Nefret bazen sevdiğimiz kişiler tarafından ruhumuza,kalbimize enjekte edile biliyor.
Sevgi bazen hiç ummadığımız bir zamanda, ummadığımız bir yerde belire biliyor.
Ben bunların tam ortasında sayıla bilirim.Şuan tam 24 yaşındayım koca bir kızım ama tıpkı o 13 yıl bundan önceki o küçük kızım.O günün üzerinden tamı tamına 13 koca yıl geçti ama ben hala hiç bir şeyi unuta bilmiş deyilim.O 13 yıl beni duygusuz,hissiz,kalbi bomboş bir kıza çevirdi. Hayır, yanlış anlamayın ailem,sevdiklerim yanımda ama hayat...
Acımasız ve ummadığımız kadar süprizlerle dolu.
Evet 13 yıl önce ne mi oldu? Söyleyeyim.
Ülkemizde savaş vardı. Ben tam 11 yaşındaydım.İlkbahardı ve biz ailecek köye gelmiştik.Bi güzel tatilimizi yaptıktan sonra artık evimize dönmek kararı aldık.Sabah ilk iş bavullarımızı topladık ve öğlen olmasını bekledik.Biz 3 kardeşiz ,en büyük abla da benim bu arada.Sonra babama sınıf arkadaşı olan ve köyümüzün muhtarı olan o amca aradı.Ve babama "Seni imza için askerlik şubesine çağırıyorlar.Sadece bir imza atacaksın" deyip kapatmıştı.Bizde tam o sırada kahvaltımızı bitirmiş ve hazırlanmaya başlamıştık. Babam hepimizi öpüp arabasına binip gitmişti. Ve anneme merak edilecek bir şey olmadığını ,birazdan geleceğini söyleyip yola koyulmuş. Aradan 2 saat geçti babamı arıyoruz ama kesinlikle açmıyor telefonu.Sonra ben ısrar edip bir kez daha arayınca telefon açıldı. Ben hemen"Babacım neden telefonunu açmıyorsun ,çok merak ettik,geliyor musun?Geliyorsan neredesin?" diye sorular sormaya başladım ama karşı taraf sessizdi."Baba noldu neden konuşmuyorsun?". Babam ise sadece "Beni götürüyorlar kızım" diyebildi. Aslında aynı gece rüyamda takım elbiseli adamların babamı aradığını görmüştüm. Birden o aklıma geldiği an telefon elimden yere düştü ve herkesin yüzü bana döndü. Annem ve babaannem bir şeyler söylüyordu ama kesinlikle onları duymuyordum,duyamıyordum.Çünkü o sıra kendimi suçlamakla meşguldum.
Beni duygusuz bir canavara dönüştüren o gün olmuştur.Sonra kendime geldiğimde annemle kardeşlerimin ağladığını gördüm ve o an her şey bir tokat gibi yüzüme çarptı.Mecburen ayağa kalktım kendi acımı unuttum ve onları yalnız bırakmamak,ağlamamaları için bir şeyler yapmak için onlara sıkı sıkı sarıldım. Çünkü o an aralarında dik durması gereken bendim.
Benim adım Duygu ve sevdiklerim için yapmayacağım şey yoktu o an.
Tam o günden sonra hiç bir şey eskisi gibi olmayacaktı.Ve bunu onların aralarından en iyi bilen yine bendim.
Ve evet o günden sonra hiç bir şey eskisi gibi olmadı...
🫧🫧🫧🫧🫧🫧🫧🫧🫧🫧🫧🫧🫧🫧🫧🫧
Eee nasıl buldunuz ilk bölümü🙃
Ufak bir hatırlatma: Arkadaşlar maalesef kitaba her gün bölüm gelmeye bilir .Haberiniz olsun . İNŞALLAH ÇOOK BEYENİRSİNİZ🥰 Kitaba belkide ancak haftasonu bölüm yayınlaya bilirim.
Şimdiden keyifli okumalar 🫠❤️
@kitapokurbest'e ithaf ediyorum ❤️
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GEÇMİŞTEN GELEN
Roman d'amourGeçmişin yaraladığı ve ihanetten deli gibi korkan bir kız.Büyüdüğünde başına gelecek onca ihanetten ve kayıplardan habersizce hayatına devam eder. Sonra en korktuğu şey başına gelir ve en yakınları tarafından ihanete uğrar.O günden sonra hiç...
