Uyandığımızda Harry gitmesi gerektiğini söylemişti. Bir vedalaşma faslından sonra gitmişti. Dikkatli olmam ve hareket etmemem konusunda yüzlerce uyarıdan bulunduktan sonra tabi. Babamla da konuşmuştuk. Bana bir süprizi olduğunu söylediğinde sevinmiş ve merak etmiştim. Yataktan doğrulduğumda karnım acıdı. Ama kalkmak zorundaydım. Susamış ve acıkmıştım. Perrie market alışverişi için çıkmıştı. Kalkarsam saçlarımı yolacağını söylemişti ki ben buna pek inanmıyorum. O bana kıyamaz. Merdivenlerin başına geldiğimde yavaşça aşağı inmeye başladım. Sağ sol sağ sol. Evet derin nefes ve acı yok. Ve ta daa indim! O kadar da kötü değildi. Mutfağa girdiğimde gördüğüm manzara karşında çığlık attım.
"Tyler?" Bana bakıp sırttı. Ah çok özlemişim. Elmasını bıraktı ve bana doğru geldi. Kocaman sarıldı. Tanrım! Çok çok özlemişim.
"Evet bebeğim ben geldim!"
Daha sıkı sarıldım. Ve uzanıp yanağını öptüm. Güldü ve uzaklaştı.
"Dur bir bakayım sana. Hmm sen daha mı güzelleştin bana mı öyle geliyor? "
"Ben hep güzeldim Ty."
Beni kucağına aldı ve salona geçti. Oturduğunda ben de onun kucağında oturuyordum.
"Kimin kuzeni?" Dedi Tyler. Evet benin kuzenim! Malia halamın oğlu. Onu küçüklükten beri çok seviyordum. Ve şimdi çok özlemiştim. Babamın süprizinin bu olduğunu anladım.
"Hangi rüzgar attı seni buraya?"
"Birileri rahat durmamış da onu görmeye geldim." Karnıma bakarak konuştu.
"Bilirsin beladan uzak kalamıyorum."
"Evet belli. Ama çok korktum Ana! Sana bir şey olacak diye kendimi yedim! Annem de çok üzgündü. Geçmiş olsun dileklerini iletmemi istedi." Yanaklarımı sıktı.
"Aww çok teşekkür ederim. Geçti gitti. Polisler o piçlerin peşinde. Ben iyiyim yakışıklım."
"Hep iyi ol güzelim." Yanağımı öptükten sonra biraz sohbet ettik. Perrie gelince Tyler'i görmesiyle şaşırdı. Onu tanıyordu elbette. Biraz sohbet ettiler ve ben acıktığımı söyleyince kalktılar. Ty ve Perr mutfağa geçip yemek hazırlarken ben ayağımı uzatmış televizyon seyrediyordum. Ty geldi ve yanıma kuruldu.
"Yemek yapmak beni yordu. " Dedi dillini dışarı çıkararak. Gülümsedim. Hala şu elbiseyle durduğumu görünce kendimden iğrendim. Doğruldum tam kalkacakken Ty beni durdurdu.
"Hey hey hey nereye?"
"Üstümü giyeceğim." Gözlerini devirdi ve beni kucağına aldı. Bu şekilde beni Harry de kucağına almıştı. Aklıma hep geliyordu zaten. Şapşal kıvırcık. Tyler odama girdi ve beni yatağa bıraktı. Dolabımdan pjemalarımı çıkarıp geldi.
"Kolunu kaldır bücür."
"Ben artık bücür değilim." Dil çıkardım. Burnumu sıktı ve konuştu.
"Evet öylesin." Pes ettim ve kollarımı kaldırdım. Elbisemi sıyırdı. Onun karşısında utanmıyordum ve çekinmiyordum. Hey küçükken beraber banyo yapardık! Kuzenimden utanacak değilim.
"Aslında haklısın bücür değilsin. Göğüslerin ne ara büyüdü senin? Ufacıklardı!" Kafasına patlattım. Ah sapık kuzenim.
"Konuşmayı keste şunları giydir." Pjemayı üstümden geçirdi. Altını da giydikten sonra ayağa kalktım. Saçımı toplamaya çalıştım ama kollarımı yukarı kaldırınca karnım esnedi ve bu acıya neden oldu. Dudak büktüm.
"Tyler saçımı toplar mısın?" Dedim şirince.
"Tamam başımın belası tamam." Arkama geçip güzelce topladı. Ty saç örmeyi bile bilirdi. Ben öğretmiştim. Bu sefer belimden destek vererek beni aşağı indirdi. Perrie bağırınca mutfağa geçtik.
