Αιχμαλωσία: «ποια στον διάολο είσαι, Angelica Russo;» «κάποιου είδους φάντασμα. Δημιούργημα της φαντασίας σου για να μην είναι βαρετή η ζωή σου. Ίσως;» «το μίσος είναι υπερβολικά δυνατό, πολύ πραγματικό για να είσαι ένα δημιούργημα της φαντασίας μου...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"ΠΛΕΟΝ ΔΙΑΝΥΟΥΜΕ ΤΟΝ ΕΝΑΝ ΜΗΝΑ από τον θάνατο του Mateo Moretti. Ο δολοφόνος του γνωστού επιχειρηματία παραμένει ένα μυστήριο για την Ιταλία. Οι άνθρωποι συνεχίζουν να θρηνούν για την καλοσυνάτη ψυχή που έφυγε από τον κόσμο τόσο νωρίς." η δημοσιογράφος λέει από την τηλεόραση. Έπρεπε να είχε πάρει αρκετά χρήματα, μιας και κανένας σώος άνθρωπος δεν θα ονόμαζε τον Mateo καλοσυνάτο. Ήταν φίλος μου, ναι, αλλά ήξερα τι άνθρωπος ήταν. Δεν τον κρίνω, δεν είμαι καλύτερος.
Έπαψα να ακούω την τηλεόραση, το βλέμμα μου μεταφέρθηκε στο ταβάνι όπου και παρέμεινε. Δεν είχα κάποια σκέψη στο μυαλό μου. Εξάλλου δεν είχα κάτι να σκεφτώ πραγματικά. Προβλήματα; Ούτε αυτά με βασανίζουν πλέον. Από την στιγμή που έπαψα να νοιάζομαι έπαψα να έχω προβλήματα. Ναι, φυσικά, έχω ένα μικρό παράσιτο να βασανίζει το μυαλό μου. Σίγουρα όμως δεν θα το ονόμαζα πρόβλημα. Παράσιτο επειδή πολύ απλά δεν θα υπάρχει σε λίγο καιρό. Έχω βάλει στόχο να την καταστρέψω. Να την κάνω να υποφέρει. Έπειτα να καίγεται για μια αιωνιότητα στα βάθη της κόλασης. Αυτό είναι το ιδανικό για ένα τέρας σαν την Angelica Russo.
Με τα δύο δάχτυλα μου είχα τσιμπήσει την κορυφή της μύτης μου. Μια ανάσα γλίστρησε από τα χείλη μου. Όταν άνοιξα τα μάτια μου η Zora βρισκόταν στην πόρτα. Σαν να αναρωτιόταν άμα πρέπει να διακόψει την ηρεμία μου ή όχι. "πες το." έριξα ξανά το κεφάλι μου πίσω. Από το πρωί με τιμωρούσε μια δόση κακοκεφίας οπότε δεν είχα όρεξη για τίποτα. Πόσο μάλλον να συλλογίζομαι την γκρίνια της Zora για το οτιδήποτε.
