Αιχμαλωσία: «ποια στον διάολο είσαι, Angelica Russo;» «κάποιου είδους φάντασμα; Δημιούργημα της φαντασίας σου για να μην είναι βαρετή η ζωή σου; Ίσως;» «το μίσος είναι υπερβολικά δυνατό, πολύ πραγματικό για να είσαι ένα δημιούργημα της φαντασίας μου...
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
«ΘΑ ΣΑΣ ΚΡΑΤΗΣΟΥΜΕ ΕΝΗΜΕΡΗ, ΚΥΡΙΑ THOMAS». είπα, με τη φωνή μου να μην της δίνει περιθώρια για παραπάνω συζήτηση. Το βλέμμα μου παρέμεινε σταθερό, κοφτερό, όπως πάντα. Ήξερα ότι η θέση μου απαιτούσε πειθαρχία και ψυχρή απόσταση, ειδικά σε περιπτώσεις σαν αυτή. Η κυρία Thomas ανακάθισε στην καρέκλα της, παίρνοντας μια στιγμή πριν σηκωθεί. Παρά την ανησυχία που προφανώς έπνιγε τη φωνή της κατά τη διάρκεια της συνάντησής μας, βρήκε το θάρρος να μου χαρίσει ένα μικρό χαμόγελο. Ίσως ήταν από ευγνωμοσύνη, ίσως μια προσπάθεια να σπάσει τον πάγο που είχα χτίσει μεταξύ μας.
Καθώς η πόρτα έκλεινε πίσω της, ο ήχος αντήχησε στο σιωπηλό γραφείο μου. Ακούμπησα τα χέρια μου πάνω στα χαρτιά της υπόθεσης που είχα μπροστά μου, ακούγοντας τον ήχο των σελίδων που θρόιζαν κάτω από τα δάχτυλά μου. Η υπόθεση Thomas... Ενδοοικογενειακή βία, δύο παιδιά και ένας γάμος που θύμιζε κόλαση. Όλα αυτά ήταν γραμμένα στις γραμμές των επίσημων αναφορών, αλλά η πραγματικότητα ήταν τόσο πιο ζωντανή, τόσο πιο επώδυνη.
Είχα συναντήσει πολλές γυναίκες σαν την κυρία Thomas όλα αυτά τα χρόνια. Μητέρες που έτρεμαν στη σκιά κάποιου άνδρα, που πάλευαν να αναπνεύσουν κάτω από το βάρος της σιωπής και του φόβου. Αλλά το βλέμμα της είχε κάτι διαφορετικό. Μια σπίθα αντοχής, μια ανάγκη να προστατεύσει αυτό το παιδί με κάθε κόστος. Ίσως γι' αυτό χαμογέλασε. Ίσως ήξερε ότι αυτή τη φορά η δικαιοσύνη μπορεί να σταθεί με το μέρος της.
