I can do it with a broken heart | Mabbie

Hoofdstuk 22: Liefkozend

Het was nu twee weken geleden sinds Matthyas zichzelf voor het laatst had gesneden. Het was een kleine overwinning, maar een die voor Robbie veel betekende. Elke dag was een nieuwe uitdaging voor Matthy, maar Robbie was er altijd, steunend, bemoedigend, en vooral liefkozend. Vandaag was daarop geen uitzondering. Robbie was extra aandachtig, gaf Matthy kusjes in zijn nek, knuffels die langer duurden dan normaal, en fluisterde complimentjes in zijn oor.

"Je ziet er goed uit vandaag," zei Robbie terwijl hij Matthyas omhelsde, zijn handen zachtjes over zijn rug wrijvend. Matthy glimlachte, een blos op zijn wangen bij het horen van Robbie's woorden. De warmte van Robbie's nabijheid gaf hem een gevoel van veiligheid dat hij al heel lang niet meer had gevoeld.

Na een tijdje voelde Matthy de behoefte om te douchen. Hij stond op en keek Robbie even aan. "Wil je misschien... met me mee douchen?" vroeg hij, zijn stem zacht en enigszins onzeker. Het was de eerste keer dat hij Robbie zo dichtbij liet in een setting die zo kwetsbaar was, en het kostte hem veel moed om het te vragen.

Robbie keek hem verbaasd maar ook vertederd aan. "Natuurlijk, Matthy," antwoordde hij zachtjes, zonder enige aarzeling. Hij wist hoe groot deze stap voor Matthyas was, en hij wilde hem op geen enkele manier ongemakkelijk laten voelen.

Samen liepen ze naar de badkamer, en al snel stonden ze onder de warme straal van de douche. De waterdruppels kletterden ritmisch op hun huid, maar het enige wat ze echt voelden was elkaars nabijheid. Robbie hield zich in eerste instantie afzijdig, liet Matthyas de ruimte om zich op zijn gemak te voelen. Maar al snel voelde hij hoe Matthy zijn hand vastpakte en tegen zich aantrok.

Robbie liet zijn handen voorzichtig over Matthy's lichaam glijden, zijn vingers teder en respectvol. Toen hij de littekens op Matthy's heupen voelde, stopte hij even, zijn duim glijdend over de verheven lijnen die een pijnlijk verleden vertelden. Hij wilde er niet te lang bij stilstaan, bang om Matthy in verlegenheid te brengen, maar de littekens braken zijn hart.

Matthy keek naar Robbie, zag de bezorgdheid in zijn ogen en voelde een golf van warmte door zich heen trekken. Zonder iets te zeggen, boog Robbie zich voorover en drukte een zachte kus op een van de littekens, daarna op nog een, en nog een. Het was een gebaar vol liefde en acceptatie, een manier om Matthy te laten weten dat hij alles van hem accepteerde, ook de delen die hij zelf misschien moeilijk kon accepteren.

Matthy begon te blozen, zijn wangen werden warm van zowel de stoom als de emoties die door hem heen stroomden. Voor het eerst voelde hij zich gezien, echt gezien, en dat raakte hem dieper dan hij had verwacht. Hij trok Robbie dichter tegen zich aan, sloeg zijn armen om hem heen en begroef zijn gezicht in Robbie's hals.

"Je bent veel te lief, Robje," fluisterde Matthyas zachtjes in Robbie's oor, zijn stem trillerig van de opkomende tranen die hij deze keer niet tegenhield. Het was geen verdriet, maar een overweldigend gevoel van dankbaarheid en liefde die hij niet eerder zo sterk had gevoeld.

Robbie glimlachte tegen Matthy's huid, zijn armen stevig om hem heen geslagen, beschermend en liefkozend. "Ik zou niet anders willen zijn voor jou, Matthy," fluisterde hij terug, terwijl hij zachtjes door Matthy's natte haar streek. Ze stonden daar, onder het warme water, hun lichamen dicht tegen elkaar, en het voelde alsof de wereld buiten hen even niet bestond.

In dat moment, onder de stromende douche, voelde Matthy een nieuwe kracht in zichzelf. Niet omdat hij alles had overwonnen, maar omdat hij wist dat hij dit niet alleen hoefde te doen. Hij had Robbie, en dat was genoeg om hem door de moeilijkste dagen heen te helpen. De liefde die hij voelde was als een baken in de donkere zee waarin hij zich soms bevond, en voor het eerst in lange tijd voelde hij dat het misschien wel goed zou komen