«Ποια είναι αυτή, ρε;» ρώτησε εκείνος, κοιτώντας την μικρότερη κοπέλα άγρια.
«Η Ιφιγένεια Χρηστίδου. Δεν την θυμάσαι;»
του απάντησε και εκείνος έμεινε στυλωμένος στην θέση του.
«Κοίτα τι αλήτισσα έγινε το μικρό»
...
«Ποιος είναι αυτός;» τον ρώτησε ε...
Oops! Questa immagine non segue le nostre linee guida sui contenuti. Per continuare la pubblicazione, provare a rimuoverlo o caricare un altro.
«Με ακούς, μικρή;» ρώτησε εκείνος, και εγώ ανασηκώθηκα στην θέση μου. Κάθε φορά που ερχόμουν στο τμήμα μετά από εκείνη την μέρα, δύο εβδομάδες νωρίτερα, οι σκηνές αυτές γεμίζουν το μυαλό μου και εγώ δεν μπορώ να συγκεντρωθώ γαμώτο.
«Ναι, ακούω» είπα και του έγνεψα. Καθόμασταν στους καναπέδες, εκείνος ήταν απέναντί μου και κοιτούσε κάτι χαρτιά, μα εγώ δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ. Λίγη ώρα αργότερα, το τηλέφωνό μου χτυπά και όταν βλέπω το όνομα του Νίκου, σηκώνομαι απότομα από τον καναπέ και πάω προς το παράθυρο. Δεν θα είναι καλό αυτό που θα πει... Το νιώθω.
«Ιφιγένεια, απήγαγαν τον Αργύρη και τον Μάριο» γαμώ την πουτάνα μου. «Είμαστε έτοιμοι να μπουκάρουμε, σε χρειαζόμαστε» είπε και εγώ έσφιξα το σαγόνι μου.
«Σε είκοσι λεπτά θα είμαι εκεί, και από ότι φαίνεται και ο αδερφός σου» ψιθύρισα την τελευταία πρόταση μετά που το έκλεισα. Ο Μιχαήλ με κοιτούσε με σταυρωμένα χέρια και εγώ ξεφύσησα με την έκφραση του. «Μην με κοιτάς έτσι» είπα και ξεκίνησα προς την πόρτα.
«Που πας;» με έπιασε από το μπράτσο και εγω τον κοίταξα. «Στο compound χρειάζομαι την μηχανή μου» και το όπλο μου, αλλά αυτό δεν μπορούσα να του το πω. «Θα σε πάω εγώ» είπε κοφτά, και έπιασε τα κλειδιά του από το γραφείο. Εγώ τον κοίταξα και απλά τον ακολούθησα.
Όταν φτάσαμε στην λέσχη, του είπα ότι μπορεί να φύγει, μα χαζή δεν είμαι. Ήξερα ότι θα με ακολουθήσει. «Σου δίνω μία ευκαιρία, Μιχαήλ... Μην μας προδώσεις ξανά...» κούνησα το κεφάλι μου και έτρεξα στο δωμάτιο μου, πήρα ό,τι χρειαζόμουν και ξεκίνησα την μηχανή.
Ακριβώς είκοσι λεπτά αργότερα, είχα φτάσει στην περιοχή που μου είπε ο Νίκος. Αρκετά μέτρα μακριά ήταν το κτήριο που έπρεπε να μπούμε.
«Ευτυχώς που δεν μπορούν να ακούσουν τις μηχανές από εκεί, εγώ σε αμάξια δεν μπαίνω» είπε ο βλάκας ο Παναγιώτης και με αγκάλιασε. «Ετοιμαστείτε» είπε και ο Νίκος όταν μας είδε μαζεμένους μαζί. Ο Παναγιώτης ανέβηκε στην μηχανή του, το ίδιο έκανα και εγώ.
