Could he be it?

29. Plan B

Until There's Nothing Left - LP Giobbi

***

"Ik wil je graag voorstellen thuis"

WAT? Mijn mond viel open. Had ik dit goed gehoord? Hoezo negeerde hij me de hele avond en zat hij doodleuk te flirten met een ander meisje op 15 meter van mij om dan voor te stellen om me mee te nemen naar huis? Soms begreep ik echt niet welke kronkels hij maakte in zijn hoofd. Was hij serieus of was dit gewoon een plannetje om alles goed te maken?

"Wat", antwoordde ik gechoqueerd.

"Het wordt tijd dat je mijn familie eens leert kennen ..." hij pauzeerde: "...en zij jou".

Ik geloofde mijn oren niet. "Ik dacht dat je altijd zei dat je dat niet belangrijk vond?", vroeg ik verbaasd.

"Sommige dingen veranderen. En geef toe: het is wel praktisch. Ik wil niet dat je ooit nog meemaakte wat er vorige week is gebeurd."

Het was lief dat hij nog steeds met me inzat. Ik droomde er inderdaad van om de nachten vaker samen door te brengen in een vertrouwde omgeving. Wat zou het magisch zijn om naast hem wakker te worden in de ochtend. Maar dit kwam zo onverwachts en plots. Bovendien was deze bar niet de ideale plaats om zoiets te bespreken. Hij nam een sip van zijn whisky en het schoot door mijn hoofd dat hij misschien dronken was.

"Ben je dronken?"

Hij keek me verbaasd aan en ik zag in zijn blik dat hij op zijn tenen getrapt was door mijn opmerking. Enkele seconden later bulderde zijn lach over de muziek. "Nee", verdedigde hij zichzelf. "Als ik van één whisky dronken zou zijn dan hebben we een probleem". Hij vervolgde: "Maar jij daarentegen hebt het niet zo netjes gehouden he vanavond".

Ik voelde de veroordeling in zijn toon. Hoe kon hij in drie seconden veranderen van lief naar geïrriteerd. Hoe kon hij zo wispelturig zijn?

"Als jij niet zo had gereageerd in ons telefoongesprek, dan zou ik geen druppel alcohol gedronken hebben want ik had me voorgenomen om niet meer te drinken."

"Ah dus het is mijn schuld?", riep hij terwijl hij dertig centimeter opschoof en zich verder zette van mij op de bank.

"Alles oke?", de stem van het meisje die Scott en Kyle hadden meegebracht klonk fragiel terwijl ze zenuwachtig naar haar voeten staarde en aan haar nagels prutste. "Ja hoor", probeerde ik opgewekt. Ik gebaarde haar naast me plaats te nemen maar Scott schoof op en ze installeerde haar naast hem. Als hij nu maar niet zou proberen om me uit te dagen door met haar te flirten, want dit spelletje speelde ik écht niet mee. "Waar is Anastasia?", vroeg ik aan het meisje met het bruine haar vooraleer Scott kon toestrijken. "Ze staan nog steeds buiten te roken", zei ze schouderophalend.

"Kyle is ongelofelijk, wedden dat hij Anastasia vanavond nog in bed krijgt?", vroeg Scott plagerig. Ik keek hem met een afkeurende en vieze blik aan. "Leuke vriend heb je", haalde ik uit. "Welja, niet dat jouw vriendin veel beter is he", grijnsde hij. Eileen glimlachte ongemakkelijk.

Ik besefte meteen dat hij gelijk had. Geen sprake van dat zij tweetjes het gezellig zouden maken, dat zou betekenen dat Scott me naar huis zou moeten brengen. "Wedden dat ik er een stokje voor kan steken?", knipoogde ik terwijl ik rechtstond. Ik passeerde expres langs Scott en mijn achterwerk drukte zich tussen het tafeltje en de bank op enkele centimeters van zijn gezicht vooraleer ik de trappen afliep. Het was een risico om Scott met Eileen te laten en ik wou hun eigenlijk niet achterlaten, maar ik moest koste wat kost vermijden dat Ana me in de steek zou laten en ik zo niet meer naar huis kon. Waarom waren we ook niet gewoon met mijn auto gekomen?

De straat stond vol met mensen en mijn blik gleed zoekende over de groepjes. Daar waren ze. Ana lachte speels en ik kon niet goed afleiden of er überhaupt al iets gebeurd was tussen de twee. "Ana, sorry dat ik stoor, maar ik wil graag naar huis", drong ik aan. Met een verontschuldigende glimlach keek ik Kyle aan om zijn sympathie niet te verliezen door deze situatie. "Leya, komaan laten we nog even blijven".

"Oke, maar ik wil echt om 00:30 ten laatste naar huis, ik meen het", stelde ik. "En ik wil dat jij me naar huis brengt", voegde ik er nog aan toe. Ik vergrootte mijn ogen om haar te waarschuwen dat er iets gaande was. Ze zou me wel begrijpen.

"Oke, ik kom zo dadelijk", antwoordde ze eentonig.

"Beloofd?", vroeg ik nog een laatste keer.

"Ja ja"

"Oke, dank je. Tot straks." Ik draaide me om en wandelde terug naar binnen. In mijn gedachten gingen verschillende scenario's om hoe ik Scott en dat meisje kon terugvinden. Ik moest erop letten dat ze niet dichter tegen elkaar aan zaten dan daarnet. Ik wandelde de bar voorbij en de gang naar de trap door. Links en rechts van de gang zaten de bankjes vol, mijn blik gleed over de menigte: er zaten groepjes meisjes, koppels en enkele oudere koppels in de zaal. De muziek klonk nu luid en de sfeer zat duidelijk goed.

Ik hield mijn jurk wat omhoog om te vermijden dat ik zou wegglijden op de trap en keek nog één keer naar de menigte onder me terwijl ik de treden voorzichtig opliep in mijn fijne hoge hakken. Ik zag hem naar me staren en bevroor. Was het hem? Zijn zwarte ogen en zijn zwarte haren staken af tegen de gekleurde neonlichten achter hem en de roze belichting weerkaatste op zijn huid. Hij grijnsde. Het was hem. Ik snelde de trappen op en Scott keek me verbaasd aan toen hij mijn paniek aflas van mijn gezicht. Met zijn gsm aan zijn oor, voelde ik hoe hij me nakeek toen ik meteen de toiletten insnelde. Zijn stem klonk luidkeels achter me "Kyle, hoezo heb je de groep...". De deur van de toiletten viel achter me dicht en plots werd het stil.

Ik hing over de wasbak en keek naar beneden. Mijn volledige gewicht steunde op mijn handen op de wastafel om te vermijden dat ik door mijn benen zou zakken. Mijn hart ging als een razende tekeer en ik hapte naar lucht. Hoe was het mogelijk dat ik hem opnieuw zag? Was hij me gevolgd? Ik was nochtans zeker geweest dat hij hier niet zat toen Ana en ik toegekomen waren, want toen was de cocktailbar nog bijna leeg geweest en hij kon me onmogelijk gespot hebben van beneden.

In al die jaren had ik hem nooit meer gezien en dit was de tweede keer in een week tijd. Ik dwong mezelf om te kalmeren en helder na te denken. Als Scott te weten zou komen dat hij hier was dan zou dit niet goed komen, dus ik moest mijn paniek en angst verbergen en zo normaal mogelijk doen. Ik probeerde me te concentreren op het feit dat Scott met een onbekende dame alleen aan een bankje zat om vandaaruit mijn frustraties te laten voortvloeien, maar de pekzwarte ogen stonden op mijn netvlies gebrand. Ik herinnerde me nog als gisteren hoe het wit van zijn zwarte ogen op mijn af kwam gestormd. Met angst, slikte ik de krop in mijn keel weg, maar het lukte me niet. Ik wou niets liever dan in Scotts armen kruipen en me daarin verschuilen en zo verdwijnen van deze plek.

Eileen verscheen in de spiegel achter me en vroeg me bezorgd of alles oke was. Ik snikte mijn laatste angsten weg en draaide me om. "Ja hoor", probeerde ik zo vrolijk mogelijk te klinken. "Scott was enorm bezorgd toen hij je zag", klonk haar stem. Ik was verbaasd: "Echt?"

"Ja, ik voelde vanaf het begin dat er iets speelde tussen jullie twee. Het is niet de eerste keer dat jullie elkaar zien, ofwel Luna?". Ik twijfelde. Wat kon ik zeggen? Ze klonk zo oprecht en ik kon niets anders dan haar eerlijk antwoorden: "het is ingewikkeld".

"Dat is oke". Ze was eigenlijk veel liever dan ze eruitzag. Hoe jaloezie een eerste indruk toch kon verwoesten. Ik was meteen jaloers geweest op haar grote décolleté, maar ze leek uiteindelijk echt lief. "Wat is je naam eigenlijk?", vroeg ik. "Eileen", antwoordde ze met een stralende glimlach. Ik besloot op te biechten dat mijn naam niet Luna was. "Mijn naam is eigenlijk Cataleya, ook dat is ingewikkeld", ik moest lachen om mijn stommigheid. Mijn paniek nam af en ik voelde me plots al veel meer op mijn gemak.

We wandelden samen de toiletten uit en Scott ijsbeerde zenuwachtig door de zaal. Anastasia wachtte ongeduldig naast hem en een strakke streep stond op haar gezicht af te lezen. Van zodra hij me zag, kwam Scott naar me toe en legde hij zijn hand op mijn schouder: "Alles oke?". Ik knikte.

"Jij wou naar huis?", klonk Ana ongeduldig.

Aan jou om het vervolg van de avond te kiezen! Hoe wil jij dat de avond verder verloopt? Krijgt Scott nog een kans of moet Leya haar niet steeds door hem laten doen? Beslis zelf en lees het vervolg naar jouw keuze :)

Leya gaat mee met Ana: hoofdstuk 30A
Leya gaat mee met Scott: hoofdstuk 30B