«ភ្លើងតណ្ហា» (ភាគទី:២០)
«ប្រពន្ធឈឺ»
ចប់សម្ដីមិនទាន់រាងកាយទាំងពីរក៏ខ្ទេចគ្មានខោវអាវបិទបាំសូម្បីក្រណាត់បន្តិចមនុស្សធំចាប់ប្រតិបត្តិការប្រព្រឹត្តសង្គ្រាមក្ដៅគគុកសារជាថ្មីម្ដងទៀត
«អ្ហាស៎...អ្ហាសស៎» សម្លេងថ្ងួចថ្ងូរក្រលួចលេចចេញពីបបូរមាត់ស្ដើងគេខាំមាត់សង្កត់ចិត្តប្រឹងទប់សម្លេងតែមិនបានខណៈដែលអណ្ដាតបុិនប្រសព្វកំពុងវាយលុកលិតក្រលាស់លើចំណុចទន់ជ្រាយបង្កភាពសំណើមឲ្យគេកាន់តែស្រើបស្រាល
«ហឹម» សម្លេងក្រហឹមរងួរពេញបំពង់កដោយភាពពេញចិត្តពេញថ្លើមដៃទាំងគូរលើទប់កំភួនជើងមនុស្សតូចជាប់ស្របពេលបបូរមាត់រហ័សក្រលាស់យកៗដោយក្ដីពេញចិត្តម្រាមដៃរវៀមបង្អូសបង្ហួសទៅកាន់កំប៉េះគូទទន់ដូចចាហួយច្របាច់លែងខ្លាំងៗពេញៗណែនដៃតាន់
«អ្ហាយ...អាក្រក់រឹកណាស់» ផុតពីភាពស្រើបស្រាលគិតថាបានរួចខ្លួនតែនាយក្រាស់មិនបានបញ្ឃប់នាយបញ្ឈរជង្គង់សាប់កូននាគធំវែងប៉ុនកដៃញាប់ៗរហូតបែកសរសៃខ្មាបញ្ចេញសំណើមសខាប់បន្តិចទើបចាប់ញ៉ែកជើងអាល្អិតមកដាក់ពាក់និងស្មាដៃម្ខាងទប់ត្រគាកដៃម្ខាងចាប់ដំបងសាច់រឹងឆ្កឹងរុញបញ្ចូលច្រកសម្ងាត់កក់ក្ដៅទាល់តែលិបបាត់ស្រមោល
«អ្ហាស៎....តឹងណែនស្រួលណាស់ អូនសម្លាញ់អ្ហា៎...» ស្របនិងសម្លេងថ្ងូរក្រលួចងើយកទទួលយកភាពសុខស្រួលចង្កេះនាយរ៉ែងបុកបញ្ចូលក្នុងតំបន់ទន់ជ្រាយទាមទារស្រូបយកក្ដីសុខជាពន់ពេកហាក់តឹងណែនក្ដោបក្ដាប់កូនសំណព្វរបស់នាយជាប់ស្អិតធ្វើឲ្យនាយពេញចិត្តដកចិត្តមិនរួចចង់សង្ងំនៅពេញមួយជីវិត
«អ្ហាស៎ហ្ហឹកៗ....ឈឺ...ថ្នមៗអ្ហាសស៎» អ្នកខាងក្រោមដែលឈឺចង្កេះចង់បាក់មិនទាន់និងបាត់ស្រែកយំផងព្យាយាមរុញចង្កេះមាំចេញផងតែមិនបានផលខ្លួនគេរលាក់លោតដូចកង្កែបចាប់មិនឈ្នះ !! គេព្យាយាមងើបក្បាលសម្លឹងមើលចំណុចផ្សារភ្ជាប់ចាប់កាន់កូនប្រុសមាំលូនចេញចង់ទាញចេញតែមិនអាចត្រូវជុងគុកចាប់កដៃជាប់ត្រព័ទ្ធទៅលើផុតក្បាលបុកញាប់លើសដើម
«ចង់ដកចេញមែនទេអ្ហើស...ផ្លាប់ៗៗ....វាមិនងាយទេប្រពន្ធ!!» សម្លេងអុកសម្រុកផ្លាប់ៗញាប់ៗគេកាន់តែឈឺតែត្បិតមិនឈឺដូចសម្ដីឌឺដងក្បែរត្រចៀកឡើយ
«ហ្ហឹកៗ....អ្ហាស៎ៗ....»
«យ៉ាងម៉េចដែលថ្នាំនិងយើងមួយណា មានប្រសិទ្ធភាពខ្លាំងងជាង??»
«អ្ហាស៎ៗៗ....អាឆ្គួត...ហ្ហឹកអ្ហាស៎ៗៗ» កាន់តែជេនាយកាន់តែខ្នាញ់សម្រុកកាន់តែខ្លាំងកាន់តែញាប់ដៃចាប់ច្របាច់ច្បាមដោះសុីជម្ពូរខ្លាំងៗបបូរមាត់មិននៅទំនេរបឺតខាំគង្គាមដូចជាក្មេង
សម្លេងយំថ្ងួចថ្ងូរក្រលួចពេញផ្ទៃបន្ទប់ទាំងមូលបន្តឡើងជាង៣ម៉ោងសាកសមនិងមនុស្សក្បាលរឹងណាស់នាយតូចបាក់ស្បាតដេកស្ពាបលើគ្រែសន្លប់បាត់មាត់ឈឹង ជុងគុកក្រោយបញ្ចូលអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងក្នុងពោះរាងតូចហើយទើបចាប់គេបីទៅរកបន្ទប់ទឹកដើម្បីសម្អាតខ្លួនក៏មិនភ្លេចឲ្យអ្នកបម្រើមករៀបចំបន្ទប់សារជាថ្មីឡើយ !!
ចំណាយពេលងូទទឹកជាងមួយម៉ោងទីបំផុតក៏រួចរាល់ជុងគុកនៅដាក់ឲ្យមាឌល្អិតទ្រាំខ្លួនសិនព្រោះមើលទៅគេស្លេកណាស់ ស្របពេលអ្នកបម្រើរៀបបន្ទប់រួចរាល់ក៏ចេញទៅវិញដូចគ្នា
«តើលោកចនត្រូវការអ្វីបន្ថែមដែលទេចា៎» បុគ្គលិកសួរនាំសិនមុននិងចេញទៅ
«ហៅគ្រូពេទ្យប្រចាំមក ហើយធ្វើបបរនិងស៊ុបប៉ូវមួយចានធំផង»
«ចាស៎»
«ទៅវិញចុះ»
«ចាស៎» នាងអោនគោរពរួចទើបចេញទៅវិញ!!
«ក្ដៅខ្លួនម្ល៉េះ??» នាយស្ទាបថ្ងាស់មាឌតូចទើបកាន់តែចាប់អារម្មណ៍ថាខ្លួនរាងតូចកាន់តែក្ដៅទៅៗហើយ ទើបប្រញាប់ទាញសម្លៀកបំពាក់គេងយប់មានស្រាប់ក្នុងទូយកមកស្លៀកឲ្យគេឲ្យបានរៀបរយមុនគ្រូពេទ្យមកដល់
មួយសន្ទុះមិនដល់៥នាទីគ្រូពេទ្យក៏បានមកដល់ពិនិត្យយ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់ដង្ហើមក៏ដកមិនចង់ដល់គ្នាព្រះអើយបើប៉ះដៃនាយតូចបន្តិចសម្លក់មុខនាយដូចចង់យកទៅធ្វើឃាតបែបនេះ !!
«អ្នកជំងឺមិនបានឈឺអ្វីធ្ងន់ធ្ងរទេ គ្រាន់តែអស់កម្លាំងញាំអាហារមិនសូវមានអាហារូបត្ថម្ភហើយថែមទាំងប៉ះទឹកយូរថែមទៀតដូច្នេះហើយទើបធ្វើឲ្យក្ដៅខ្លួន បើរឿងមួយទៀតអ្នកប្រុសធំដឹងហើយមែនទេ...»
«យើងដឹងហើយ»
«បាទ ខ្ញុំថាគួរតែ...»
«មិនបាច់និយាយ យើងដឹងហើយ» សម្ដីមាំមុខស្មើកែវភ្នែកមុតស្រួចគ្រូពេទ្យឃើញហើយសឹងតែមិនហ៊ានដកដង្ហើមផង ក៏ប្រញាប់គេចចេញយ៉ាងលឿន
«អញ្ចឹងខ្ញុំទៅវិញសិនហើយ អស់សេរ៉ូមពេលណាអ្នកប្រុសធំអាចដោះវាបានហើយមានការអ្វីអាចហៅខ្ញុំបាន»
«ហ្ហឹម» ឮសម្លេងក្រហឹមហើយគ្រូពេទ្យញញឹមហាក់មានសង្ឃឹមរត់គេចពីក្រញាំតោមុននិងប្រញាប់ចេញទៅយ៉ាងលឿន !!
