CHAPTER TWENTY TWO
Halos mailuwa na ni Raiza lahat ng kinain. Pati yata kaluluwa nuya, gusto ng lumabas! Peste naman o!
Huminga siya ng malalim. In and out. Exhale, inhale. And then when she felt she's already calm, nagmumog na siya at naghilamos.
Wala na ang asawa niya sa tabi niya kaninang bumangon siya. May importanteng meeting daw ito ngayon.
Mabuti naman, dahil baka magpanick na naman ito kapag makita siya sa ganitong lagay.
Napaka-oa pa naman nito minsan.
She's beginning to feel the worst in pregnancy. Last night was hell for her. Ayaw niya talagang gisingin ang asawa niya kaya naman umiyak na lang siya.
Kagabi siya nagsisi kung bakit hindi siya nag-aral mag drive. And then suddenly, Lennox woke up. Kaya naman nakabili ito ng ice cream.
Minsan nagugutom siya pero hindi niya alam kung anong gusto niyang kainin. Minsan naman, naglalaway na lang siyang bigla kapag nakakaisip ng maasim na pagkain.
"So hard" She murmurs.
Kaya sobrang hirap daw maging ina. Kasi sa paglilihi pa lang, ang iba ay hirap na hirap na. Kaya hindi niya maintindihan, ang daming anak na pariwara.
Mga anak na mas matapang pa sa mga ina nila.
On the contrary, may mga ina naman na hindi pinapahalagahan ang mga anak, yung iba pa nga ginagawang banko ang mga anak.
Minsan pa, may kasabihan na mas mabuti yung pusa, mahal ang kanilang mga kuting kesa ibang mga nanay na itinapon ang mga anak.
Gaya na lang ngayon, she received a message coming from her co-nurse, may snaggol daw na iniwan sa ilalim ng tulay, at isinugod sa hospital.
She tsskd. Subconsciously, she put her hand on her flat stomach and began to caress it. Nanubig ang mga mata niya habang iniisip ang kalagayan ng sanggol sa hospital.
I will never do that to you baby. Kahit pa siguro nabuntis siya ng maaga o kaya walang asawa, hinding hindi niya magagawa ang ganung bagay sa anak niya.
Kaya naman, we're not to judge talaga when it comes to someone's life. Kasi hindi naman natin alam kung ano talaga ang puno't dulo ng mga ugali meron sila.
Minsan nga, sarili mo mismo, hindi mo na makilala. Minsan kasi, mas mahalaga sa atin ang iisipin ng ibang tao. Kaya we're pretending most of the time. Pretending to be happy. To be kind. To be soft. To be strong. For the sake of people we love. Hence, nakakalimutan na natin ang mga sarili natin.
Ganun din sa mga anak na napariwara ng landas. May isyu sa pamilya, sa mga magulang, kaya nawala sa landas. Same with parents who chose to abandon their children.
May mga rason.
Though sometimes, may mga tao talaga na gumawa lang ng bata ang alam, at hindi kayang buhayin at alagaan.
She sighed. Once again, she caressed her stomach. And then, a lone tear escaped her eyes. She doesn't even know why.
She really is getting emotional this past days.
She really made an effort to calm her stomach from growling, not because she has upset stomach but because her baby there maybe wants something.. Yeah. You want crispy pata baby? She smirked on her own thoughts.
Naligo na siya, fixed herself good and took her ripped jeans and shirt and put it on. Kinuha niya ang scrub niya na naka hanger at saka tinupi iyon at nilagay sa bag pack.
BINABASA MO ANG
SUBMISSIVE 3: LENNOX SEVILLA
RomantikSypnosis Ang pag ibig daw ay parang isang hangin, hindi nakikita ngunit nararamdaman. Subalit paano kapag ramdam mo nga pero napapaso ka naman? Hayaan mo bang mapaso ka o subukang distansyahan hanggang sa tuluyang lumamig na lang? Ngunit sa pagbab...
