Victoria en Gavi ontmoeten elkaar per toeval wanneer ze hem moet interviewen na de finale van de Nations League 2023.
Hij is meteen verliefd op haar, maar het leeftijdsverschil van enkele jaren ziet zij hem alleen als een jongere vriend.
Zal het hem...
De volgende ochtend hoorde ik luid gepraat dat uit mijn woonkamer kwam. Ik had de hele nacht niet geslapen, Pedri was op een moment aangekomen en was ergens in de woonkamer blijven slapen, zoals Chiara, maar op zijn minst hadden ze hun conversatie zo stil mogelijk gehouden. Maar meer mensen waren blijkbaar toegekomen en ze werden luider, waardoor ik opstond en de deur opendeed om te kijken wie het was. Ik hoopte echt niet dat Gavi zou langskomen - ik wist dat Ana te laf was om dat te doen.
Pedri, Chiara, Irene, Ferran en Kike keken me met bezorgde blikken aan. "Wat doen jullie hier allemaal?", vroeg ik. Irene legde een arm rond mij en knuffelde me stevig. "Ik had de hoop nooit verloren", fluisterde ze. "Ja, maar de persoon waar ik het meeste om gaf wel", antwoordde ik droog. "Om eerlijk te zijn, heb ik ze verteld dat je dood was...", zei Kike. "En dat geeft hem een vrije baan om mijn beste vriendin 2 dagen later te kussen? Wie weet hoelang dit al gaande is? Of dat er niet meer is?", riep ik nu.
"Pedri, we moeten nu gaan, maar we komen terug", zei Ferran en wees naar mij. "Ik moet ook weer naar het werk", zei Irene. "Ik ook", zuchtte Kike. "Ik heb de week vrij, mijn baas is weg, ik blijf wel", zei Chiara en iedereen knikte. Ik rolde met mijn ogen, ze dachten echt dat ik een oppas nodig had. "Je kan iets uit mijn appartement nemen voor ontbijt", zei mijn broer en Chiara knikte, ging snel naar daar en nam brood en jam.
"Waarom waren Pedri en jij samen in de auto na de wedstrijd gisteren?", vroeg ik benieuwd toen we alleen waren. "We... hebben iets... gaande", zei ze eerlijk. "Oh wow, nog een koppel dat samen is gekomen door mijn verdwijning. Ik moest vroeger verdwijnen", zei ik sarcastisch. "We zijn geen koppel. Het is gewoon seks, dat heb ik erg duidelijk gemaakt", antwoordde Chiara en ik liet mijn mes vallen. "Vrienden met benefits? Ben je serieus? Dat werkt nooit en één van jullie zal gekwetst achterblijven", zei ik boos, hoe kon ze zo dom zijn. "Het gebeurde gewoon, Vicky! Dit is nu niet belangrijk, we zouden moeten praten over jou", zei ze en wees met haar mes naar mij. "Zeker niet", zei ik en stak de boterham in mijn mond voor ik weer naar mijn slaapkamer ging en de deur achter me sloot.
Irene kwam even langs tijdens haar pauze en Chiara kookte pasta voor ons drie. Ze had blijkbaar boodschappen gaan doen omdat de keuken nu vol lag met groenten en fruit en er was een vaas met verse bloemen op mijn tafel in de woonkamer. "Irene, heb je je werklaptop bij?", vroeg ik nadat Chiara me forceerde om te gaan zitten en iets te eten. "Ja, waarom?", vroeg ze me. "Ik moet hem lenen tot morgen", zei ik. "Voor wat?", vroeg ze verward. "Stel niet zoveel vragen", zei ik geërgerd. "Prima, maar ik heb hem terug nodig", zei ze en nam hem uit haar zak. Ik was zo dankbaar voor deze twee meiden. Ik gedroeg me chaotisch, wat natuurlijk zijn redenen had, maar ze respecteerden dat en drongen me op geen enkele manier op. Ik was er nog niet klaar voor om me open te stellen over iets dat ik zelf nog aan het verwerken was. De laatste 48 uur waren zo snel voorbij gegaan en er was zoveel gebeurd dat ik nog moest verwerken. Ik kreeg tranen in mijn ogen van dankbaarheid voor mijn twee vriendinnen die op dit moment alles deden wat ze nuttig voor me vonden. En ik was nog steeds in de war door dat Chiara en Pedri onderwerp, maar om eerlijk te zijn was dat het minst belangrijke ding op dit moment.
Mijn vriendinnen wierpen elkaar en mij de hele middag lang blikken toe en op een gegeven moment had ik er genoeg van en liet mijn vork op mijn bord vallen. "Prima, wat wil je weten?", zuchtte ik en legde mijn hoofd in mijn handen. "Nee... we... willen je niet onder druk zetten, je zal het ons vertellen als je klaar bent", zei Chiara en gaf Irene een dodelijke blik. Maar op de één of andere manier stroomden de woorden uit mijn mond - en de tranen uit mijn ogen. Ik snikte en vergat een heleboel, maar ze snapten het wel ongeveer. Beide meiden huilden ook en Chiara nam mijn hand en zei: "Vicky... het spijt me zo! Het verraad dat je hebt meegemaakt: die man van de CIA, de staat, je vriendje, je beste vriendin! Ik wou dat ik iets van je pijn kon overnemen om het makkelijker te maken." Uiteindelijk herpakte Irene zich en ging weer aan het werk, terwijl ik naar mijn kamer ging nadat ik mezelf had opgefrist in de badkamer. Chiara bleef in de woonkamer en deed de afwas.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
📍 Sevilla, Andalusië, Spanje Tagged: vicky.hernandez, ireneee.grc chiara2203 Sevilla vorig jaar 💕 Zo dankbaar dat je terug bent Vicky, we houden zoveel van je
kike_hrnndz Moet nu ook een sappige post maken pedri 🫶🏼💪🏼 ireneee.grc Onze supermeid Vicky 💫💫💫 pablogavi ❤️
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
📍 Londen, Verenigd Koninkrijk Tagged: vicky.hernandez kike_hrnndz Beste zus ter wereld 🌎❤️
chiara2203 Awwwwww alessandrabroja Je ziet er schattig uit 🥰 ireneee.grc ❤️❤️❤️ ferrantorres brooooo werd sappig
Weer in mijn kamer, startte ik Irene haar laptop, opende een leeg Word bestand waarin ik begon te typen. Ik was zo in de ban van het typen, maar luide stemmen haalde me uit mijn concentratie. En ik herkende er één heel goed van. Ik snelde naar de deur, smeet hem open en stormde naar buiten. "Wat in godsnaam doe jij hier?!", riep ik naar Gavi. "Het spijt me zo/ Ze waren in het Ciutat Esportiva en opeens bedreigde hij me met zijn krukken en ging in mijn auto zitten, en weigerde uit te stappen tot ik hem naar hier zou brengen", legde Pedri uit. "Ik kwam gewoon kijken hoe je hem in stukken zou scheuren", zei Ferran met een geamuseerde blik, wat hem Gavi opleverde die met één van zijn krukken op zijn voet stampte. "OW! Wil je al onze kansen om ook maar te dromen van een titel verpesten?!", riep Ferran naar hem.
"Kunnen we praten?", vroeg Gavi me en alle hoofden draaiden naar mij. "Nee. Wat is er om over te praten?", zei ik streng en zijn slecht uitziende gezicht vulde zich met tranen. "Ik- het spijt me, ik dacht dat je dood was en... Ana... ze was gewoon... daar... en", mompelde hij maar ik onderbrak zijn zielige kont. "Er is niets te vertellen. Je bedroog me op de ergst mogelijke manier. Je kan vertrekken", zei ik streng. Hij wist dat het waardeloos was om met mij te discussiëren en Pedri vergezelde hem naar buiten, omdat hij hem waarschijnlijk naar huis moest brengen. Ik ging terug naar mijn kamer en begon weer te schrijven tot mijn ouders aankwamen in de avond om samen te eten en Chiara vertrok.
Het was erg stil, ookal probeerde mijn ouders uit te zoeken wat er gebeurd was, Kike had hen niets verteld over Gavi en Ana en ik was hem daar erg dankbaar voor, of mijn vader zou hem eigenhandig wurgen.
