«ភ្លើងតណ្ហា» (ភាគទី:១៧)
«ចាំទុកថាអូនជារបស់យើងតែម្នាក់គត់»
សភាពគ្រែរញ៉េរញ៉ៃគ្មានសណ្តាប់ធ្នាប់រៀបរយខណៈដែលម្ចាស់បន្ទប់កំពុងប្រព្រឹត្តទង្វើព្រៃផ្សៃរំលោភបំពានកាយតូចច្រឡឹងដោយមិនថ្នាក់ថ្នម
«អ្ហាស៎...អ្ហើស...» សម្លេងថ្ងូររងំពេញផ្ទៃបន្ទប់កាយតូចរាងស្ដើងរលាក់ខ្លួនញាប់ស្មេរតាមកម្លាំងអុកសម្រុកមិនសំចៃដៃរបស់មនុស្សមាឌមាំ
«អស្ចារ្យណាស់ ស៊ត....» ចង្កេះសម្រុកឥតដាក់កូនប្រុសធំដូចគល់ដូងបុកទម្លុះចូលរន្ធស្នេហ៍រួមរិតលេបក្ដោបជាប់ហាក់ទាក់ចិត្តឲ្យនាយងើបក្បាលមិនរួច !! ដៃទាំងគូរស្រឡូនត្រូវត្រព័ទ្ធឡើងលើផុតក្បាលដោយដៃម្ខាងរាងកាយទាំងមូលត្រូវមនុស្សធំគ្រប់គ្រងបឺតជញ្ជក់ខាំញិចស្រង់ក្លិនក្រអូបជាប់ចុងច្រមុះសាច់ផ្អែមត្រជាកទន់ដូចកូនង៉ែតនាយថើបបឺតបង្ករជាស្នាមជាច្រើនកន្លែងជាពិសេសកញ្ចឹងកសខ្ចីសិចសុីបោះត្រាបញ្ជាក់ថារាងតូចមានច្បាស់ហើយ
«អ្ហាស៎.....» សម្លេងកាន់តែខ្សោយត្របកភ្នែកក៏ទន់ទីបំផុតគេក៏សន្លប់បាត់មាត់ឈឹងត្រឹមបញ្ចប់ទឹកទី១ទ្រាំទ្របន្តទៀតលែងបាន ខណៈដែលមនុស្សធំមិនបានបន្ធូរបន្ថយដៃឡើយនាយសង្ងំបាញ់បញ្ចូលកាកសំណល់ក្នុងខ្លួនគេទាល់តែខ្ចេចមិនឲ្យសល់សូម្បីមួយដំណក់ ចាំមើលតើថ្នាំនោះខ្លាំងជាងនាយប៉ុន្មានទៅគីមថេយ៉ុង!!
«ហ្ហឹម...អ្ហា៎....» រាងកាយសន្លប់ស្ដូកស្ដឹងតែភាពស្រើបស្រាលកាន់តែកើនមនុស្សធំចាប់ដកកូនប្រុសចេញបង្ហាញរន្ធសម្ងាត់ពណ៌ឈូកចាស់មានសំណើមទាក់ទាញនាយអោនលិតសម្អាតក្របយករសជាតិនៃទឹកស្នេហ៍លេចខ្ចេច មុននិងស៊កម្រាមដៃពីរចូលរុកដកក្នុងល្អាងលេចញាប់ៗដៃម្ខាងចាប់សាប់កូនប្រុសខ្លួនឯងរហូតបែកសរសៃឡើងខៀវងងឹត បញ្ចេញសំណើមបន្តិច
«អ្ហើសស៎....ចាំមើលថាថ្នាំនិងបងមួយណាខ្លាំងជាង» ពោលម្នាក់ឯងខណៈដែលដកម្រាមដៃចេញពីល្អាងសម្ងាត់ជំនួសដោយវត្តុរឹងកម្ព្រឹសបាស់ឆ្អឺតស៊កបញ្ចូលមួយកប់បុកញាប់ៗរញ្ជួយជើងគ្រែ
«ហ្ហឹកអ្ហាស៎សៗៗ....» អ្នកដែលសន្លប់មិនទាន់និងបានដេកស្រួលខ្លួនក៏ត្រូវភ្ញាក់ក្រញាងសារជាថ្មីថ្ងូរសឹងបែកបំពង់ចំហមាត់អួលសឹងផុតដង្ហើមចុកណែនពេញមួយស្របពេលដែលត្រូវនាគរាជសម្រុកបុកទន្ទ្រានលឿនទៅៗសឹងធ្លាយពោះវៀនឈឺពេញសព្វរាងកាយជាពិសេសច្រកចូលចំណុចផ្សារភ្ជាប់ទាំងផ្សារទាំងក្រហាយបូកផ្សំនិងកម្លាំងបុកមិនសំចៃបៀបដូចរហែកខ្លួនជាពីរ
ផ្លាប់ៗៗ !! ផ្លាប់ៗៗ
«អ្ហាស៎ៗៗ....ឈឺហ្ហឹកៗអ្ហាក៎....អឹម» ថ្ងួចថ្ងូរបន្ទោដោយទឹកភ្នែកសស្រាក់គេពិតជាឈឺចាប់ណាស់ ហេតុអ្វីនាយជាមនុស្សល្មោភនិងឃោឃៅយ៉ាងនេះ!! បបូរមាត់ត្រូវបានបិទជិតដោយមាត់ក្រាស់សង្គ្រប់បឺតជញ្ជក់ខាំទាញអណ្ដាតផ្ដោះផ្ដងផ្លាស់ប្ដូរក្រេបយកទឹកមាត់ផ្អែមឆ្ងាញ់មិនចេះជិនណាយ ដៃទាំងគូរចាប់ដៃស្រឡូនលើកមកឲ្យតោងកនាយជាប់ព្យាយាមបន្លប់ភាពឈឺចាប់ត្បិតចង្កេះនៅតែបន្តសម្រុកបុកអុកញាប់ៗលឿនដូចម៉ាសុីនដដែរ
«អ្ហា៎....» នាយធំចាប់ចង្កេះអង្ក្រងជាប់ក្រលែងចង្កេះមួយៗតែចូលកាន់តែជ្រៅដល់កំពូលសង្ងំបាញ់ព្រួសពិសដូចក្នុងពោះមាឌតូចទាល់តែអស់
«បានហើយមនុស្សល្មោភហ្ហឹក អឹម» មិនឲ្យគេនិយាយបន្តឡើយនាយបឺតមាត់គេភ្លាមៗលូកអណ្ដាតក្រលាស់យកជាតិពីក្រអូមមាត់គេបន្តទាល់តែគេជិតអស់ដង្ហើម
«ហ្ហឹកៗ» គេងាកមុខចេញសម្រក់ទឹកភ្នែកមិនចង់ឃើញមុខនាយបន្តឡើយឃើញហើយកាន់តែខឹងស្អប់ជាទីបំផុត
«អូនត្រូវតែមានកូនឲ្យយើងបន្តទៀត កុំសង្ឃឹមថាបានលេបថ្នាំនោះម្ដងទៀត»
«គ្មានថ្ងៃខ្ញុំបង្កើតកូនឲ្យលោកទៀតទេ មនុស្សអាក្រក់ដូចជាលោកគ្មានកូនបង្កើតគឺសមបំផុត!!» ទោះបីជារាងកាយឈឺស្ពឹកតែគេមិនចុះញ៉មឡើយសម្ដីមាំងៗមិនឲ្យជ្រុះ
«អូននិងរៀបការធ្វើជាប្រពន្ធរបស់យើងរឿងអីដែលថាយើងគ្មានកូនបង្កើតនោះ»
«ខ្ញុំគ្មានថ្ងៃរៀបការជាមួយលោកដាច់ខាត» សម្ដីមាំណាស់ជុងគុកចាប់ថ្ពាល់គេបែរមុខមករកនាយមុននិងលោមុខទៅរកគេកាន់តែជិត
«ចាំទុកថាអូនជារបស់យើងតែម្នាក់គត់»
