Αιχμαλωσία: «ποια στον διάολο είσαι, Angelica Russo;» «κάποιου είδους φάντασμα; Δημιούργημα της φαντασίας σου για να μην είναι βαρετή η ζωή σου; Ίσως;» «το μίσος είναι υπερβολικά δυνατό, πολύ πραγματικό για να είσαι ένα δημιούργημα της φαντασίας μου...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Η ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ ΜΕ άνδρα του οποίου ο εγωισμός υπερβαίνει κατά πολύ την ατομική του διάσταση αποτελεί μια επαναλαμβανόμενη εμπειρία στη ζωή μου. Κάθε φορά που αυτή η κατάσταση επαναλαμβάνεται, διαπιστώνω πως ο πόνος παραμένει αναλλοίωτος. Αυτήν την ώρα, προσπαθώ να εξηγήσω στον Lucifer Morningstar την πλήρη διάσταση της παρεξήγησης. Οι προσπάθειές μου να τον πείσω για τη συνεργασία με την Olga αποδεικνύονται μάταιες, καθώς η αντίληψή του παραμένει κλειστή και επιφυλακτική, χωρίς να δείχνει καμία διάθεση για εποικοδομητικό διάλογο.
Επιχειρώ να αναδείξω τα πλεονεκτήματα αυτής της συνεργασίας, τονίζοντας την προοπτική που θα μπορούσε να προσφέρει στην καριέρα του. Ωστόσο, ο αντίκτυπος των λέξεών μου φαίνεται να είναι περιορισμένος. Ο ίδιος προτιμά να εγκλωβίζεται στη δική του ατζέντα, αδιαφορώντας για την προοπτική που του προτείνω. Αν και κατανοώ τη θέση του ως ένας άνθρωπος που κατέχει ισχυρές πεποιθήσεις, η αδυναμία του να αναγνωρίσει την αξία μιας εξωτερικής συνεργασίας είναι εξαιρετικά ενοχλητική.
«Η απαγωγή της μικρής Romanova δεν έχει καμία σχέση με εμένα», απαντάει με αδιάφορο, αλλά αποφασιστικό τόνο. Αναρωτιέμαι πώς κατάφερα να συγκρατήσω την παρόρμηση να τον στραγγαλίσω εδώ και τώρα, ενώ κάθε του λέξη με ωθεί περισσότερο προς αυτή την κατεύθυνση. «Χρησιμοποίησε το μυαλό σου για ένα δευτερόλεπτο, σε παρακαλώ», λέω, με την αγανάκτηση να διαφαίνεται καθαρά στον τόνο μου, αν και παραμένω ψύχραιμη. Η αναπνοή μου βαθιά και ελεγχόμενη, αλλά οι λέξεις αιχμηρές σαν μαχαίρι που κόβει αργά.
