Niran/ Berdel✔️(Ateş Serisi 2)

4♤Berdel kararı

Bir karar aldığımızda bazen sonucunu düşünemiyorduk..ne olacağını, nasıl olacağını düşünemiyorduk. Bazen koşulsuz, şartsız birilerine güvenirdik ve bunun sonucu hüsran olurdu

Şimdi bende düşünmeden bir karar almıştım. Acele bir karar...
Acaba ona yaklaşarak doğru mu yapmıştım? İnsan ateşe yaklaşır mıydı? İnsan ateşe dokunabilir miydi?

Ondan kaçmam mı gerekiyordu? Yoksa ona güvenip bu yola çıkmam mı?
Kafam allak bullak olmuştu.
Ama birtek şey biliyordum, ben küçük kardeşimle beraber daha ne kadar saklanabilirdim ki? Eninde sonunda aşiret bizi bulurdu..babam bunun peşini asla bırakmazdı. Ve bulduklarında neler yapabileceklerini düşünemiyordum bile.

Şimdi sadece oradan buradan duyduğum laflarla bu adama güvenemezdim. Ama eğer bu berdeli o da istemiyorsa belki beraber bir çözüm bulabiliriz diye düşünmüştüm. Çünkü daha ne kadar arkadaşımın evinde saklanabilirdim ki? Asena'nın başına bela açmak istemiyordum. Ve küçük kardeşim Yağmur'u da korumak istiyordum

Bu adam bana neler yapar, nasıl biri acaba diye düşünmeden, hakkında bir şey bilmeden koşmuştum ona doğru. Peki o bana yardım elini uzatacak mıydı?
Ya o da onlar gibiyse..

İsmini seslendiğimi duyunca dönmüştü arkasına. Tuhaf bakışlarla bakıyordu yüzüme. Daha sonra kaşları havalanmıştı, dudağının bir kenarıda yukarı doğru kıvrılmıştı. Bu haraketine anlam verememiştim..

"Buyurun" dedi düz sesiyle. Ama yüzündeki garip ifade hâla duruyordu

"Sizinle konuşmam lazım" dedim bende aynı onun gibi düz sesimle

Bir kaç saniye dikkatle beni inceledi. Sonra usul usul bana doğru adımladı
Nefesimi tutmuş onun her bana doğru attığı adımı izliyordum. Aramızda kısa bir mesafe kaldığında durdu

"Ne hakkında?"

"Burada değil" dedim etrafıma bakarak

Kaşları çatılmış, daha sonra tekrar düzeltmişti. Adam beni herhalde deli, manyağın teki falan sanıyordu

Gidip arabasına bindi. Ben öylece yerimde kaldım. Herhalde konuşmak istemediği için çekip gidecek diye düşünürken arabanın camını açıp beni sesledi

"Gelmeyecek misiniz?" dedi

İlk önce şaşırsamda sonra hızlı adımlarla gidip arabasına binmiştim. Aptalca bir şey yapıyordum şuan. Ona güvenmem falan diye ortalığı dağıtırken şimdi arabasına gidip koşa koşa biniyordum. Belkide kim olduğumu öğrenir öğrenmez beni babama götürecekti..

Asena'yı öldürecektim, bu fikri aklıma o sokmuştu. Şimdi onun ipiyle kuyuya iniyordum..
Ve o kuyu çok karanlık olduğu için ben dibini göremiyordum bile..

Araba durunca ikimizde indik. Bir kafenin önünde durmuştuk

Benim şaşırdığım bir başka şeyse neden bu kadar çabuk kabul etmişti benimle konuşmayı?

Aklımdaki soruları bir kenara bırakıp beraber kafeye girdik. Cam kenarındaki masalardan birine geçip oturduk

"Kafeye gelmemize gerek yoktu aslında sadece garajdan çıksaydık yeterdi"

"Artık ne konuşacaksanız başlasanız mı?"

"Peki..Arslan bey ben mecbur kaldım yani şimdi sizinle konuşmaya, bilmiyorum ne tepki vereceğinizi ama yinede konuşmak istedim"

Pür dikkat beni dinliyordu. Ben biriyle gözlerinin içine bakarak konuşamadığım için bakışlarımı sık sık kaçırıyordum. Ama onun gözleri hep benim gözlerimdeydi..