«Ποια είναι αυτή, ρε;» ρώτησε εκείνος, κοιτώντας την μικρότερη κοπέλα άγρια.
«Η Ιφιγένεια Χρηστίδου. Δεν την θυμάσαι;»
του απάντησε και εκείνος έμεινε στυλωμένος στην θέση του.
«Κοίτα τι αλήτισσα έγινε το μικρό»
...
«Ποιος είναι αυτός;» τον ρώτησε ε...
Κεφάλαιο Πρώτο Τίτλος κεφαλαίου: «Κοίτα τι αλήτισσα έγινε το μικρό»
Rất tiếc! Hình ảnh này không tuân theo hướng dẫn nội dung. Để tiếp tục đăng tải, vui lòng xóa hoặc tải lên một hình ảnh khác.
Μιχαήλ Αθανασιάδης
«Δικός σου ο Παπανικολάου» είπε ο διοικητής και εγώ του έγνεψα και βγήκα από το γραφείο του. Δεν μπορώ να το πιστέψω πως ο πατέρας μου, ο πρόεδρος της λέσχης VTR MC ξεκίνησε πάλι πόλεμο με τους ηλίθιους. Μπορεί να μη είμαστε τόσο κοντά πλέον, αλλά ξέρω τον Δημήτρη Πετρίδη πολύ καλά, όπως και όλοι στο αστυνομικό τμήμα. Δεν φταίνε οι VTR, κάτι άσχημο πρέπει να έγινε και κατέληξε έτσι η κατάσταση, αυτό όμως δεν σημαίνει πως θα ανεχτούμε παρανομίες στην πόλη.
Εδώ και τέσσερις μήνες, η αντίπαλη λέσχη μοτοσικλετιστών τρομοκρατούν την Θεσσαλονίκη, και δεν έχουν αφήσει πάρκο για πάρκο που να μην του έχουν βάλει φωτιά. Δέκα χρόνια πριν, η κατάληξη του τότε πολέμου άφησε μόνο πέντε αρχικά μέλη ζωντανά, και οι υπόλοιποι είναι κλεισμένοι σε φυλακές και δεν θα βγουν ούτε νεκροί από εκεί μέσα. Τουλάχιστον η μάνα μου, Ευανθία Αθανασιάδου, πήρε εμένα και την αδερφή μου, Φαίδρα, από εκεί και ξέκοψε τελείως από τον πατέρα μου και την ζωή που έκανε ως πρόεδρος των one percenters.
«Μπα, μπα, δες τον Μιχαήλ Πετρίδη, τον μπάτσο» σχολίασε πικρά ο Παπανικολάου, ένα από τα νέα μέλη της λέσχης. Πλέον εκείνος, ο αδερφός μου, Νίκος Πετρίδης είναι το μέλλον της λέσχης, ο πατέρας μου είναι πρόεδρος, μα ξέρω πως όχι για πολύ.
«Αθανασιάδου» του είπα ψυχρά. Δεν είμαστε φίλοι πλέον με τον αλήτη, και ούτε θα γίνουμε ξανά, και οι δύο το ξέρουμε καλά αυτό. «Α, ναι σωστά. Ο μπάτσος της Θεσσαλονίκης, ο Αθανασιάδης. Ξεφτίλα, ρεζίλι κάνεις τον πρόεδρο ρε» είπε και με αγριοκοίταξε. «Βούλωσε το» του είπα σοβαρά, κοιτάζοντάς τον. Εκείνος ανασηκώθηκε στην καρέκλα του, μα δεν απάντησε κάτι. Δεν ήταν χαζός ο ξανθός εικοσιπεντάρης, όσο και αν το έπαιζε.
Κάθισα απέναντί του και κοιταξα τα χαρτιά που μου έδωσε η Εβελίνα. «Καταστροφή περιουσίας, εξύβριση, κατάχρηση όπλων...» ξεκίνησα, μα εκείνος με κοίταξε ανέκφραστος.
