Niran/ Berdel✔️(Ateş Serisi 2)

29♤Mutluluğumuz daim olsun/Final

Hayat bazen bizi öyle şaşırtır ki, öylece duraksayıp kalırız. Sadece izleriz..
Ve izlediğimiz zaman o zorlukların, acıların nasıl güzelliğe dönüştüğünün şahidi oluruz.
İnsan evladı doğuştan sabırsızdır, oysa biraz sabır, sakinlik her şeyin çözümünü bulmamıza yardımcı olur
Bu hayatda imkansız diye bir şey yok, sadece yapmaya cesaretimiz olmayan şeyleri böyle adlandırarak kendimizi kandırıyoruz

Arslan bana ilk başlarda 'sırılsıklam aşık olacağız, mutlu bir aile olacağız' deseydi eğer 'saçmalama, imkansız' derdim herhalde. Ama şimdi...

Acı, zorluk yerine güzelliğe bırakmıştı..
Elbet yine zorlu günlerimiz, acılarımız, kavgalarımız olacaktı
Ama her zorluğun ardında bir güzellik vardır mutlaka..

Zaman su gibi akıp gidiyordu, artık Cansumuz yavaş yavaş büyüyordu, 7 aylıktı. Kendi başına oturabiliyordu..
Bide küçük dişi çıkmıştı ön tarafta..
Güldüğünde öyle tatlı gözüküyordu ki, ömrüm boyunca onu izleyebilirdim

Tüm gün dedesinin, babaannesinin dizinin dibinden ayrılmıyordu
Cansu hayatımıza neşe katmıştı

Bu arada abim ve Rüya'nında bebeği olacaktı. Abimle aramızdaki kırgınlık hâla sürsede bebeği için gidip tebrik edip sarılmıştım. Ara sıra konuşuyorduk, ama samimi değildi, artık eski bağlar yoktu..
Yinede öylece hiç konuşmadan, ömür boyunca küs kalamazdık. Hayat bu yarın o bir gün ne olacağı belli olmazdı..

Kalkıp hepimize çay koyup getirdim. Akşam yemeğinden sonra her zamanki gibi sıcak aile ortamında çay eşliğinde bol sohbet zamanımız gelmişti. Saat geç oluyordu, ama Cansu hanım uyumak istemiyordu. Hep onunla oynayıp, onu güldürsünler istiyordu
Odaya uyumaya götürdüğümde durmadan ağlıyordu. Ama Arslan gelip yanına yatınca ağlaması duruyordu, hain kızım.
Şimdide öyle yapmıştı, ağlamıştı. Babası dışarıdan sesini duyunca koşarak gelmişti hemen odaya

"Kızım, ağlama" diyip yanına yatmıştı hemen Arslan. Bir tarafında ben, bir tarafında babası yatınca durmuştu ağlaması. Ninni okuyup yavaş yavaş uykuya dalmasını izledim

"Ne de güzel uyuyor, bak hele" dedi Arslan sırıtarak

"Öyle" dedim gülümseyerek

Arslan bir elini yanağıma koyup okşadı

"Bence kızımızın bu kadar ağlamasına sebep kardeş istemesi, çocuk yalnız kaldı" dedi
Onun bu sözlerine gülmüştüm

"Saçmalama Arslan, daha 7 aylık, erken. Biz önce bi Cansumuzu büyütelim, nasipse, kısmetse gelecekte olur" dedim
Şuan erkendi daha, hem Cansu daha çok küçüktü

"Gelecekten kastın ne kadar mesela?" dedi parmaklarını dudağımda gezdirirken

"Gelecek Arslan gelecek" dedim gülerek

"Öyle olsun bakalım" dedi kalkıp ben tarafa geçerken. Yanıma yatıp kollarını sıkı sıkı sardı bana. Kafamı hemen göğsüne yaslayıp, gözlerimi huzurla kapadım

"Seni çok seviyorum ağa'm"

"Seni senden bile fazla seviyorum Niran, anlatamam. Yaktın beni be kadın" dedi dudağıma tutkulu öpücük kondururken. Durmadan karşılık vermiştim sıcak öpüşlerine..
Her an dudakları dudaklarımda olsun istiyordum, her an kafam göğsüne yaslı olsun istiyordum, her an kolları bana sarılı olsun istiyordum. Çok mu şey istiyordum? Ben sadece onu istiyordum..

Sabah Cansu'nun yaptığı küçük çaplı şovla uyanmıştık. Küçük küçük öoücükler bıraktım minicik kızımın minicik yanaklarına, burnuna.
Kokusu tarif edilemez kadar güzeldi