Fallen Angel

-Μολὼν λαβέ-

"ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΤΟΙΜΟΙ," δηλώνει ο Oleg, η φωνή του διαπερνάει τον αέρα μέσα από το ακουστικό στο αφτί μου, γεμίζοντας τον χώρο με μια ένταση που αναμιγνύεται με τη δική μου αδρεναλίνη. Κάθε λέξη του πάλλεται με έναν υπόκωφο ρυθμό που παρασύρει τη σκέψη μου. Κοιτάζω τον Lucifer, ο οποίος στέκεται ατάραχος δίπλα μου, σαν να μην τον αγγίζει η σκέψη πως πίσω από εκείνη την πόρτα κρύβεται ένας ολόκληρος στρατός της Ισπανικής μαφίας, κρατώντας τη Renata στα νύχια τους. Το πρόσωπό του φωτίζεται από το αμυδρό φως, και μέσα στη χαλαρότητά του, διακρίνω μια υποβόσκουσα αποφασιστικότητα, σχεδόν ανησυχητική.

Γεμίζω τα πνευμόνια μου με αέρα, μια βαθιά ανάσα που για μένα λειτουργεί σαν πυξίδα πριν από τη θύελλα. Η αναπνοή μου βαραίνει τον αέρα γύρω μου, ηρεμώντας την ταραχή που κρύβεται βαθιά μέσα μου, όχι από φόβο – ποτέ δεν υπήρχε χώρος για τέτοια αδυναμία στη ζωή μου. Είμαι η Angelica Russo, μια αδίστακτη εκτελεστής, μια σκιά που αψηφά κάθε όριο, κάθε ηθικό φραγμό. Ο φόβος έχει πάψει να με αγγίζει εδώ και καιρό, κι αν κάτι έχει μάθει ο θάνατος όλα αυτά τα χρόνια, είναι να με φοβάται εκείνος.

Ο χώρος γύρω μας είναι σιωπηλός, αν και παραμένει φορτισμένος. Το σκοτάδι τυλίγει τους τοίχους, και οι σκιές χορεύουν ασταμάτητα στο ημίφως. Οι σκέψεις μου τρέχουν παράλληλα με τον παλμό της καρδιάς μου, ενώ το βλέμμα μου πλανιέται πάνω στα άψυχα αντικείμενα που γεμίζουν το δωμάτιο. Όλα φαίνονται καθηλωμένα στη θέση τους, σαν να περιμένουν την έκρηξη που θα τα συνταράξει. Μέσα σε αυτή την ακινησία, είμαστε το μοναδικό ζωντανό στοιχείο, η μόνη πηγή χάους και καταστροφής που πρόκειται να απελευθερωθεί.