Perrie'nin evine geldiğimde Perrie ve Zayn koltukta sarmaş dolaş film izliyordu. Perrie beni görünce gülümsedi ama düşmüş yüzümü görünce kaşlarını çattı.
"Neyin var bebeğim?"
"Bir şeyim yok. Anahtarları bırakmaya geldim. Eve gidip dinlenmeliyim."
"Beni kandıramazsın sonra konuşacağız."
Kafamı salladım ve onlara veda ettim. Taksiye atlayıp evime doğru giderken kafamı cama yaslayıp düşünmeye başladım.
Eve geldiğimde kendimi direk koltuğa attım. Neden fikrini birden değiştirmişti? Oysa ki "başıma gelen en güzel şeysin" demişti. Farklı olabileceğini düşünmüştüm. Aramızda ki çekimin hoşlantı olduğunu sanmıştım. Ah. Siktir et Ana! Hep öyle yapmıyor musun? Bunu da unut. Kimse beni üzecek kadar değerli değil. Kimse hayatıma sıçacak kadar değerli değil. O kendini bir şey sanan piç kıvırcıkta! Çığlık atıp yastığı duvara fırlattım. Bir tane de kapıya fırlattım. Birden kapı açılınca yastık Tyler ile buluştu. Tam kafasına. Tyler ne olduğunu anlamayan bakışlar atarken ben kahkaha atmaya başladım. Şimdi de deliriyorum harika. Tyler üstüme adeta uçarak beni gıdıklamaya başladı. Arada ameliyat geçirdiğim karnımdan ağrılar hissediyordum. Ama büyük bir şey değildi. Kimse çakmıyordu. Canım da pek acımıyordu.
"Benim bücürümü bu kadar sinirlendiren de kim?"
"Bir göt"
Kahkaha attı. Sevimli kuzenim.
"Harry mi? İstersen gününü gösterebilirim." Dedi kaslarını sıkarak. Yanağından öptüm.
"Çok düşüncelisiniz bayım. Ama buna gerek yok"
Dudaklarını büzdü. Onun tatlılığına karşı saçlarına karıştırdım. Bir kaç dakika sohbet ettik. Acıkınca yemek yedik. Kuzenimle vakit geçirmek gibisi yoktu. Yarın gideceği için bol bol zaman geçirdik. Ben de onla gitmek istiyordum. Belki babama biraz yardım eder, bir şeyler öğrenirdim. Buraya gelmesine daha vardı. İşleri o kadar kolay toplarlayamıyordu. Tyler da ısrar edince gitmekte karar kıldım. Perrie bana kızıcaktı. Harry de- ah doğru Harry üzülmez. Niye üzülsün ki? Her gün farklı bir kız becermek varken? Değil mi ama?
"Hadi yukarı çıkıp bavulumuzu hazırlayalım."
Kafasını salladı ve benle beraber geldi. O kendi kaldığı odaya girdi. Ben de bavulumu çıkarıp hazırlmaya başladım. Ne kadar kalacağımı bilmiyordum. Babamın evinde kalırdım. O evi özlemiştim. Orada da eşyalarım olduğu için pek bir şey almadım. Gerekli malzemleri de yerleştirdim. Kapı açıldı ve Tyler girdi. Yatağıma uzanıp telefonuyla uğraşmaya başladı.
"Yarın kaçta çıkarız?"
"Sabah erken. Hava açılmadan gitmemiz lazım."
Kafamı salladım.
"Perrie'yi aramalıyım. Ben bahçedeyim."
Ona öpücük atıp çıktım. Perrie'yi aradım. Söylemezsem bana kızardı. Ki gideceğimi söylediğimde de bana kızacaktı. Her türlü kızacak yani.
+Bebeğim! Nasılsın?
-İyiyim Sarışın. Sen?
+Mükemmelim.
Arkdan bir takım sesler gelince merakla sordum.
-O sesler de ne?
+Zayn'deyim. Harry, Louis ve Eleanor da burada. Biliyorum bana kızacaksın ama solgun görünüyordun. Arasam da itiraz edecektin.
