a little death , minchan

43f

umarım yorumlar yapmayı
unutmazsınız❤️

hepimiz için güzel bir final olmasını
diliyorum şimdiden 😭

***

jisung, acil bir şekilde arayıp iki haftadır biriken bazı sorunlarda ona ihtiyaçları olduğunu söylemese günlerin nasıl geçtiği hiç fark etmemişti bile minho.

çocuk yorucuydu, fazlasıyla da sabır gerektiriyordu. ve küçük kızları biraz erken doğduğu için diğer bebeklere kıyasla daha küçük hem de daha huysuzdu.bu yüzden ilk haftadan ailesi ve çoğu arkadaşı gelip bebek bakımına yardım etmişti.

ama bir haftadır teklerdi.

chan evde sadece ikisinin olmasını istediği konusunda ısrar edince herkesi arayıp haber vermek zorunda kalmıştı.omegasının fazla kalabalık içinde boğulduğunu, özellikle de bebeği emanet ederken fazla tedirgin olduğunu fark ediyordu minho.bu yüzden kızlarına ikisinin bakmasının en güzeli olacağı konusunda eşini desteklemişti.

ve chan, tek kaldıkları gibi bir haftalık görev paylaşımını yapsa da minho pek buna uymak istemiyordu.

sonuçta gece o da kalkabilirdi.kızının altını o da değiştirebilirdi.bir yandan evi de temizlerdi.sonuçta omegasının aksine karnında bir dikiş yoktu.eşi dinlenmeliydi.

chan sürekli üstüne titreyip, paylaştırdığı görevleri hep kendine daha fazla alan deltasına kızıyor gibi yapsa da her gece kızlarının ufak mırıltısına bile kalkan eşiyle gülümsemesini saklayamıyordu.

bugün, omeganın 'lazımsa git işe' adlı sözüyle üç saatlik için gitmek adına hazırlanmıştı fakat işler uzamış saat akşama doğru yaklaşırken anca çıkabilmişti şirketten.

minho sürekli mesaj atıp, arada bir arayıp chanla konuşsa da son bir saattir omegadan haber alamadığından olabildiğinde sessiz bir şekilde eve girdi.

chan kapının açılma sesini duyduğu an bebek odasının kapısına doğru hızlı adımlarla gitti.
"minho yeni uyutabildim... sakın ses çıkarma."

eşini uyaran huysuz mırıltısının ardından kollarını hafifçe yukarı kaldırdığında delta omegasına doğru yaklaşıp sarılmak istediğini gösteren bedeni kolları arasına aldı.

"bebeğim...çok mu yordu seni ufaklık?"

parmakları chan'ın sırtını yavaşça okşarken boynuna kollarını dolayan beden mızmız bir tavırla konuşarak başını salladı."biliyorsun dün de uyumadı bir türlü... bugün de sürekli ağlayıp durdu. zar zor uyuttum."

"üzgünüm... önemli olmasa seni yalnız bırakmazdım bu kadar."

omegasının bir bacağını yukarı çıkarmasıyla birlikte minho, eşinin ne istediğini anlayarak sarışını sıkıca kavrayıp olabildiğince nazik bir şekilde kucağına alırken chan sızlayan dikişleriyle yüzünü buruşturdu.

bacaklarını deltanın beline sardığı gibi yüzünü eşinin boynuna yerleştirdi.minho ise boynuna çarpan nefeslerden fazlasıyla hoşlanarak gülümsedi.

minho, bugün eşini saatlerce görmediğinden deli gibi özlemişti sarışını.ve chan'ın da aynı şekilde sırnaşmasına bakılırsa omegasının da onu fazlasıyla özlediğini anlayabiliyordu.

bunun bilincinde olduğu için keyiflenirken, yine de bir süre ses çıkarmamaya özen gösterip küçük adımlarla salona girdi. birkaç saniye içinde kucağında olan sarışınla koltuğa doğru oturduğu gibi mırıldandı..