Toprak Kokusu ⭐️

9.Bölüm

⭐️İyi okumalar!⭐️

⭐️⭐️⭐️

"Alo Eylül?" Diyerek açtığında Eren'in yanından ayrılıp salona geçmiştim.

"Şey, müsait misin acaba? Eren illa tutturdu Furkan da bizimle gelsin diyor." Dediğimde gülüşünün sesi gelmişti kulağıma.

"Ben müsaitim, yani Eren istiyor ama sen istemezsen gelemem." Demişti. Hemen toparlamak için lafa atılmıştım.

"Hayır hayır tabii ki isterim. Ben, senin işin vardır diye sormak istedim." Dediğimde cevabı gecikmemişti.

"Tamam o zaman, nereye gidiyoruz?" Dediğinde sinemaya gideceğimizi söyledim ve beş dakikaya burada olacağını söyledikten sonra kapatmıştık.

Önce kendim hazırlanmış, sonra Eren'i hazırlamıştım. Saçlarımı düzleştirip yeşil beremi takmıştım. Üzerime yeşil kazak ve siyah pantolon giymiştim. Montumu da giyip ayakkabılarımızı giymiş, evden çıkmıştık.

Arabaya bindiğimizde Eren neşeyle Furkan'la konuşmuş, yol boyu susmamıştı. Sonunda sinema salonuna geldiğimizde ne izleyeceğimize bakmaya başlamıştık Eren'le.

Furkan'a baktığımda birden ortadan kaybolmuş olduğunu görünce gözlerim onu aramış ama bulamamıştım.

"Abla, buldum! Ona gidelim!" Sünger Bob'u gösterdiğini görünce gidip üç tane bilet almıştım ve elinde mısır kutusu ve içecekle gelen Furkan'ı görünce nereye gittiğini anlamış olmuştum. Ödemesine gerek yoktu, ben alabilirdim.

"Ben alabilirdim, neden sen alıyorsun?" Demiştim hemen itiraz ederken. Beni takmayıp önden ilerlemiş ve koltuklara gitmişti. Resmen sinir olduğum bir insanla sinemaya gelmiştim Eren yüzünden.

Sinemada Eren ortamızda oturmuştu. Film bitene kadar Eren'in heyecanla yere değmeyen ayaklarıyla tepinmelerini izlemekten filmi izleyememiştim. En sonunda film bitince Furkan bizi götürmüş, eve bırakmıştı.

Yarın kafeye gidecektim ve Eren'i görme sürem azalmaya başlayacaktı yine. Eve gidince üzerimizi değiştirmiştik ve hava yine bozuktu ve gök gürlediği için Eren'i kendi yatağıma yatırmıştım.

Sonra da masama geçip ödevi yapmaya başlamıştım. Sabaha kadar çalışabilmek için kendime bir kahve yapmıştım. Her gün gördüğüm yetmiyormuş gibi bir de şimdi aynı binadaydık, tamam buna alışabilirdim.

***

Sabah iş için duşumu alıp kahvaltıyı hazırlamıştım. Sonra da zaten erkenden kalkan kardeşimi yukarı çıkarmak için hazırlamıştım.

Kahvaltıdan sonra da ben hazırlanmıştım. Altıma kot kargo pantolonlarımdan giyip üzerine bordo boğazlı kazak giymiştim. Saçlarımı düzleştirip at kuyruğu yapmıştım.

Montumu da alınca Eren'le birlikte evden çıkmıştık. Eren'i yukarı çıkarıp bırakmış ve inerken onunla karşılaşmıştım. Yüzündeki ifade yerini gülümsemeye verirken ben de gülümsemiştim.

"Günaydın, kafeye mi?" Dediğinde onaylamıştım. Kapısını kilitlemiş ve önden geçmemi işaret etmişti. Dışarı çıkarken dış kapının yanından bir şemsiye almıştım. Orada kutuda birkaç tane şemsiye bulundururduk.

"Ben bırakayım seni." Dediğinde bu defa kendimden emin bir şekilde reddetmiştim onu.

"Yok gerçekten, gerek yok. Ben yürüyerek ve müzik dinleyerek gitmeyi seviyorum. Sen de okula git ben yavaş yavaş gidiyorum." Dediğimde ısrar etse de reddetmiştim. Sürekli o olacak değildi ya yanımızda.

Onu orada bırakırken montumun fermuarını çekip şemsiyemi bileğime takıp kulaklığımı takmıştım. Yağmur çiseliyordu ve bu yüzden şapkamı başıma geçirip şemsiyeyi de açmıştım.

Yanımdan hızlıca geçtiğinde yola dönüp yoluma devam etmiştim. Ev ve kafe arası 15 dakikaydı yürüyerek, okul ve kafe arası da 10 dakikaydı. Ev ve okul ise 25-30 dakikaydı yürüyerek. Tabii okula giderken yürümektense otobüse biniyordum bazen.

Kafeye geldiğimde içeriye girmiş, müziği kapatıp telefonu pantolonumun cebine, kulaklığımı çantama koydum ve montumla çantamı ve şemsiyemi dolabıma kilitleyip önlüğümü taktım.

Yan taraftan gelen tıkırtıyla içerideki çocuğa kaydı gözüm. Bu şeydi, şu kafede geçen hafta karşılaştığım çocuktu. Karşı sandalyeme oturan. Bana bakıp hemen bakışlarını çektiğinde üzerindeki önlük dikkatimi çekmişti. Çalışmaya başlamak için daha 15 dakikamız falan vardı. Biraz konuşmak için yeterince vaktimiz vardı bence.

⭐️⭐️⭐️

⭐️Umarım beğenmişsinizdir, yorumlarınızı bekliyorum.⭐️