Could he be it? [Dutch]

39. Spijt

Ballade - Loredana, Céline

***

De namiddag met Eileen was gevlogen. Scott had me verschillende berichten gestuurd en ik had ze een voor een gelezen en genegeerd.

Hij had ongetwijfeld door waarom ik zo deed en dus wachtte ik op zijn verontschuldiging. Wel wetende dat hij te koppig was om dat te doen, was ik toch niet bereid om te plooien en te doen alsof er niets aan de hand was. Wanneer ik wegging, snauwde hij altijd tegen me; ik had het recht om minstens eens boos te zijn.

Toch?

Waarom twijfelde ik altijd aan mezelf? Eileen was een uur geleden vertrokken en de vrolijke energie die ik eerst had gevoeld leek weg te ebben. Het was zondagavond en dus moest ik morgen weer werken, het besloot sowieso een lange dag te worden als ik Scott zou moeten negeren. Pffff. Misschien moest ik toch maar eens sturen?

Ik opende het gesprek en las zijn berichten voor de negende keer vandaag:

"Goeiemorgen baby, ben je al lang wakker?"

"Wat stel je voor om te doen vandaag?"

"Gaan we naar de zee?"

Net wanneer ik het gesprek open had, kwam een nieuw bericht binnen:

"Oke dan niet"

Fuck nu had hij gezien dat ik het meteen gelezen had en moest ik wel antwoorden. Ik voelde me exposed en gefrustreerd.

"Sorry ik was druk vandaag"

"Met?"

"Eileen"

"Ah oké"

Ik twijfelde even maar besloot het erop te wagen en geen blad voor de mond te nemen.

"Je was gisterenavond ook druk zag ik?"

"Cataleya is dit serieus waar het over gaat"

Hij gebruikte mijn volle naam en hoewel ik dat verkoos, wist ik wat dat wou zeggen. Overduidelijk was hij gefrustreerd en zijn sms toonde aan dat hij vond dat ik me aanstelde.

"Ja."

"Van Anastasia gehoord zeker? Je zou eens moeten weten wat die vriendin van jou allemaal uitspookt"

Hier gingen we weer. Hij leidde de aandacht van zichzelf af door mijn vriendin in de spotlight te plaatsen. Ik haatte het wanneer hij slecht praatte over haar, maar ik haatte het nog meer wanneer zij hem redenen gaf om gelijk te hebben. Hier kon ik niet veel tegenin brengen, maar toch ging ik proberen haar te verdedigen.

"Hoe kan jij dat nu weten, misschien vindt ze Kyle wel gewoon stiekem meer dan leuk"

"Kyle is an ass"

"And so are you if you continue to behave like this"

Het bleef stil.

Was ik te ver gegaan? Ik legde mijn iPhone omgekeerd op tafel en baande boos het huis uit.

De witte paarden graasden vredevol in de velden achteraan de tuin en mijn ademhaling werd onmiddellijk rustiger wanneer ik dichterbij kwam. Ook Liebling - zo had ik de merrie genoemd na al die jaren - had me opgemerkt en kwam ogenblikkelijk dichterbij. Ik hurkte neer en streelde haar zachte neus. Wat was ze toch een lieverd, ze was mijn absolute lieveling.