Broken Strings - James Morrison, Nelly Furtado
***
Olivier had me gisterenavond laat een gigantische uitbrander gegeven en ik bedacht dat het misschien eens tijd werd dat ik gewoon zou opbiechten dat ik met Scott samen was. Uiteindelijk zouden ze er vroeg of laat toch wel achterkomen. Misschien moest ik gewoon weglaten dat we nooit uit elkaar waren geweest, dat zou de situatie al wat verzachten.
Ik besloot het gewoon te doen en liep de trap af naar de woonkamer.
"Olivier, ik moet iets vertellen"
Hij richtte zijn blik van zijn laptop naar mij en keek me aan met een frons op zijn voorhoofd.
"Ik was gisteren bij Scott"
Ook mijn moeder keek op en Smith keek me met paniek in zijn ogen aan. Die kleine besefte duidelijk meer dan hij liet blijken.
"Hoezo bij Scott?"
"Ja, we sturen al eventjes en we zijn terug samen. Het klikt supergoed en ik zou graag willen dat je hem eens ontmoet. En dat we met een schone lei beginnen"
"Niets van", antwoordde mijn moeder streng.
"Mama, het wordt tijd dat we Scott een eerlijke kans geven, ik kan mijn toekomst niet laten afhangen aan Stephan die hem volledig onterecht onrespectvol behandeld heeft"
"Ik wil zijn naam niet horen"
Even wist ik niet of ze het had over Scott of Stephan maar aan de sidderende woede in haar ogen te zien, ging het ongetwijfeld over haar ex-man.
"Geef Scott gewoon een tweede kans mama"
"Oké, breng hem maar eens mee naar huis", antwoordde Olivier.
"Echt?", riep ik iets te optimistisch.
"Lieverd...", probeerde mijn moeder.
"We zullen zien", zei Olivier.
"Oké dan", stemde ze toe.
"Dankjewel papa", zei ik. Hij had lichtjes in zijn ogen omdat ik hem papa had genoemd. Hij wist dat het deze keer niet voor mijn broer was. Mijn moeder schudde haar hoofd en wandelde de woonkamer uit. Ik glimlachte en knipoogde naar Smith wanneer Olivier niet meer keek.
Yesss, ging het door me heen. Ik kon wel springen van geluk. Als het nu opnieuw zou misgaan dan zou ik gewoon voorstellen aan Scott om ergens samen te gaan wonen. Ik was oud genoeg en kon mijn leven gerust zelf in handen nemen.
Ik besloot Scott te sturen.
"Zien we elkaar dit weekend?"
"Ja, we moeten naar Rotterdam"
"Dit weekend?!"
"Ja Leya, ik denk dat je het wel snapt ..."
"Oké, ik weet even niet hoe ik dat ga uitleggen thuis"
"Zoals je altijd doet?"
Ja ... hij moest eens weten dat ik net mijn hele web van leugens had ontward. Ik zou wel iets bedenken en besloot een stuk te gaan wandelen om de zaken op een rijtje te zetten.
"Ik ga even wandelen, tot straks", riep ik in het huis terwijl ik mijn jeansjas aandeed en mijn lichtblauwe Nike sneakers aantrok. Niemand reageerde en ik gooide de deur achter me iets te hard dicht. Ik wandelde de straat door en probeerde mijn schouders te ontspannen.
JE LEEST
Could he be it?
RomansaZijn hand zakte naar beneden en tekende cirkeltjes op mijn rug. Zijn vingers waren zacht en zijn nagels krasten net niet over mijn rughaartjes. De combinatie bezorgde me kippenvel over mijn hele lichaam en hij wist op dat moment dat hij me helemaal...
