«Ποια είναι αυτή, ρε;» ρώτησε εκείνος, κοιτώντας την μικρότερη κοπέλα άγρια.
«Η Ιφιγένεια Χρηστίδου. Δεν την θυμάσαι;»
του απάντησε και εκείνος έμεινε στυλωμένος στην θέση του.
«Κοίτα τι αλήτισσα έγινε το μικρό»
...
«Ποιος είναι αυτός;» τον ρώτησε ε...
Rất tiếc! Hình ảnh này không tuân theo hướng dẫn nội dung. Để tiếp tục đăng tải, vui lòng xóa hoặc tải lên một hình ảnh khác.
Ιφιγένεια Χρηστίδου
Λίγα μέτρα πιο μακριά εγώ σταμάτησα να τρέχω, πλησίασα στο σοκάκι που μου είπε ο Νίκος. Εκείνος σταμάτησε πίσω μου, μπορούσα να νιώσω την παρουσία του. Δεν είχε καταλάβει ποια είμαι, ωραία. «Τα χέρια σου στις άκρες του σώματός σου!» φώναξε και τον είδα που σήκωσε το όπλο του.
Εγώ τα σταυρωσα, αψηφώντας τον. «Μίλησα!» φώναξε ξανά και εγώ κοροϊδευτικά τα σήκωσα μπροστά μου, τάχα παραδομένη. Εκείνος σταμάτησε λίγα μέτρα πιο μακριά και με κοιτούσε χωρίς να πει κάτι άλλο.
«Αν τρέξεις, θα σε πιάσω ξανά» είπε και εγώ γέλασα περιπαιχτικά.
«Σιγά ρε Σπίντι Γκονζάλες» κοροιδεψα και τον είδα που έσφιξε την λαβή του στο όπλο όταν άκουσε την φωνή μου. Αργά, έπιασα την κουκούλα μου και την έβγαλα από το κεφάλι μου, κάνοντάς τον να σταματήσει να κινείται.
«Ιφιγένεια;» ρώτησε λίγη ώρα αργότερα και εγώ του έγνεψα περήφανη για τον εαυτό μου που του απέσπασα την προσοχή μέχρι να καθαρίσουν οι υπόλοιποι την κατάσταση. «Η ίδια» του είπα και του μειδίασα πονηρά.
«Έχεις χαζέψει;!» ρώτησε εξαγριωμένος και κατέβασε το όπλο του. «Κάνετε πόλεμο μέσα στον άμαχο πληθυσμό!» φώναξε, μα δεν έκανε βήμα να με πλησιάσει.
«Θα μπορούσες να σκοτωθείς! Και εσύ και ο Νίκος!» φώναξε και εγώ τον αγριοκοίταξα. «Κόψε τις πίπες ρε μπάτσε. Λες και σε νοιάζει αν είμαστε ένα μετρο θαμμένοι στη γη ή αν ζούμε» τότε τον είδα να εξοργίζεται ακόμη πιο πολυ. «Πρόσεχε πως μου μιλάς εμένα μικρή» προειδοποίησε χαμηλά αυτή τη φορά και εγώ σήκωσα ένα φρύδι.
«Γιατί, θα με κάνεις ντα;» τον ειρωνευτηκα, και εκείνος μου μειδίασε πονηρά. «Αν αυτό χρειαστεί για να στρώσεις, τότε με μεγάλη μου χαρά» είπε και τον κοίταξα για λίγο χωρίς να μιλάω.
«Εσείς οι αλήτες νομίζετε πως όλα σας ανήκουν» ξεκίνησε και το χιούμορ είχε πλέον εξαφανιστεί από το πρόσωπό του. «Αλήθεια το πιστεύετε πως θα σας άφηνα να καταστρέψετε την πόλη μου επειδή έτσι σας κάπνισε;» συνέχισε και κούνησε το κεφάλι του. «Ναι ρε μπάτσε, είμαστε όλοι αλήτες, αλλά χωρίς εμάς εσείς θα καθόσασταν όλη μέρα στα γραφεία σας και θα ξύνατε τα αρχ-»
«Πρόσεχε πως μου μιλάς, μικρή!» είπε, πλέον έξω φρενών και εγώ του χαμογέλασα πλατιά. «Αν δεν με φάνε τα πιστόλια θα με φάνε οι μπάτσοι τόσο που μας με πρήζετε» ψιθύρισα λίγη ώρα αργότερα. Που είναι και αυτός ο Νίκος τόση ώρα;
Από την άκρη του ματιού μου, είδα τον Αθανασιάδη να με πλησιάζει με το όπλο σηκωμένο ξανά. «Τα χέρια δίπλα στο κεφάλι σου» μου είπε λίγο πριν με φτάσει και εγώ τον υπάκουσα.
Όταν έφτασε ακριβώς μπροστά μου, με κοίταξε βαθιά στα μάτια, και εγώ έσφιξα το σαγόνι μου. Τι θέλει πάλι από την ζωή μου; Άντε συνέλαβε μας να τελειώνουμε, κωλόμπατσε.
«Άλλαξες…» ψιθύρισε και συνέχισε να με κοιτάει στα μάτια. «Ξέρω τον λόγο που φοράς φακούς επαφής…» συνέχισε και άγγιξε το χέρι του στο μάγουλό μου. Με χάιδεψε τόσο απαλά, που για μία στιγμή ξέχασα ότι είναι ο Αθανασιάδης, ο μπάτσος. Έσφιξα το σαγόνι μου και τον αγριοκοίταξα.
«Μην με ακουμπάς, μπάτσε» του ψιθύρισα προειδοποιητικά, και εκείνος με πλησίασε ακόμη περισσότερο. «Γιατί, αλήτισσα; Σου θυμίζει κάτι το άγγιγμά μου;» ψιθύρισε δίπλα στο αυτί μου και εγώ ανατρίχιασα ολόκληρη. «Μου προκαλεί αηδία» του απάντησα και τον έσπρωξα όταν άκουσα την μηχανή του Νίκου να μας πλησιάζει.
Ο Αθανασιάδης, μόλις είδε τον Νίκο να πλησιάζει με την μηχανή, γύρισε έξαλλος προς το μέρος μου και σήκωσε ξανά το όπλο του. «Μην τολμήσεις και κουνηθείς» είπε προειδοποιητικά, και εγώ του χαμογέλασα πονηρά. «Δεν παίρνω διαταγές από εσένα» του είπα προκλητικά και έπιασα το όπλο ανάμεσα στις παλάμες μου.
Με μία κίνηση, το πήρα από τα χέρια του, κάνοντάς τον να με αγριοκοιτάξει, μα και κάτι άλλο ζωγραφίστηκε στην έκφρασή του. Κάτι που εγώ δεν μπορούσα να καταλάβω αυτή την στιγμή. Απέσπασα γρήγορα και μεθοδικά το όπλο του και πέταξα τα κομμάτια του στον δρόμο.
«Εις το επανιδείν, μπάτσε» του είπα όταν είδα τον Νίκο να πλησιάζει. Ανέβηκα στην μηχανή του, και δεν κοίταξα ξανά πίσω.
