Αιχμαλωσία: «ποια στον διάολο είσαι, Angelica Russo;» «κάποιου είδους φάντασμα. Δημιούργημα της φαντασίας σου για να μην είναι βαρετή η ζωή σου. Ίσως;» «το μίσος είναι υπερβολικά δυνατό, πολύ πραγματικό για να είσαι ένα δημιούργημα της φαντασίας μου...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ΤΟ ΒΗΜΑ ΜΟΥ ΗΤΑΝ ΒΑΡΥ ΚΑΙ ΑΡΓΟ, καθώς προχωρούσα μέσα στους ψυχρούς διαδρόμους της εισαγγελίας. Η έλλειψη ύπνου με είχε μεταμορφώσει σε μια σχεδόν φαντασματική παρουσία, με το σώμα μου να βαραίνει από την αϋπνία. Κάθε βήμα μου, κάθε αναστεναγμός, φαινόταν να βυθίζεται στην ατέρμονη νύχτα που μόλις είχε περάσει.
Είχα περάσει μια νύχτα γεμάτη ταλαιπωρία και αγωνία, ένας αέναος αγώνας με το ανήσυχο πνεύμα μου που αρνιόταν να ηρεμήσει. Ο ύπνος μου, αν μπορούσε να ονομαστεί έτσι, ήταν σπαρμένος με διαλείμματα απόλυτης ανησυχίας και ακούσιων σκέψεων. Κάθε λεπτό της νύχτας είχε επιφέρει μια δική του δοκιμασία, και τώρα, το φως της ημέρας φαινόταν να μην προσφέρει καμιά ανακούφιση από την κούραση που με είχε καταβάλει. Η ημέρα μπροστά μου προμηνύεται εξίσου σκληρή και απαιτητική όσο η νύχτα που μόλις πέρασα. Ο εσωτερικός μου κόσμος φαινόταν να είναι σε μια συνεχή κατάσταση βραδυκίνητης αναταραχής, και το βάρος της αϋπνίας σχεδόν έσπρωχνε το σώμα μου προς τα κάτω. Ωστόσο, η σιωπή γύρω μου, η υποβλητική ηρεμία του κτιρίου, φαινόταν να ενισχύει την απόλυτη αίσθηση της απομόνωσης μου.
Είχα μάθει ότι σήμερα ο νέος προϊστάμενος θα αναλάμβανε τα ηνία της θέσης. Είχε αφιχθεί από τη Νέα Υόρκη την προηγούμενη εβδομάδα και φαινόταν να επιδιώκει διαρκώς να επιβληθεί πάνω μας. Καθώς έβλεπα την επιμονή του να επιδείξει το κύρος του, δεν μπορούσα παρά να αναγνωρίσω τη σοβαρότητα με την οποία αντιμετώπιζε το ρόλο του. Ομολογουμένως, δεν τον αδικώ ούτε τον κατηγορώ· η αφοσίωση στη δουλειά είναι απαραίτητη, και αυτήν ακριβώς την αφοσίωση χρειάζονταν οι δικοί μας υποχρεώσεις.
