Αιχμαλωσία: «ποια στον διάολο είσαι, Angelica Russo;» «κάποιου είδους φάντασμα; Δημιούργημα της φαντασίας σου για να μην είναι βαρετή η ζωή σου; Ίσως;» «το μίσος είναι υπερβολικά δυνατό, πολύ πραγματικό για να είσαι ένα δημιούργημα της φαντασίας μου...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
«Πλέον διανύουμε τον έναν μήνα από τον θάνατο του Mateo Moretti. Ο δολοφόνος του γνωστού επιχειρηματία παραμένει ένα μυστήριο για την Ιταλία. Οι άνθρωποι συνεχίζουν να θρηνούν για την καλοσυνάτη ψυχή που έφυγε από τον κόσμο τόσο νωρίς,» η δημοσιογράφος ανακοινώνει, με τον τόνο της φωνής της σταθερό και σχεδόν θεατρικό, όπως ταιριάζει σε κάθε καλά πληρωμένη ηθοποιό των ειδήσεων. Η εικόνα της, παγωμένη στην οθόνη, καθρεφτίζεται στα μάτια μου, αλλά δεν εισχωρεί πουθενά βαθύτερα.
"Καλοσυνάτη ψυχή," λέει. Φαντάζομαι πόσο θα γέλαγε ο ίδιος ο Mateo με αυτόν τον χαρακτηρισμό, αν μπορούσε να το ακούσει. Ήταν φίλος μου, ναι, μα ήξερα πολύ καλά τι άνθρωπος ήταν – ταπεινός, σίγουρα όχι. Διέσχιζε τη ζωή όπως καραδοκεί ένα αρπακτικό. Πονηρός, δίχως ηθικούς φραγμούς. Δεν τον κατηγορώ όμως. Δεν ήταν κακός. Ήταν απλώς... απαλλαγμένος από την ψευδαίσθηση της ηθικής. Όπως κι εγώ, άλλωστε. Είμαι ακριβώς το ίδιο.
Το δωμάτιο είναι βυθισμένο σε μια απόκοσμη ησυχία, παρά τη φωνή της τηλεόρασης. Το φως που μπαίνει από τις χαραμάδες των κλειστών παραθυρόφυλλων είναι μουντό, χλωμό, σχεδόν νεκρό, σαν να έχει ξεχάσει κι αυτό τον σκοπό του. Σηκώνομαι αργά από την πολυθρόνα, τα βήματά μου βαριά και μετρημένα, σαν να κουβαλώ μια αόρατη, ανυπόφορη κούραση. Δεν αισθάνομαι τίποτα. Ούτε λύπη, ούτε θυμό, ούτε καν ενδιαφέρον για το τι συνέβη στον Mateo.
Περπατώ προς το παράθυρο, τραβώντας με μηχανικές κινήσεις τις κουρτίνες. Η πόλη απλώνεται μπροστά μου, άψυχη, σαν μια απέραντη μακέτα από τσιμέντο και γυαλί. Δεν αλλάζει τίποτα. Ούτε ο θάνατος του Mateo, ούτε η αλήθεια πίσω από αυτόν έχουν σημασία. Οι άνθρωποι συνεχίζουν να θρηνούν, μα δεν ξέρουν πραγματικά τι θρηνούν. Θρηνούν την εικόνα ενός ανθρώπου που δεν υπήρξε ποτέ. Η εικόνα του «καλοσυνάτου» Moretti είναι μια ωραία ψευδαίσθηση, προσεκτικά κατασκευασμένη από τον ίδιο, για τους πολλούς. Και αυτή η δημοσιογράφος που πληρώνεται αδρά για να την αναπαράγει ξανά και ξανά, χτίζοντας μια εικόνα που τον προστατεύει ακόμα κι από τον τάφο.
