Chapter 27: Core Memory

213 19 7
                                    

⚠️
TRIGGER WARNINGS AHEAD,
PLEASE DO NOT READ IF YOU ARE NOT EMOTIONALLY AND MENTALLY
CONFIDENT TO CONTINUE!
THIS CHAPTER IS DEDICATED TO
MY SIX-YEAR-OLD SELF.
-Jomgamerland
September 11, 2024
New York, USA
⚠️

***

YUKI

Aldrin Gargasgar and his friends started pouncing at me. I could feel them all touching my most private parts. Akala ko siya lang ang magpapakasasa sa akin but he let other people in. Mas malala pa sa rape itong ginagawa nila. Napakababoy. They are touching me without my consent, I could feel their nails and veins penetrating my skin as if they would like to peel it off. Ang magagaspang nilang kamay ay nakahawak sa pagitan ng mga hita ko. I could feel the hair in their legs touch against mine.

I wanna break free, pero nakaposas ang mga kamay ko. Gusto kong sumigaw pero may pinainom sa akin ang demonyong si Aldrin. The pill also nullifies the pain.

Wala akong magawa kundi ang umiyak. Ganito naman ako lagi. Walang magawa kundi umiyak. Gaya noong nangyari sa akin noong bata pa ako.

***

"Finding the value of x over..." I was studying. I was just a young teenager. Ulila na ako sa nanay. Nag-aaral ako sa isang public school. May libre akong pagkain sa canteen dahil mabait ang guidance counselor namin and she would give me a meal tab every day. That meal is the only meal I would have for the day.

Walang kuwentang tao ang tatay ko.

Inuubos niya sa alak ang mga natitira niyang oras sa mundo. He's a Japanese na  dito ipinanganak. Nasira ang buhay niya dito sa Pilipinas dahil sa pagsusugal at alkohol.

Nakatira kami sa isang probinsya. Wala kaming kapitbahay. Napapalibutan ang bahay namin ng mga puno at damo. Limang daang metro mula sa bahay naming nasa itaas ng burol ay isang poste ng ilaw na siyang nagbibigay liwanag sa mga sasakyan at taong dumadaan sa lugar namin.

"Subtracting a b plus c..."

"Wah! Ano ba 'yan? Napakaingay mo!" sigaw ng tatay ko.

Nakahilata na siya sa sahig nang datnan ko siya noong dumating ako. Isang kuwarto lamang ang bahay namin. Wala kaming papag. Kasya lang kaming dalawa sa gitna upang matulog. Nasalabas ng bahay ang banyo at kusina. Ang akala ko ay mahimbing na ang tulog niya kaya napagpasyahan kong tabihan na lang siya sa sahig at doon mag-aral.

"Tigilan mo nga 'yang ginagawa mo. Hahampasin kita!"

Itinakip ko sa mukha ko ang librong hawak ko. Napahina ng makapal na libro ng Algebra ang hambalos ng mabigat niyang kamay.

What can I do against him? Isa lamang akong payatot na bata na wala pang gaanong muwang sa mundo. The only thing I learned from my father was that I promised myself na hiding-hindi ako magiging lasingero, mahilig manigarilyo, at sugalero na gaya niya.

That has been my routine. There were times when I had to study for my exams pero lagi siyang nakabalandra sa sahig namin—sumisigaw habang natutulog, lulong sa alkohol.

Isang araw, I had to prepare for the last exam . Many nights before that, pinapabayaan ko lang si papa habang nagwawala sa bahay tuwing natutulog. Sabi ko, "ayos lang, tatay ko naman siya." May mga gabing hindi siya umuuwi. I like those nights. Kahit isang gabi lang na wala siya sa bahay ay sapat na sa akin kahit the night before my exam.

But the night before my last exam, he was drunk as ever. Kailangang-kailangan kong mag-aral noong gabing iyon.

Tiniis kong mag-aral kahit sumisigaw siya habang tulog. Katabi ko ang gasera kahit hindi ko mabasang mabuti ang sinusulat ko dahil sa galaw ng apoy.

Falling for the MasterpieceTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon