«ភ្លើងតណ្ហា» (ភាគទី:៥)
«កុំភ័យ យើងគង់តែនិងធ្វើឲ្យអូនមានកូនទាល់តែបាន»
«......» ឮពាក្យថាកូនហើយគេស្ងាត់មិនតបប្រែជាញ័រខ្លួនញ័របបូរមាត់ភ្នែកក្រឡាប់ចាក់ធ្វើឲ្យអ្នកខាងលើចាប់ពិរុទ្ធបាន
«កាលពី៥ឆ្នាំមុនក៏មានដំណក់ឈាមយើងក្នុងខ្លួនឯងដែល អាចថាក៏មានកូន...»
«អត់ទេ!! ខ្ញុំជាប្រុសមានកូនបានយ៉ាងម៉េច» គេប្រកែកភ្លាមកែវភ្នែកបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ថាគេកំពុងតែភ័យទឹកភ្នែកពេញក្រឡង់ភ្នែកគេខាំមាត់ងាកមុខចេញខណៈដែលនាយគិតតែពីសម្លឹងគេដោយកែវភ្នែករាបស្មើមុខមាំ
«កុំភ័យ យើងគង់តែនិងធ្វើឲ្យអូនមានកូនទាល់តែបាន» នាយនិយាយពិតក៏ធ្វើពិតដូចគ្នាគិតហើយមានតែគីមថេយ៉ុងមនុស្សក្រោមទ្រូងមួយនេះប៉ុណ្ណោះដែលជាអនាគតអាប់ប៉ាកូនរបស់នាយ
«ខ្ញុំមិនព្រមទេ អ្ហាស៎...» គេភ្លាត់មាត់ស្រែកថ្ងូរមួយសម្លេងខណៈដែលនាយស្រាប់តែលើកគេអង្គុយលើភ្លៅមាំទម្លាក់គូទគេឲ្យស៊បនិងកូនប្រុសកប់គល់គេអួលនិយាយអ្វីមិនចេញនឹកគិតក្នុងចិត្តចង់តែស្រែកជេឲ្យខ្លាំងៗតែមិនអាច
«លើកចង្កេះអុកទៅ!!» នាយបង្គាប់ទាំងមុខមាំកែវភ្នែកទាំងពីរនៅស្មើគ្នាបាញ់រកគ្នាម្នាក់មើលដោយកែវភ្នែកសម្លក់សម្លឹងខឹងក្រោធចង់តែសម្លាប់នាយឯកែវភ្នែកមួយទៀតមើលដោយភាពខ្នក់ខ្នាញ់ក្រឺតចង់តែចាប់លេបទាំងរស់
«អ្ហើស៎....អ្ហាយ...» គេចាប់ស្មានាយខ្ញាំបម្រុងងើបចេញតែមិនអាចនាយរហ័សជាងចាប់ចង្កេះគេជាប់ទម្លាក់មួយទំហឹងបុកទម្លុះរន្ធសាច់គេសឹងធ្លាយពោះវៀនហូរទឹកភ្នែកជ្រោកៗ
«អ្ហាស៎...អាឆ្គួតនិងកាមតណ្ហា ឯងចាំមើលទៅហ្ហឹកៗ» គេចាប់បោចសក់នាយញាប់រលាក់ផ្លោតៗដូចបាល់នាយចាប់លើកចង្កេះគេអុកញាប់ស្មេរ មាត់រពិលរប៉ូចលិតបឺតជញ្ជក់ចុងដោះគេខ្លាំងៗដូចមនុស្សដាច់ដាប វាទាំងផ្អែមទាំងត្រជាក់ឆ្ងាញ់ធ្វើឲ្យនាយកាន់តែឈ្លក់វង្វែង
«អ្ហើស៎....ហ្ហឹកៗអ្ហាស៎ៗ...»
«ឆាប់កម្រើកចង្កេះទៅ» នាយបញ្ឃប់ទម្លាក់ដៃចុះតែចង្កេះនៅពើងរលាក់តិចៗថេយ៍សម្រក់ទឹកភ្នែកសម្លឹងមុខនាយដូចមនុស្សចងអាឃាតខាំមាត់មិនព្រមធ្វើតាម
«ល្អតើស៎...» នាយងក់ក្បាលយកអណ្តាតទល់ថ្ពាល់ចាប់លើកគេឡើងដោយមិនព្រមដកកូនប្រុសចេញនោះទេនៅពេលនាយដើរម្ដងៗរលាក់ចូលក្នុងខ្លួនថេយ៍គេអួលស្លឺភ្នែករហូតមកដល់ធ្វើការធំទូលាយនាយដាក់គេលើនោះចាប់លើកជើងគេមកពាក់និងស្មាចាប់ផ្ដើមសម្រុកយកៗតែម្ដងគេហាមមិនទាន់
«ឈប់អ្ហាស៎...ឈប់សិនអ្ហាស៎ៗ....» នាយមិនស្ដាប់គិតតែពីសម្រុកអុកបុកទម្លុះតាមចិត្តប្រាថ្នាងើយកសង្គឺតជើងធ្មេញខ្នក់ខ្នាញ់និងភាពរួមរិតកូននាគរាជនាយមិនរបូតទៅណាខាំជាប់ស្អិតធ្វើឲ្យនាយពេញចិត្ត
«អ្ហា៎...» មកដល់គោលដៅជាលើកទីពីរជុងគុកចាប់ចង្កេះថេយ៍ជាប់អង្រួនកន្ទ្រាក់បាញ់ពិសចូលខ្លួនគេទាល់តែអស់គ្មានសល់ ថេយ៍ទន់ដៃជើងអស់កម្លាំងពីខ្លួនរលីងគ្មានសល់ឡើយ
«លោកចង់ធ្វើស្អីទៀតហើយ ឈប់ទៅ» គេស្រែកគក់ទ្រូងនាយឌឹបៗខណៈដែលនាយចាប់លើកពរគេទៅរកសាឡុងវិញបំណងចង់ធ្វើបន្ត
«និយាយទៅថាអូននិងព្រោះធ្វើជាប្រពន្ធរបស់យើង» នាយដាក់ខ្លួនអង្គុយលើសាឡុងដោយមាននាយល្អិតអង្គុយលើភ្លៅនាយជាប់ចង្កេះគេជាប់
«ទេ!! ខ្ញុំគ្មានថ្ងៃធ្វើជាប្រពន្ធអាមនុស្សល្មោភកាម ឆ្គួតនិងតណ្ហាដូចជាលោកនោះទេ» គេស្រែកដាក់មុខនាយផាំងៗបន្លំព្រួសទឹកមាត់ដាក់មុខនាយថែមទៀត ជុងគុកមិនខឹងបែរជាលួចអស់សំណើចក្នុងចិត្ត
«ល្អ យើងក៏ចូលចិត្តមនុស្សចិត្តរឹងដូចជាអូនដូចគ្នាហើយក៏ចាំមើលថាអាចទ្រាំទ្របានដល់ពេលណា»
«ន៎ែ ល្មមៗបានហើយលោកចនជុងគុក»
«បាទ សុំទោសផងយើងមិនទាន់ឆ្អែតគឺមិនឈប់ដូចគ្នា»
«អាល្មោភកាម»
«អរគុណអូនសម្លាញ់»
