları tarafından ihanete uğrar.O günden sonra hiç...
En son kafamı sert bir şekilde duvara çarpmıştım.Sonrası karanlık.Sesler geliyordu belki de bağırışmalar ama gözlerimi bir türlü açamıyordum.İçimden bir ses uyumam gerektiğini haykırıyordu ve ben her zaman iç sesimi haklı bulmuşumdur.
Kıvançın anlatımı...
İçeriye girdiğimizde ortalık savaş meydanına dönmüştü.Duygu elindeki vazoyu kapıya doğru,yani kapıdan içeriye giren bana doğru fırlattı.Kimseye bir şey olmadı ama Duygu yüzünü duvara döndürdü ve sol,yumruk olan eliyle duvarı sertçe yumruklamaya başladı.Elleri berbat bir haldeydi ve kimse onu durduramıyordu.
En sonunda ben bir daha şansımı denemek için Duyguya yaklaştım ve sağ kolundan tutmaya çalıştım.O sırada hiç beklemediğim şekilde Duygu kafasını duvara çarparak bayıldı.Acıya dayanıklı olduğunu hepimiz biliyoruz ama şuan o kadar çok acı çekiyor ki acıdan bayılmıştı.
Ayan sakinleştirici iğne yaptığında isminin Yağmur olduğunu öğrendiğim kızdan başka hepimiz Duygunun yanındaydık.Yağmuruysa Ayan zorla uyuması gerektiğini,Duygu uyanıp onu böyle görürse çok üzüleceğini söyleyerek odasına göndermişti.
Ben Duygunun yanında oturmuş sol elini yavaşça okşuyordum ki Duygu elini açtı.Bende Ayana "Ayan,Ayan koş elini açtı" diye bağırdım.O da koşarak geldi ve Duygunun içler acısı olan eline baktı."B...Böyle olmaz.Hastaneye gitmesi gerek.Ama inatçı keçi eğer uyanınca hastanede olduğunu görürse yeniden kriz keçire bilir" baya düşünceli geliyordu sesi.
Duygu sayıklamaya başlayınca hepsinin gözü Duyguya döndü.Duygu "Dokunma bana!Çek elini saçlarımdan,yaklaşma!Bana dokunma seni öldürürüm!" Dedi ve sessizce ağlamaya başladı.İbrahim "Ayan yoksa o şerefsiz bir şey mi yaptı?!" Deli gibi kızaran gözleri Duygudan ayrılmıyordu.Kaya,Atakan ve Kuzeyinde aynı şekilde.
Duyguyu yavaşça sarstım kalkması için "Duygu,kabus görüyorsun aç gözlerini"dedim.O ise hala 'bana dokunma' diye sayıklıyordu.Biraz daha kuvvetli sarsınca gözlerini açtı ve yatakta hızla doğruldu.Bağırdı yine "Yaklaşmayın bana!" Diye.Dizlerini karnına doğru çekti ve koluyla etrafını sarmak istedi ama olmadı.
Gözleri en sonunda beni buldu ve boş gözlerle bakmaya devam etti.Sonra hepimize baktı ve ardından "Hepiniz odamdan çıkın!Her kes kendi evine gidip dinlensin.Rahat bırakın beni!" dedi.Ne yapacağımızı düşünürken Ayan Duyguya yaklaşmaya başladı.Duygu yeniden bağırdı "Yaklaşma bana!Gidin burdan! Hepiniz!".Aklımda dönüp dolaşan düşünceler beni sanki bir uçurumdan aşağıya itiyordu.
Duygu ellerini saçlarından keçirdi ve sayıklamaya devam etti.Titriyordu ve omzu hala tam iyileşmemişti.Bu hiç iyi değildi.İbrahim ve Kaya öne doğru geldi ve yatakta oturmak isterken "Size odamdan çıkın dedim!Yaklaşma!" Gözü kimseyi görmüyordu."Bakın bir daha söylemeyeceğim,ya şimdi odamdan çıkarsınız ya da yemin olsun ki bu odayı,bu binayı,her yeri yakarım!" Onu böyle görmek içimde bir şeylerin kopup gitmesine neden olurken Duygu tekrar konuştu "Kıvanç,telefonumu ver" buraya geldiğimden beridir ilk defa benimle konuşmuştu.Hemen telefonunu çıkarıp ona verdim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
