𝐗𝐕𝐈𝐈𝐈.«Δεν παίζω πλέον, Μιχαήλ...»

61 8 37
                                    

Κεφάλαιο Δέκατο Όγδοο
Τίτλος κεφαλαίου: «Δεν παίζω πλέον, Μιχαήλ…»

Κεφάλαιο Δέκατο ΌγδοοΤίτλος κεφαλαίου: «Δεν παίζω πλέον, Μιχαήλ…»

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

Μιχαήλ Αθανασιάδης

«Σταμάτα πια!» της φωνάζω, κουρασμένος. Δεν έχει σταματήσει να τρέχει πάνω κάτω και να πειράζει το σπίτι. Δεν με νοιάζει ότι τα καταστρέφει όλα, με νοιάζει ότι θα πάθει τίποτα στο τέλος. «Έλα εδώ!» της λέω, μα γελά και με αγνοεί. Και το πρόβλημα είναι ότι αν την κυνηγήσω, θα αρχίσει να τρέχει και θα είναι χειρότερα για την πληγή στο μπράτσο της.

«Τι έπαθες βρε κοριτσάκι μου ξαφνικά» την ρωτάω ξεφυσώντας, και εκείνη μου ρίχνει άλλο ένα υπέροχο χαμόγελο που μου κόβει την ανάσα. «Δεν θέλω να κάτσω, δεν θέλω να μην κινούμαι. Θέλω να παίξω!» λέει και περπατά χαρωπά προς την κουζίνα, με εμένα να την ακολουθώ ήσυχα. «Γιατί δεν σου αρέσει να κάθεσαι, μικρή;» την ρωτάω και παρατηρώ ότι μένει ακίνητη για λίγο, σαν κάτι να την πείραξε, μα δεν λέει κάτι.

«Θα μαγειρέψω!» είπε και εγώ ξεκίνησα να φοβάμαι. «Καλύτερα όχι-» ξεκινάω μα εκείνη ψαχουλεύει ήδη το ψυγείο και τα ντουλάπια. «Βρε αγάπη μου γλυκιά, εσύ δεν έχεις ιδέα από μαγειρική, θα μας κάψεις ζωντανούς» παραπονιέμαι και σταυρώνω τα χέρια μου.

Στέκομαι στην άλλη μεριά του πάγκου που βρίσκεται στην μέση της κουζίνας και διαχωρίζει τον νεροχύτη με το σαλόνι. Εκείνη γυρνα και με κοιτάει πονηρά. «Και που ξέρεις εσύ αν μαγειρεύω; Έχεις να μου μιλήσεις σχεδόν δέκα χρόνια» λέει και εγώ παγώνω για λίγο, μέχρι που ακούω τα πόμενα λόγια της.

«Να ξέρεις όμως, πως εγώ καίγομαι ζωντανή όταν με κοιτάς με αυτά τα πράσινα ματάκια σου» μου κλείνει το μάτι και εγώ, με μάτια διάπλατα, έχω μείνει άφωνος και απλά την παρακολουθώ που πειράζει ό,τι βρει στην κουζίνα.

«Θα φτιάξω μία τούρτα!» λέει χαρωπά και εγώ δεν ξέρω τι άλλο να κάνω. «Μήπως να ξεκουραστείς πρώτα και μετά-» με αγριοκοιτάζει και εγώ δεν συνεχίζω την πρότασή μου. Περπατώ προς τον πάγκο και κάθομαι σε μία καρέκλα, παρακολουθώντας την.

Σταμάτα! ΑΣΤΥΝΟΜΊΑ!Where stories live. Discover now