Kochać, to jak czekać na pełnię księżyca.
Kochać, to jak wypatrywać spadających gwiazd.
Kochać, to jak szukać kwiatów wśród zdziczałych polan.
Widzisz to co czujesz.
Jestem wszystkim co nie może opuścić cię.
Jesteś tym czego stracić nie chcę.
Można czekać cały czas.
Ale miłość przyjdzie wtedy gdy odpuścisz sobie świat.
Wszystko się zatrzyma w pustce słów.
Jesteśmy krańcem Ziemii.
Leżymy razem w próżni.
Pomiędzy niebem a kosmosem tak ciepło nam.
I nasze ciała wymieszały się gdy spojrzeliśmy w mrok i blask.
Nie boję się.
Ty też nie.
Strach nie sięga nas.
Blask gwiazd to nasza aura.
Kochać, to jak żyć.
Czekać i czekać, wiedząc, że dobro spotka nas.

CZYTASZ
Brudne Wiersze
PoesíaZbiór wierszy opowiadających o ludzkich problemach, mojego autorstwa w jednej książce.