«ភ្លើងតណ្ហា» (ភាគទី:៤) 🔞
«ក៏ត្រូវចាំដូចគ្នាថាអូនគ្មានថ្ងៃគេចពីយើងបានទៀតទេ»
«ខ្ញុំប្រាប់ឲ្យលែងអ្ហាយ...» ថេយ៍រើកញ្ជ្រោលពេកដែលត្រូវមនុស្សធំចាប់អោបរិតអូសទៅរកសាឡុងថែមទាំងរុញគេឲ្យដួលលើនោះសឹងតែបាក់ចង្កេះ
«ហ្ហឹកៗ សុំអង្វរលោកចង់ដេញខ្ញុំចេញក៏បានដែលតែកុំធ្វើបែបនេះដាក់ខ្ញុំអីហ្ហឹកៗ » គេយំសំពះនាយឡើងញ័រខ្លួនទទ្រើកខណៈដែលនាយគិតតែពីចាប់ដោះសម្លៀកបំពាក់គេពីមួយទៅមួយរហូតដល់អស់ពីខ្លួនមិនខ្វល់ពីសម្ដីគេឡើយ
ផាច់!! លោមុខបម្រុងនិងថើបតែត្រូវគេទះមួយកំភ្លៀងងាកមុខទៅម្ខាងមួយដៃៗមិនធម្នតាទេណ៎
«ដំបូងយើងគិតថានិងតាមលួងអូនដោយសតិវិធីធ្វើជាបុរសសុភាព តែពេលនេះមិនបាច់ទេយើងក៏មិនបាច់ហត់និងសម្ដែងដែលព្រោះអូនចូលចិត្តហិង្សាខ្លាំងៗមើលទៅចរិកយើងក៏ត្រូវនិងអូនស្រាប់ហើយ» នាយចាប់ត្រព័ទ្ធដៃគេទាំងគូរផុតក្បាលដោយដៃម្ខាងអោនមុខទៅជិតមុខគេសឹងតែប៉ះមាត់គ្នាទៅហើយកែវភ្នែកសម្លក់សម្លឹងដាមដោយទឹកភ្នែកគួរឲ្យខ្នាញ់របស់មាឌល្អិតធ្វើឲ្យនាយកាន់តែចូលចិត្តគេ
«លោកជាមនុស្សអាក្រក់បំផុត អឹម» និយាយទៀតលែងបានមាត់ត្រូវបានបិទជិតដោយបបូរមាត់ក្រាស់បឺតជញ្ជក់ដួសដងភាពផ្អែមល្ហែមក្រលាស់ទៅមកបឺតក្រេបលិតមិនចេះជិនណាយអ្នកខាងក្រោមរើខ្លួនព្រោះពិបាកដកដង្ហើមតែនាយមិនព្រមលែងថែមទាំងលូកម្រាមដៃស៊ករុកលែងនៅតំបន់ហាមឃាត់របស់គេទៅមកៗញាប់ៗ
«ហ្ហឹម អ្ហឹក» ទឹកភ្នែកជ្រាបតាមកន្ទុយភ្នែកដោយភាពឈឺផ្សារខឹងដែលមិនអាចការពារខ្លួនឯងបានឲ្យនាយបំពានម្ដងហើយម្ដងទៀត គេខ្ញាំម្រាមជើងពើងចង្កេះម្រាមដៃស៊កចូលក្នុងរន្ធស្នេហ៍គេវាឈឺណាស់
«មើលទៅអូនក៏មិនចូលចិត្តតាមសម្រួល យើងក៏មិនបន្ធូរដៃឲ្យអូនដូចគ្នា» នាយព្រមដកមាត់ចេញពោលពាក្យកំណាចចាប់រ៉ូតខោពន្លេចយកភាពរឹងមាំចេញពីក្នុងខោដែលកំពុងរឹងបាស់ឆ្កឹងធំជាងកដៃថេយ៍ទៅទៀតគេឃើញហើយព្យាយាមស្រវ៉ាគេចចេញតែមិនអាចនាយចាប់ជើងគេកន្ធែកពាក់និងស្មាមាំ ស៊កបញ្ចូលបុកទម្លុះចូលឆៅៗ
«អ្ហាក៎....អ្ហាយហ្ហឹកៗ...ដកចេញទៅឈឺណាស់» គេលើកដៃវាយកំភួនដៃនាយខ្លាំងៗស្រែកយំដោយភាពឈឺផ្សារក្រហាយអួលណែនវាប្រៀបដូចជាលើកដំបូងរបស់គេអញ្ចឹងតែហេតុអ្វីនាយមិនដែលថ្នាក់ថ្នមគេសោះអញ្ចឹង
«អ្ហើស៎...ណែនខ្លាំងណាស់បន្ធូរអារម្មណ៍អូនបន្តិចទៅយើងក៏ឈឺ» នាយកម្រើកចង្កេះបុករេងឲ្យកូនប្រុសចូកស៊ប់តែមិនបានដូចចិត្តរន្ធតូចល្អិតផ្កាឈូកនោះមិនព្រមបើកឲ្យនាយបានចូលស្រួលឡើយវាកប់ណែនត្រឹមពាក់កណ្ដាល
«អាឆ្គួតហ្ហឹកៗ ប្រឹងបុកដល់ណាទៀតអ្ហាស៎...» ជេទៀតលែងបានជុងគុកចាប់ជើងគេកន្ធែកបើកបុកចង្កេះមួយកប់អុកចូលទាល់តែកប់គល់គេចំហមាត់អួលនិយាយអ្វីលែងចេញប្រៀបដូចគេចាប់ហែកខ្លួនជាពីរ
«ពូកែជេណាស់តើ មើលទៅក៏មិនសុភាព» នឹកស្មានថាជាសុភាពគួរឲ្យស្រឡាញ់អ្វីបែបនេះតែមិននឹកស្មានការពិតក៏ឆ្នាស់ឆ្នើមមិនណយដែលនាយញញឹមពេញចិត្ត កាន់តែលើកចង្កេះអុកញាប់លឿនទៅៗលើសដើមដៃក៏មិនទុកឲ្យទំនេរលូកស្ទាប់ច្របាច់សាច់គូទគេពេញៗ
«អ្ហើស៎ៗអ្ហាស៎ៗ....ឈឺណាស់ហ្ហឹកៗអ្ហាស៎...» គេសឹងតែយំលែងចេញរលាក់ខ្លួនតាមកម្លាំងចលនាសម្រុកញាប់ស្មេរខ្លួនប្រាណទាំងមូលត្រូវនាយថើបបឺតជញ្ជក់ខាំញិចមិនសល់បង្កស្នាកស្នាមសឹងគ្រប់កន្លែង
«ក្រអូមណាស់ អូនអស្ចារ្យណាស់អ្ហាស៎» អត់និងពោលសរសើរមិនបានសាច់ផ្អែមក្រអូបត្រជាក់ដូចកូនង៉ែតបូកផ្សំទាំងរន្ធស្នេហ៍រួមរិតរឹបផ្អឹងធ្វើឲ្យនាយចង់តែសង្ងំមិនចង់ចេញ
«ហ្ហឹកៗ ចាំទុកទៅចប់ថ្ងៃនេះលោកនិងមិនបានជួបខ្ញុំទៀតទេ» គេប្រឹងនិយាយទាំងកែវភ្នែកសម្លក់សម្លឹងអ្នកខាងលើបញ្ចេញភាពកាចឆ្នាស់ទាំងដែលពេលនេះស្ថិតនៅក្រោមទ្រូងរបស់នាយរលាក់ខ្លួនសឹងដកដង្ហើមមិនដល់គ្នា
«ក៏ត្រូវចាំដូចគ្នាថាអូនគ្មានថ្ងៃគេចពីយើងបានទៀតទេ» នាយខាំមាត់ញាក់ចិញ្ចើមឌឺតប អុកចង្កេះញាប់ទ្វេដងរហូតទាល់តែដល់គោលដៅអ្នកខាងក្រោមបាក់ស្បាតទន់អស់ជើងដៃ
«កុំ...កុំបញ្ចូលក្នុងខ្លួនខ្ញុំ...» គេនិយាយហាមឃាត់មិនបានទេនាយអុកផ្អឹបជាប់គល់បាញ់បញ្ចូលក្នុងខ្លួនគេទាល់តែអស់
«យ៉ាងម៉េចខ្លាចមានកូន??»
«.....»
