CHAPTER THIRTEEN
Nakatanga si Raiza sa kisame ng kwarto niya. After the talks they did, umuwi siyang mag-isa. Malapit lang naman sa apartment niya ang bar. Hindi niya hinayaang ihatid siya ni Lennox.
Nagsisisi ba siya dahil tinaguan niyaya ang lalaki? yes and no.
Yes. because she didn't give him the benefit of the doubt. Basta na lang siyang umiwas na hindi inalam ang katotohanan. When he let her go from the imaginary cage as per his words, she cut him off—totally.
No. Because if she didn't let that happen, baka hindi niya naabot ang mga panhaharap niya. Or maybe not. Who knows? Baka nga naging magaan ang buhay niya habang inaabot ang panalgarap niya because Lennox would be there, cheering for her. Believing in her.
The Maybe's. The What if's. Those are now past. Wala na siyang magagawa pa. It already happened. Today and for the days coming, will be the most important. Past? Wala na. Nangyari na, hindi na maibabakik pa.
Regrets? So what if we regrets the things that happened in the past? Will it bring back the wasted times? The moments that we shared with that particular person? No. That is why we should not waste our time dwelling with our regrets.
Instead, we need to use those mistakes as a mirror for our present. For our future. So that we will not make the same mistakes again leading to our regrets.
So let be the past be stayed in the past and just move forward. Because in the end, the only thing we regret are the chances we didn't take.
So. What now that she happened to know that he's still single? Ano na nag gagawin niya?
She can still feel her love for him tho. But what about him? Wala naman itong sinasabi sa kanya. Yes, he calls her 'baby' like he used to call her from the past but hanggang doon lang naman.
Or maybe. The mixed signals again that he used to do? Ah. Bahala na. Sumasakit ang ulo niya sa lalaking yon!
Or else, she'll just trust the timing if her life, yeah?
"Lakarin na lang natin Rai. Malapit lang naman yun"
Ang malapit, nangawit na nag dila niya, hindi pa din sila nakarating! Hayup na yan! Minsan talaga sa dami ng nagngangalang Femielyn sa mundong 'to, may isang paasa at walang modo.
"Shuta ka. Lalabas na ang dila kong hayup ka. Malayo pa ba?!" Kulang na lang lumabas ang dila niya habang nakasinghal. Sanay siyang maglakad ng malayo, pero sa init naman putcha, mahi-heat stroke siya dito eh!
"Nawawala yata tayo Rai" Balewalang saad ng bruha
"Tang'na!"
"Oh. Huwag ka ng magalit libre na lang kita mang inasal. Unli rice" Saad nito habang palinga-linga sa mga nagkalat na nagtatayugamg building.
"Talaga?"
"Mukhang libre" Fem pouted then rolled her eyes. Ang walang hiya, ito pa ang may ganang mag-attitude. "Oo nga!"
"Sige" Inilibot niya ang paningin tamang may nakitang building at may nakitang mang inasal. "Doon tayo. Lika"
Pero hindi nagpahila ang gaga.
"Rai. May google map pala. Gamitin natin"
"Mag-trycicle na tayo. O jeep. Magtanong sa driver. Shuta. Sakit na ng paa ko kakalakad"
"Ano ba kasi 'yan! Ang hirap namang hanapin ang kompanya na yun! Kung diko lang kailangan ng pera, nunca na magtatrabaho ako dun" Maktol nito.
"Sino ba kasi ang nagrecomend nun?"
BINABASA MO ANG
SUBMISSIVE 3: LENNOX SEVILLA
RomanceSypnosis Ang pag ibig daw ay parang isang hangin, hindi nakikita ngunit nararamdaman. Subalit paano kapag ramdam mo nga pero napapaso ka naman? Hayaan mo bang mapaso ka o subukang distansyahan hanggang sa tuluyang lumamig na lang? Ngunit sa pagbab...
