Hayal kadar güzel..
Ya da hayalden bile öte
Tüm dünyanın en güzel kokulu çiçeğini getirseler bile böyle kokamazdı, kızımın kokusu..
Onun kokusuyla uykuya dalıyordum. O da benim kokumla. Yanına yatınca, ya da kucağıma alınca uyuyordu hemen, sesi çıkmıyordu
Uslu bir kızdı benim yavrum
Şuan bile evde o kadar ses olmasına rağmen mışıl mışıl uyuyordu
Annemler gelmişti..
Konak epey kalabalıktı
Cansu'm için gelmişlerdi
Ben şimdi odada onu uyutuyordum
Öyle minicik, öyle güzelti ki..
Kapının sesiyle bakışlarım oraya gitti
Arslan gelmişti
Elindeki sıcak çay bardağını bana uzattı
"İç hadi" dedi
"Uyusun inecektim aşağıya, teşekkür ederim" dedim gülümseyerek
Yanağıma öpücük kondurup geri çekildi
Sonra bakışları kızıma gitti. Bana uzattığı çay bardağını alıp yanıbaşımdaki komodinin üzerine bıraktım
Bakışlarım tekrar Arslan'a gitti. Kızımıza bakarken aniden gülmüştü, kahkaha atmıştı
"Ne oldu?" diye sordum bende gülerek
Bakışları tekrar beni buldu
Gelip yanıbaşıma oturdu
"İlk karşılaşmamızı, ilk zamanlarımızı hatırlıyorum da, el ele tutuşacağımızı bile düşünmezdik, yani sen düşünmezdin, ben hep düşündüm seni"
"Pis hain, sahtekar" dedim gülerek
"Ama şimdi yatakta bizim bebeğimiz yatıyor" dedi bakışlarlı tekrar Cansu'ya giderken
Benimde bakışlarım kızımızı buldu. Uyumuştu, mışıl mışıl
Arslan uzanıp onu kokladı. Benim gibi o da doyamıyordu kızının kokusuna
Sonra bana doğru yaklaşınca elimle onu durdurdum
"Hadi Arslan, inelim aşağıya. Biliyorsun sabretmen lazım" dedim gülerek
Öyle güzel bakıyordu ki, yüzüme. Duramayıp ısıracaktım neredeyse..
~
Aşağı indiğimizde herkes zaten bizi bekliyordu. Sofra başında toplanılmıştı akşam yemeği için. Artık yediğime, içtiğime dikkat ediyordum. Sonuçta ben bir anneydim..
Doğum yaptığım için bir kaç ay, belkide yıl çalışmayacaktım. Cansu'mu yalnız başına bırakamazdım. Küçücüktü o..
Ama hemen sonra işe geri döneceğimi Arslan'la konuşmuştuk
Cansu'm için kutlama yapıyorduk. Daha eve girdiği ilk günden şenliklere sebep olmuştu. Kızım bereketiyle gelmişti..
Abimde gelmişti. Onunla henüz konuşmuyordum. Sadece düz sesimle hoş geldin demiştim. Ona hâla kızgındım, ve geçeceğini düşünmüyordum. Benim hayatımı, beni hiç düşünmeden bir adım atmıştı
Kalkıp mutfağa gittiğimde ardımdan gelmişti. Bir şey söylemeden öylece duruyordu. Yanından geçip gidecekken beni durdurmuştu
"Özür dilerim" dedi
Burukça tebessüm ettim
"Sencede geç kalmadın mı?"
"Niran, kardeşim, biliyorum doğru adım atmadım, yanlıştı. Ama bak mutlusun, seviyorsun, seviliyorsun"
Kahkaha atmamak için kendimi zor tutuyordum
"Ama bu tam tersi de olabilirdi. Evlendiğim...zorla evlendirildiğim adam Arslan olmayabilirdi. Ayrıca mutlu olmam, senin hatanı doğru yapmaz, hâla suçlusun, hâla hatalısın" dedim
"Beni affetmeyecek misin?"
"Seni Allah affetsin" dedim ve mutfaktan çıktım. Onun yüzünden neler yaşamıştım. Ne kadar korku, stress yaşamıştım. Babam beni küçük kız kardeşim Yağmur'la tehdit etmişti, bir tek kendim için değil, kendi adıma değildi korkum, kardeşim içinde o kadar korkmuştum. Ayrıca küçük yaşta Yağmur da o kadar korku yaşamıştı
O yüzden onu affetmek öyle kolay değildi, olamazdı
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Niran/ Berdel✔️(Ateş Serisi 2)
Roman d'amour"O zaman evlen benimle" dedi düz sesiyle. Bakışlarım anında onu buldu. Gözlerim gözlerine kenetlenmişti sanki.. İşte yine birileri berdele kurban gidiyordu.. Hayat onu bir şeylere zorluyordu Biz yine bir şeylere doğru sürükleniyorduk..
