Could he be it?

31B. De slapeloze nacht

Wonderwall - Oasis

***

Scott krijgt het voordeel van de twijfel en nog een kans om zich te bewijzen vanavond. Hopelijk hou je van deze twist!

"Jij wou naar huis?", klonk Ana ongeduldig.

"Nja ...", mijn stem klonk twijfelachtig en ik keek Scott hoopvol aan.

"Anastasia, sorry voor de verwarring maar ik zal Ley... Cataleya thuis afzetten, ik heb het zo al met Kyle geregeld omdat hij wou dat jij nog wat langer hier zou blijven", knipoogde hij. Wat was hij toch een sluwe genie. Ik vroeg me af of hier iets van waar was of als hij dat zonet uit zijn duim had gezogen.

Ana leek gevleid en ze vroeg me of het oke was dat ik met een wildvreemde meeging naar huis. Ik verzekerde haar dat ik me op mijn gemak voelde bij Scott, maar de meiden leken niet overtuigd. Eileen voegde toe dat ze me zou vergezellen als dat oke was voor Scott. Natuurlijk zou het verdacht zijn mocht Scott Eileen weigeren en enkel mij willen meenemen. Hij stemde in. We namen afscheid van Anastasia en ik verontschuldigde me maar ze leek het niet erg te vinden.

Kyle stond wat verderop te praten met een groep jongens die ik nog nooit gezien had en Scott gebaarde dat hij even dag ging zeggen. Hij en Ana liepen op de groep af en ik zag hoe hij elk van hen hartelijk begroette. Mijn vriendin voegde zich meteen naast Kyle en hun armen raakten elkaar aan. Vanop deze afstand leek het wel alsof Kyle haar voorstelde aan de groep, maar dat kon ik niet met zekerheid zeggen. Ondertussen wisselden Eileen en ik onze Instagram accounts uit en verzekerde ze me dat ze geen interesse had in Scott. Ik glimlachte dankbaar.

Na enkele minuten vervoegde Scott zich bij ons en wandelden we de straten in richting zijn wagen. Hij hield het portier open voor Eileen en vervolgens voor mij. Ik nam plaats op de passagierszetel. Hij legde meteen de verwarming aan en vroeg Eileen om haar adres, dat hij vervolgens ingaf via spraakherkenning.

De wagen rolde vlotjes de snelweg op en ik zat diep in mijn gedachten verzonken. Wat een avond. Ik was uitgegaan met Ana in de hoop mezelf wat af te leiden en op de een of andere manier was ik weer verzeild geraakt in een ingewikkelde situatie met Scott. Meer nóg ik zat zelfs in zijn auto. Opnieuw wist ik niet hoe ik me moest voelen over deze avond. Hoe hij tegen me had gesproken tijdens ons telefoongesprek was onaanvaardbaar geweest. Dan stond hij plots in dezelfde loungebar met de intentie om me te bespioneren en me jaloers te maken. Vervolgens was ik op hem afgestapt en had hij plots alles geprobeerd om Kyle van me weg te houden én had hij poeslief gedaan. Herinnerde ik me goed dat hij zelfs had gezegd dat hij me wou voorstellen thuis? Wat een rollercoaster aan emoties.

Ik keek hem zijdelings aan en zijn hand greep naar zijn iPhone, met één oog op de weg gericht en zijn andere op het schermpje, klikte hij Spotify open. Enkele seconden later klonken de volgende strofes uit de luidsprekers van de S-Coupe:

🎵

Today is gonna be the day that they're gonna throw it back to you
And by now, you should've somehow realised what you gotta do
I don't believe that anybody feels the way I do about you now

🎵

Ik keek verrast op en bedacht me hoe het zelfs mogelijk was dat hij het bestaan van dit liedje kende. Nooit had ik gedacht dat er zo'n zachte en kwetsbare versie van hem in zichzelf schuilde. Ik keek in de rechterzijspiegel en Eileen haar gezicht verscheen vanop de achterbank. Ze trok speels een wenkbrauw op en gaf me die 'hij-vindt-je-leuk'-blik. Ik giechelde en Scott reed de afrit op waarop de GPS aangaf dat we over 1.2 kilometer zouden aankomen. Eens aangekomen, stapte ik mee uit en Eileen gaf me een dikke knuffel. Ik wenste haar slaapwel en verzekerde haar dat we zeker nog zouden afspreken. Scott knipperde met de lichten als afscheid en plots werd het doodstil.