Kağıttan Evlilik

8.Bölüm: Aile Buluşması

Ece neredeyse her akşam olduğu gibi bu akşamda ailesiyle annesinin dükkanında yemek yiyordu. Bir yandan bu evlenme kararını nasıl söyleyeceğini düşünüyordu. Hayatında ne zaman biri olsa ilk söylediği kişi annesi olurdu. Ali'den daha önce hiç bahsetmemişti. Bir anda biriyle evleneceğim dediğinde annesi ona daha önce söylemediği için anlamlandıramayacağını düşünüyordu.
"Kızım ne söyleyeceksin?"
Annesinin bu cümlesiyle Ece daha panik yapmıştı.
"Bir şey söyleyeceğimi nereden çıkardın anne?"
"Parmaklarınla oynamaktan kıracaksın. Ayrıca neredeyse hiçbir şey yemedin."
"Yani şey."
"Abla söyle ne söyleyeceksen işte."
Ece söylemeye çalıştıkça kızardığını hissediyordu.
"Yani ben evlenmeye karar verdim. Ailesi sizinle tanışmak için cumartesi günü bize gelecek."
Hiç duraksamadan söylediği cümle masada bomba etkisi yaratmıştı. Hepsi susmuş şaşkınlıkla Ece'ye bakıyordu.
"Kızım sen ne saçmalıyorsun?"
"Anne evlenmek saçmalık mı?"
"Değilde. Daha önce çocukla tanışmamışız. Sen diyorsun ki ailesi gelecek. Bu ne?"
"Ne var yani çok uzatmaya gerek duymadık."
Ece soğukkanlı olmaya çalışıyordu ama daha fazla saçmaladığının farkındaydı.
"Abla sana hayalinin peşinde koş dedik bir anda koca delisi mi oldun?"
"Emre düzgün konuş. Aşık oldum ne var?"
"Aynen aşık olduğun için biz daha önce adını bile duymadık abla."
"Tamam susun artık."
Ece'nin babası her zaman sakin ve anlayışlı biriydi. Herkesi susturup kendisi söze girdi.
"Kızım, bir anda böyle bir şeyle karşımıza çıkman şaşırttı ama madem bu kadar istiyorsun gelsinler bir tanışalım. Ama bize uygun değilse ailesi itiraz etmeni istemiyorum."
"Tamam baba."
2 gündür Ece annesinden olabildiğince kaçmaya çalışıyordu. Çünkü annesinin hiç durmadan soracağı sorulara cevabı yoktu ve annesi anlarsa bu sözleşmeye filan izin vermezdi. Cumartesi günü geldiğinde Ece'nin en yakın arkadaşları Demet ve Gül de gelmişti. Gelir gelmez soru yağmuruna tutuldu Ece.
"Kızım sen bize nasıl anlatmazsın."
"Ya işte anlatacak fırsatım olmadı."
Bir yandan Ece'ye makyaj yapan Gül ona inanmadığını belirten bir bakış attı. Ardından Demet araya girdi.
"Peki nasıl tanıştınız?"
"Reklam için metin yazarlığı yaptığım zaman."
"İyi. Ne zaman ilişkiniz başladı?"
Ece buna ne diyeceğini bilemedi. Biraz düşünüp imza gününde karşılaştıları zamanı söylemek istedi.
"3 hafta önceydi. İmza günü sonrası buluşmuştuk ve öyle başladı."
"Yani sen bize 3 hafta içinde evlenmeye ikna olduğunu söylüyorsun öyle mi?"
"Evet. Çok aşık oldum."
Arkadaşlarının pek ikna olmaya niyetleri yoktu ama sözleşmede kimse bilmeyecek maddesi olduğu için en ufak bir şey söyleyemezdi.
"Yıllar önce aşka inanmayı bitirmiş kız bir anda aşık oldu öyle mi?"
"Ya evet Gül. Neden bu kadar üstüme geldiniz? Sanki evlenmek kötü bir şey gibi herkes kararımı sorguluyor."
"Senin iyiliğini düşünüyoruz."
"Canım arkadaşlarım gerçekten Ali çok iyi biri. Böyle biri olmasa sizce ben kabul eder miyim?"
Demet derin bir nefes verdi.
"İyi sen öyle diyorsan."
"Şükür ya. Görünce sizde anlayacaksınız zaten."
Kızların hazırlığı bitmişti. Ece annesinin teyzesiyle birlikte bir orduya yetecek yemek ve atıştırmalık yaptığını gördüğünde şaşırmamıştı. Annesinin eli çok boldu. Misafir kim olursa olsun önce gözleri doyardı.
" Anne ne yaptın ya çok fazla bunlar. "
" Kızım öyle diyorsun da bu kadar kişiyiz hemen biter bunlar."
"Sen öyle diyorsan sultanım bize laf düşer mi?"
Zil çalınca herkes bir yanda merak ile kapıya koşmuşlardı. Kapıyı açtığında önce Ali'nin babası ve üvey annesi girdi. Ardından elindeki çiçeklerle Ali ve arkasından kardeşleri girdi. İlk tanışma ve yemek faslı bittiğinde herkes salonda oturmuş birbirine bakıyordu. Ece'nin babası söze girdi.
"Oğlum ne iş yapıyorsun."
"Efendim ben babamın orta ölçekli inşaat şirketinde mühendis olarak çalışıyorum."
"Baba mesleği yapıyorsun yani."
"Evet efendim."
"Ahmet Bey oğlum benim işlerimi devralıyor yavaş yavaş. Yaşlandık biz artık. Onlara alan açıyoruz yavaş yavaş."
"Doğru söylüyorsunuz Halil Bey. Çocuklarımızı okuttum artık onlar işlerini yoluna koymalı."
"Aynen öyle Ahmet Bey."
"Nihal hanım maşallah çok yetenekli oğlan yetiştirmiş ki size karşı gelmemiş."
Aslı'nın sözüyle bir anda Ali'nin ailesinde sessizlik oldu. Ece anlayamamıştı pek. Bir süre sonra Halil Bey bir şeyler söyleme ihtiyacı duydu.
"Nihal, Ali'nin öz annesi değildir. Ali'nin annesi vefat etti. Tabii Nihal' in Ali üzerinde emeği çoktur."
"Özür dilerim yavrum. Ece bana söyleseydi hiç bu konuyu açmazdım."
"Önemli değil efendim. Biraz hızlı olduğu için eminim vakti olmamıştır."
"Evet evet vaktim olmadı söylemeye."
Bir süre daha sohbet edildi. Çaylar içildi ve Ali'nin ailesi gitti. Ece'nin ailesi Ali'yi çok beğenmişlerdi. Şu anlık her şey planladıkları gibi gidiyordu. Yatağına uzanmış geceyi düşünüyordu Ece. Bir şeyi anladı. Karşısındaki adamı tanımaya hiç uğraşmamış. Sözleşmeli de olsa evleneceklerdi. Biraz olsun bir şeyler bilmeye hakkı vardı. Bunu Ali ile konuşacaktı.