Kağıttan Evlilik

20.Bölüm: İlk Buluşma

Ece'nin Bakış Açısıyla;

Ali ile birbirimize duygularımızı itiraf ettikten sonra ilişkimize bir şans vermeyi kabul ettik. Ali hafta sonu randevuya çıkmayı teklif etti. Sabahın erken saatleriydi ve heyecandan neredeyse hiç uyuyamamıştım. Bugün Ali ile ilk kez bir çift gibi randevuya çıkacaktık. Bu basit bir buluşmadan fazlasıydı. Daha önce her şey biraz resmi ve mesafeliydi ama şimdi aramızda itiraf edilen duygular vardı ve bu günü farklı kılıyordu.

Kafamda ne giyeceğimi ve nasıl davranacağımı durmadan düşünüyordum. Bu benim için yeni bir heyecandı. Her zamanki Ece gibi olmaya çalışsam da içimdeki kıpırtılar ve kalbimin hızla atması bunu zorlaştırıyordu. Sonunda rahat bir elbise ve sneakers giymeye karar verdim. Rahat ve doğal görünmek istiyordum.

Ali'nin sabah ufak bir işini halletmesi için şirkete uğraması gerekiyordu. Sonrasında beni kapıdan almak için geleceğini söylediğinde saatine bakmadan edemedim. Sanki her saniye daha da uzuyormuş gibi geliyordu. Kapı zili çaldığında derin bir nefes alarak kapıyı açtım. Ali, her zamanki gibi sakin ve kendinden emin bir gülümsemeyle karşımda duruyordu. Üzerinde spor bir ceket ve kot pantolon vardı. Daha önce hiç bu kadar rahat ve doğal göründüğünü fark etmemiştim.

"Hazır mısın?" dedi hafif bir gülümsemeyle.

Başımı salladım. 

"Evet, hazırım."

Birlikte dışarı çıktık. Planlarımız basitti ama o kadar heyecanlıydım ki sanki bu basit anlar bile birer maceraya dönüşecekti. İlk durağımız bir kafeydi. Ali, her zamanki gibi sakin bir şekilde arabayı sürerken aramızda hafif bir sessizlik oldu. Ama bu sessizlik eskisi gibi rahatsız edici değildi. Sanki artık kelimelere ihtiyaç duymadan anlaşabiliyorduk. Kafeye vardığımızda dışarıda, hafif esen rüzgarın tadını çıkararak oturduk. Ali, bana ne içmek istediğimi sorduğunda sade bir kahve söyledim. O ise latte tercih etti. Siparişlerimizi beklerken gözlerimi etrafta gezdirdim. Her şey o kadar sıradan görünüyordu ama içimdeki hisler sanki bu anı daha büyülü kılıyordu. Ali birden konuşmaya başladı. 

"Çok gerilmiş görünüyorsun. Rahatlamalısın." dedi hafifçe gülümseyerek.

Gülümsedim. "Haklısın, sanırım biraz gerginim. Yani daha önce hiç randevuya çıkmamıştık."

"Biliyorum." dedi başını sallayarak. 

"Ama bu sadece ikimizin bir arada olduğu bir gün. Zorlamaya gerek yok."

Ali'nin bu rahat ve doğal tavrı beni sakinleştirdi. Kahvelerimizi içip sohbet ederken aramızdaki o mesafelerin nasıl da azaldığını fark ettim. Gülümsemelerimiz, şakalarımız, sanki birbirimizi yıllardır tanıyormuşuz gibi daha rahat ve samimiydi.

Kafeden sonra Ali'nin sürpriz bir planı olduğunu öğrendim. Arabaya geri döndüğümüzde bana nereye gideceğimizi söylemeden sadece gülümsedi. 

"Biraz sabırlı ol." dedi şakayla karışık.

Yarım saatlik bir yolculuktan sonra sonunda nereye geldiğimizi anladım: Bir açık hava macera parkıydı. Orada ip parkurları, okçuluk ve doğa yürüyüşü gibi birçok aktivite vardı. Ali'nin böyle bir yer seçmesi beni hem şaşırttı hem de heyecanlandırdı. İçimdeki küçük bir korku da vardı çünkü genelde pek maceracı biri değildim.

"Ne dersin? Buna cesaret edebilir misin?" diye sordu Ali gözlerinde eğlenceli bir parıltıyla.

"Bilmiyorum. Bu kadar cesur muyum göreceğiz." dedim gülerek.

İlk olarak ip parkuruna çıktık. Yükseklerde olmak her zaman beni biraz korkutmuştu ama Ali'nin bana güven veren varlığıyla kendime daha fazla cesaret verdim. Her adımda, arkamdan gelen Ali'nin bana destek olduğunu hissettim. Birkaç adım sonra ona dönüp baktım. O, her zamanki sakinliğiyle yürüyordu ama gözlerindeki küçük gülümseme dikkatimi çekti.