«ភ្លើងតណ្ហា» (ភាគទី:១)
«យើងនិងរកអូនឲ្យឃើញ!!»
ទីង!! សម្លេងដោះលេខកូដបន្ទប់បានបញ្ចប់ម្ចាស់ទ្វារបើកចូលទៅទាំងទ្រេតទ្រោតដើរមិនត្រង់ផ្លូវ ព្រោះតែជាតិអាល់កុលកម្រិតខ្ពស់បូកផ្សំនិងជាតិថ្នាំងសម្រើមកំពុងបញ្ចេញរិទ្ធិ
«ហ្ហឹម» សម្លេងមាំក្រហឹមដើរចូលទៅខាងក្នុងមកដល់ក្នុងបន្ទប់គេងចាប់ដោះសម្លៀកបំពាក់ចេញខ្ទេចគ្មានសល់ស្រាតននោលគកបម្រុងដើរចូលបន្ទប់ទឹកតែភ្នែករហ័សក្រលៀសឃើញមនុស្សមាឌតូចស្ដើងកំពុងគេងលើគ្រែលុងលក់យ៉ាងស្កប់ស្កល់
«ក្អឹក» បំពុងដែលស្ងួតប្រែជាមានសំណើមលេបទឹកមាត់ក្អឹកក្រោយបើកភួយឃើញរូបរាងអ្នកនៅលើគ្រែគេងរបស់នាយហើយអំពូលរាត្រីបង្ហាញព្រាលៗហាក់ដូចជាក្មេងប្រុស គេជាក្មេងប្រុសពិតមែនតែអ្វីដែលចាប់អារម្មណ៍ដកភ្នែកមិនរួចនោះគឺត្រគាករីកសាយចង្កេះមួយក្ដាប់ក្លិនក្រអូបពាសពេញបន្ទប់ធ្វើឲ្យនាយកាន់តែជ្រួលជ្រាលកាន់តែខ្លាំង
«អ្នកណាក៏អ្នកណាទៅ» នាយក្រាស់ពោលឡើងទាំងទ្រាំបន្តទៀតលេងបានចាប់មាឌតូចដោះសម្លៀកបំពាក់ទាល់តែខ្ទេចគ្មានសល់និងឡើងទ្រោបចាប់ជើងគេទាំងគូរមកពាក់និងចង្កេះអោនមុខទៅបឺតក្រេបជញ្ជក់មាត់គេភ្លាមៗ ព្រះអើយនាយសូកអណ្ដាតចូលក្រលាស់បឺតជញ្ជក់លែងដកមាត់ហើយវាពិតជាផ្អែមជាងទឹកឃ្មុំលើសពីការរំពឹងទុកទៅទៀត
«អ្ហឹម ហ្ហឹម» អ្នកដែលត្រូវបានគេបំពានភ្ញាក់ពីដំណេកដល់សែនសុខស្រួលបែរជាថប់ដង្ហើមបើកភ្នែកឡើងត្រូវបាននរណាមិនដឹងមកសង្គ្រប់បឺតមាត់គេមិនដក គេលើកដៃរុញទ្រូងមាំចេញខ្លាំងៗគក់ផងក្ដិចផងតែនាយនៅតែមិនស្កៀបសាច់ព្រមលែងខ្លួន ស្របនិងទឹកភ្នែកក៏ចាប់ផ្ដើមស្រក់នឹកគិតដល់រាងកាយគេពេលនេះកំពុងអាក្រាត
«អ្ហាស៎...ហ្ហឹកឈប់ភ្លាម.!!អ្ហឹម» អត់ទេគេមិនអាចហាមនាយម្នាក់នេះបានឡើយដកមាត់មិនប៉ុន្មានក៏ត្រូវនាយបឺតម្ដងទៀត ថែមទាំងត្រូវនាយលូកស្ទាបអង្អែលខ្លួនប្រាណថែមទៀតគេកាន់តែខ្លាច តើនាយជានរណាហេតុអីមកធ្វើបែបនេះដាក់គេ
«ហ្ហឹក អត់ទេឈឺណាស់អ្ហាយ...» គេផ្ដាច់បបូរមាត់ស្រែកទាំងភាពឈឺចាប់ដៃទាំងគូរលើកឡើងប្រឹងរុញចង្កេះមាំចេញពីខណៈពេលដែលនាយស្រាប់តែចាប់ស៊កកូនប្រុសចូលក្នុងរន្ធស្នេហ៍របស់គេដោយមិនបានប្រាប់មុនមួយទំហឹងបុកមិនថ្នាក់ថ្នមទាំងដែលនេះជាលើកដំបូងរបស់គេ គេឈឺណាស់ ផ្សារណាស់ ក្រហាយណាស់លោកអើយដូចហែកខ្លួនជាពីរ
«ហ្ហឹម...អ្ហើសសុំទោសតែយើងពិតជាទ្រាំលែងបានហើយ អ្ហាស៎....» នាយលើកជើងគេកាន់តែខ្ពស់មកពាក់និងស្មារចាប់ផ្ដើមកម្រើកចង្កេះទាំងដែលខ្លួនក៏ឈឺព្រោះតែរន្ធរួមរិតរបស់នាយសឹងតែដាច់តែនាយមិនអាចទ្រាំបានទៀតទេត្រូវតែបញ្ចេញ ដៃមាំចាប់ដៃតូចល្អិតដែលលើកមកគក់ទ្រូវនាយត្រព័ទ្ធទៅលើផុតក្បាលអោនសង្គ្រប់បបូរមាត់តូចច្រមិចបឺតក្រេបយករសជាតិប្រឹងលួងលោម តែហាក់មិនបានផលគេនៅតែប្រឹងរើចេញនាយបន្ថែមចង្កេះបុកអុកយកៗញាប់ទៅៗរហូតគេរើលែងបានរលាក់ខ្លួនតាមចលនាញាប់ស្មេរ ថ្ងូរក្នុងបំពង់កទាំងឈឺចាប់
«ហ្ហឹកៗ សូមអង្វរឈប់ទៅអ្ហាស៎ៗ...ឈឺណាស់ហ្ហឹកៗ» មាត់មានសេរីភាពគេប្រឹងស្រែកសុំក្ដីមេត្តាតែហាក់មិនបានផលឡើយចង្កេះមាំអុកកូនប្រុសចូលក្នុងខ្លួកគេសឹងធ្លាយពោះវៀនគេអួលស្លឺភ្នែកសឹងសន្លប់ភ្លាមៗ ហេតុអ្វីក៏ធ្វើបែបនេះគេឈឺណាស់សូមឈប់ទៅ !!
«សុំទោស» នាយនៅតែសុំទោសហើយសុំទោសទៀតព្រោះតែក្នុងខ្លួននាយពិបាកទ្រាំណាស់ពិតជាមិនអាចឈប់បានពិតមែន ក្លិនខ្លួនគេក្រអូបរន្ធស្នេហ៍រួមរិតកាន់តែធ្វើឲ្យនាយពុះកញ្ជ្រោលមិនអាចទប់បាន !! កែវភ្នែកកំណាចបាញ់ទៅចំណុចផ្សាភ្ជាប់ស្របនិងចង្កេះលើកអុកបុកទម្លុះមិនបន្ធូរអុកយកៗញាប់ៗលឿនទៅៗសម្លេងថ្ងួចថ្ងូរត្រហោរឡើងស្របនិងសម្លេងយំខ្សឹកខ្សួលពេញផ្ទៃបន្ទប់
មកដល់ត្រើយនាយសង្ងំបាញ់បញ្ចូលក្នុងខ្លួនមាឌល្អិតទាល់តែអស់គ្មានសល់នៅមានហារចេញតាមគល់កូនប្រុសនាយតិចៗដោយដាមមកជាមួយឈាមនៃភាពឈឺផ្សារបញ្ជាក់ពីភាពជាលើកដំបូងរបស់អ្នកខាងក្រោមនាយលួចបន្ទោសខ្លួនឯងក្នុងចិត្តតែក៏មិនអាចបញ្ឃប់ត្រឹមនិងបាន
«ហ្ហឹក អាមនុស្សអាក្រក់» សម្លេងស្រួយស្រេះស្រែកជេនាយក្រាស់នៅខាងលើដែលបំពានគេទាំងមើលមុខមិនច្បាស់
«ផុតយប់នេះយើងនិងទទួលខុសត្រូវ»
«មិនបាច់!! ហ្ហឹកៗឆាប់ចេញទៅ» គេលើដៃរុញទ្រូងមាំចេញតែត្រូវនាយចាប់ត្រព័ទ្ធទៅលើផុតក្បាលអោនមុខមកជិតគេ
«សុំទោសមិនអាចបញ្ឃប់ត្រឹមនិងបានទេ»
«អ្ហាយ...អត់ទេឈប់ទៅហ្ហឹកៗ» សម្លេងស្រែកយំសូមអង្វរក៏ឲ្យនាយបញ្ឃប់ពន្លឺឡើងរហូតជាប់តាំងពីដើមរហូតដល់ចប់ ព្រោះគេទទួលបានតែភាពឈឺចាប់គ្មានឡើងអារម្មណ៍សុខស្រួលមានសេចក្ដីសុខ ប្រៀបដូចជាធ្លាក់នរកទាំងរស់ !!
តឹក!! តឹក!! សម្លេងនាឡិកាព្យួរនៅជញ្ជាំងក្នុងបន្ទប់ការងារដ៏ធំក្នុងសីតវីមានដែលមានម្ចាស់កំពុងអង្គុយសញ្ចឹងគិតពីមួយនាទីទៅមួយនាទីកែវភ្នែកហាក់ភ្លឹកនិងអាវនៅសនៅលើតុជាប់
«យើងនិងរកអូនឲ្យឃើញ!!» រូបភាពនៅយប់នោះនាយចាំមិនភ្លេច អស់រយៈពេលជាង៥ឆ្នាំហើយដែលនាយមិនអាចសូម្បីបំភ្លេចបានសម្លេងគេក្លិនខ្លួនគេនាយចាំរំលេចពេញខ្លួនក្បាល
នៅយប់នោះនាយចាំថាគេអង្វរនាយណាស់តែនាយមិនអាចបញ្ឃប់រិតតែមិនអាចហាមអារម្មណ៍ខ្លួនឯងមិនឲ្យពុះកញ្ជ្រោលបានទាំងដែលនោះជាលើកដំបូងរបស់គេ ព្រឹកឡើងនាយងើបមកមិនឃើញមនុស្សបេះដូងនាយធ្លាក់ដល់ដីមានអារម្មណ៍ថាឈឺរិតតែពិបាកទប់អារម្មណ៍ឈឺចាប់នៅពេលដែលឃើញឈាមនៅលើពូកស្រោចស្របពាសពេញ
តុកៗ!!
«ចូលមក»
«ចាហ្វាយ បានដំណឹងហើយ»
