Αιχμαλωσία: «ποια στον διάολο είσαι, Angelica Russo;» «κάποιου είδους φάντασμα; Δημιούργημα της φαντασίας σου για να μην είναι βαρετή η ζωή σου; Ίσως;» «το μίσος είναι υπερβολικά δυνατό, πολύ πραγματικό για να είσαι ένα δημιούργημα της φαντασίας μου...
Rất tiếc! Hình ảnh này không tuân theo hướng dẫn nội dung. Để tiếp tục đăng tải, vui lòng xóa hoặc tải lên một hình ảnh khác.
Rất tiếc! Hình ảnh này không tuân theo hướng dẫn nội dung. Để tiếp tục đăng tải, vui lòng xóa hoặc tải lên một hình ảnh khác.
ΦΤΑΝΟΝΤΑΣ ΜΕ ΒΗΜΑ ΤΑΧΥ, ο Eric εκρήγνυται, η φωνή του γεμάτη οργή και αγωνία: "τι της έκανες, ρε ηλίθιε;!" Πριν προλάβω να αντιδράσω, τα χέρια του αρπάζουν το κολάρο του πουκαμίσου μου με δύναμη, τα μάτια του γεμάτα μίσος και αβεβαιότητα. Η παρόρμηση να τραβήξω το όπλο μου και να του αφαιρέσω τη ζωή με μια σφαίρα γίνεται σχεδόν ακαταμάχητη. Κάθε μυς στο κορμί μου τεντώνεται, έτοιμος για την εκδίκηση που φαίνεται να φλέγεται μέσα μου. Ωστόσο, πριν η κατάσταση ξεφύγει από τον έλεγχό μου, εμφανίζεται από το πουθενά ο Andrei, ο μεγαλύτερος γιος της Olga και του Ivan. Με την αποφασιστικότητα που μόνο κάποιος σαν εκείνον μπορεί να επιδείξει, ξεκολλάει τον έξαλλο Eric από πάνω μου με μια δύναμη που φανερώνει την απόλυτη επιβολή του πάνω στην κατάσταση. Στην αδράνεια της στιγμής, καθώς ο Andrei τον συγκρατεί, εγώ ισιώνω το γιακά μου με ένα αργό, μετρημένο κίνημα, τα μάτια μου καρφωμένα πάνω του με βλέμμα που δεν αφήνει περιθώρια για παρερμηνείες.
"τόλμα να με ξανακουμπήσεις," του λέω με σκληρότητα, η φωνή μου κοφτή και γεμάτη δηλητήριο. Η ένταση στον αέρα είναι σχεδόν απτή, και για μια στιγμή πιστεύω ότι μπορεί να υποχωρήσει. Όμως, ο Eric δεν δείχνει να πτοείται. "με προκαλείς;!" ουρλιάζει ξανά, το πάθος στη φωνή του σχεδόν ακατανίκητο, και αν δεν ήταν ο Andrei που τον συγκρατούσε σφιχτά, το πιθανότερο είναι ότι θα είχε επιτεθεί ξανά.
"ηρεμήστε και οι δύο, σε νοσοκομείο βρίσκεστε, όχι σε γήπεδο!" είπε ο Andrei, πιο ήρεμα, κοιτάζοντας μας εναλλάξ με αυστηρό ύφος. Δεν μπορούσα να μην παραδεχτώ ότι είχε απόλυτο δίκιο. Ήταν φανερό πως η ένταση μεταξύ εμένα και του Eric είχε φτάσει σε σημείο που θα μπορούσε να ξεσπάσει οποιαδήποτε στιγμή, αλλά το νοσοκομείο δεν ήταν το κατάλληλο μέρος για κάτι τέτοιο. Όσο κι αν ήθελα να του πω δυο κουβέντες, έπρεπε να κρατηθώ. Αυτή τη στιγμή, η υγεία της Angelica ήταν η απόλυτη προτεραιότητα. Όχι ότι με ενδιαφέρει πραγματικά τι θα απογίνει, αλλά προφανώς με συμφέρει να είναι καλά.
