I can do it with a broken heart | Mabbie

Hoofdstuk 12: Affectie

Terwijl de stilte in de kleedkamer zich om hen heen drapeerde, bleven Robbie en Matthyas nog even zitten, dicht tegen elkaar aan. De zachte aanraking van Robbie's hand in Matthyas' haar was troostend, een stille belofte dat hij er altijd zou zijn. Voor Matthyas was dit niet meer dan de vanzelfsprekende steun van een vriend, maar voor Robbie was het zoveel meer.

Dat Robbie verliefd was op Matthyas, was binnen de Bankzitters al lang geen geheim meer. Althans, niet voor Koen en Milo. Zij hadden het allang door—de manier waarop Robbie altijd net iets te veel oog voor Matthyas had, de blikken die hij hem toewierp wanneer hij dacht dat niemand keek, en de manier waarop hij altijd klaarstond voor Matthy, zelfs wanneer de anderen het even lieten afweten. Maar Matthyas zelf leek zich er totaal niet van bewust, verzonken in zijn eigen wereld van verdriet en gemis.

Op dit moment, in deze kleedkamer, met Matthyas zo dicht bij hem, was de verleiding voor Robbie bijna ondraaglijk. Alles in hem schreeuwde om meer, om zijn lippen op die van Matthyas te drukken en hem te laten voelen hoeveel hij voor hem betekende. Maar Robbie wist dat dit geen optie was. Matthyas was kapot, gebroken door het verlies van Raoul, en het laatste wat hij nu nodig had, was een nieuwe complicatie.

Dus hield Robbie zich in en koos voor andere manieren om zijn affectie te tonen—door Matthyas te troosten, zijn vingers door zijn haar te laten glijden, en vooral door er simpelweg voor hem te zijn. Het was misschien niet wat hij het liefste wilde, maar het was genoeg voor nu. Matthyas had hem nodig, en Robbie zou altijd voor hem klaarstaan, zelfs als dat betekende dat hij zijn eigen gevoelens op de achtergrond moest houden.

Na een tijdje kwam er beweging in de kleedkamer. De adrenaline van het optreden begon weg te ebben, en de vermoeidheid van de dag sloeg toe. Het was tijd om zich om te kleden en naar huis te gaan, maar Robbie kon zijn zorgen niet van zich afschudden. Toen Matthyas opstond en zich begon om te kleden, viel het Robbie opnieuw op hoe mager hij was geworden. Zijn ribben tekenden zich duidelijk af onder zijn huid, en zijn schouders leken smal en fragiel, alsof ze elk moment zouden kunnen breken.

Robbie kon het niet langer negeren. "Matt," begon hij voorzichtig, terwijl hij zijn eigen shirt over zijn hoofd trok. "Je moet echt wat meer eten, man. Dit kan zo niet verder."

Matthyas stopte even met aankleden, zijn ogen vermeden die van Robbie terwijl hij de rits van zijn tas dichttrok. "Ik weet het," mompelde hij, alsof hij het zelf maar half geloofde. "Ik heb gewoon... niet echt honger de laatste tijd."

Robbie zette een stap dichterbij en legde zijn hand op Matthyas' schouder, zijn greep vast maar zorgzaam. "Dat is precies waarom je wel moet eten. Je lichaam heeft het nodig, vooral nu. Je kunt dit niet negeren, Matt."

Matthyas keek eindelijk op, zijn ogen moe en vol schaduw, maar hij knikte zwakjes. "Oké, je hebt gelijk."

Robbie voelde een kleine golf van opluchting. "Er is nog wat nasi over van vanmiddag," zei hij. "Ik wil dat je het opeet. Het is misschien niet veel, maar het is beter dan niets."

Matthyas zuchtte, maar hij wist dat hij niet tegen Robbie kon ingaan. Niet nu. "Oké, als jij het zegt."

Ze gingen samen naar de koelkast in de hoek van de kleedkamer, waar een bakje overgebleven nasi stond. Robbie maakte het warm in de magnetron en zette het voor Matthyas neer. Hij bleef staan terwijl Matthyas langzaam begon te eten, elk hapje klein en zonder enthousiasme, maar toch—het was een begin.

Robbie wist dat dit niet de oplossing voor alles was, maar het was een stap in de goede richting. Hij zou ervoor zorgen dat Matthyas niet verder zou afglijden, dat hij sterker zou worden, en misschien, op een dag, zou hij het lef hebben om Matthyas de waarheid te vertellen over zijn gevoelens. Maar voor nu was dit genoeg. Zijn aanwezigheid, zijn zorg, zijn onuitgesproken liefde—het was alles wat hij Matthyas kon geven, en hij hoopte dat het genoeg was om hem door deze duistere periode heen te helpen.