Geçmişin yaraladığı ve ihanetten deli gibi korkan bir kız.Büyüdüğünde başına gelecek onca ihanetten ve kayıplardan habersizce hayatına devam eder.
Sonra en korktuğu şey başına gelir ve en yakınları tarafından ihanete uğrar.O günden sonra hiç...
Kısa bir aradan sonra herkese merhaba.Sevinip sevinmeyeceğinizi bilmiyorum ama henüz sezon finali ertelendi.Yani kaldığımız yerden devam ediyoruz.Bol bol yorumlar ve oylar vermeniz dileğiyle...
Genelde uyandığım yerler ya hastane ya da kendi karanlık odam olurdu.Evet,buna alışmak da anca bana yakışırdı.
Ama bu sefer diğerlerinden farklı olarak kendimi şirketteki odamın siyah koltuğunda bulmuştum. Allah aşkına,biri burda ne olduğunu anlata bilir mi? Tavanla olan nefes kesici bakışmamıza son verip hızla oturur vaziyete geldim.
Ben koltukta yarı oturur pozisyonda durmuşken karşımda volta atan,beni izleyen ve gözlerini yere dikenleri görmek beklemediğim bir şeydi. Beni görenlerin hepsi koşarak önüme dizilince neye uğradığımı şaşırdım.
Ay gerçekten noluyor!
Sakince koltuktan kalkmaya çalıştım ama başım dönünce geri yerime oturdum. "Allah aşkına bir otur,dinlen. Ödümüzü kopardın zaten!" Bağırarak üstüme yürüyen İbrahime anlamaz gözlerle bakıyordum. Kıvanç aramızdaki mesafeyi kapatarak önümde eğildi ve eliyle dizlerimden destek aldı.
Sol eli yanağıma ulaştığında ister istemez gülümsedim. Evet,bunun yanlış olduğunu biliyordum ama bana iyi gelen şeyler arasında Kıvanç da geliyordu.
Kocaman bir tebessümle Ayana,İbrahime,Serkana ve en son önümde diz çöken Kıvança baktım. Endişe gözlerinden okunuyordu. "Ee gençlik,neden burdayız?Yani şey,neden başımda dikiliyorsunuz?" Gülerek söylediklerime tabi ki kimse gülmedi hatta endişeleri katlanarak arttı.
Ayan kısık bir sesle "Kriz anını hatırlamıyor.Ondan önce olan her şeyi en ince ayrıntısına kadar hatırlıyor ama o kısmı hatırlamıyor" diye duyulmayacağını düşündüğü bir sesle İbrahimi bilgilendirdiğinde neler olduğunu anlamaya çalışıyordum.
Aklıma düşen şeyle hemen elimi üzerimdeki gömleğe attım ve onu geri çektim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Kombin bu)
Gözlerim kalbimin olduğu tarafa dönünce nefesimi tuttum.
Yine olmuştu!
Gözlerim dolmaya başlayınca kafamı kaldırıp direkt Ayana baktım. "Bi...birinize bir şey yapmadım değil mi?Lütfen sadece kendime zarar verdiğimi söyle!" Kafasını iki yana sallayınca üzüntüsünü görmek ve bunun sebebi olmak kendimden bir kez daha nefret etmeme sebep oldu.
Kalbimdeki şu ince sızı kafamı dağıtıyordu ama kendimi hatırlamaya zorladım.
