မောင့်သက်ငြိမ်

အပိုင်း ၂၀

ဗီဒီယိုရုံတစ်ခုလုံး iron cross အဖွဲ့၏ သံစဉ်ဖြင့် ငြိမ့်နေသည်။ သက်ငြိမ်နှင့်ကိုထူးမှာ နိုင်ငံခြားအက်ရှင်ကား အသစ်ထွက်၍ ဗီဒီယိုကြည့်ရန်လာကြခြင်းဖြစ်သည်။
သက်ငြိမ်တို့၏ မြသပြေလမ်းထောင့်တွင်
'ကိုကိုဝတုတ်' ဗီဒီယိုရုံ၏ ဆိုင်းဘုတ် ထောင်ထားပြီး ကားသစ်ထွက်တိုင်း ရုံတွင်လူစည်တတ်သည်။

ဗီဒီယိုရုံတွင် နိုင်ငံခြားကားရုံ နှင့် မြန်မာကားရုံဟူ၍ နှစ်ရုံရှိပြီး ဇာတ်ကားမပြခင် သီချင်းများဖွင့်ပေးကာ ၇နာရီထိုး၊ရုံပြည့်ချိန်တွင်မူ ဇာတ်ကားစပြလေသည်။

' မင်းသိဖို့ကောင်းတယ် ...
  စွဲမိတဲ့ မင်းရဲ့ အပြုံးလေးတွေ
  ချိုသာတဲ့စကားများပျောက်ကွယ်ရင်
  မနေတတ်လို့ ... ယောင်ချာချာ ဖြစ်ခဲ့ရ '

သက်ငြိမ်မှာ သီချင်းကို ခပ်တိုးတိုးလိုက်ညည်းနေမိရင်း ဖန်သားပြင်ကို ကြည့်နေလေသည်။ ခဏအကြာ သီချင်းခွေကပိတ်သွားပြီး ဇာတ်ကားပြဖို့ပြင်‌သည်။ သို့သော် အခွေက ထစ်နေကာ ပြ၍မရဖြစ်နေတော့သည်။

" ကျစ် !! ကား ကောင်းလို့လာကြည့်ပါတယ်ဆိုမှ "

ကိုထူးက စိတ်ပျက်လက်ပျက်ညည်းသည်။
ရုံထဲတွင် ဟိုစုစု၊သည်စုစု အသံထွက်လာသည်။

ရုံပိုင်ရှင်၏ သားဖြစ်သူ ဝတုတ်က ထွက်လာပြီး

" အခွေထစ်နေလို့ ပြလို့မရတော့ဘူးဗျ ။
ရုံမတင်ရသေးတဲ့ ကုလားကားပြပေးမယ်။
နှစ်ဘဝကလဲ့စား သရဲကား တအားကောင်းတယ် "

တစ်ချို့က စိတ်ပျက်လက်ပျက်ဖြင့် ငွေ ၂၀၀ အဆုံးခံကာ ရုံထဲမှထွက်သွားကြပြီ။ ကိုထူးက ကုလားကားမကြိုက်သူဖြစ်၍ သက်ငြိမ်ကို လက်ကုတ်ကာ ပြန်ဖို့တာစူသည်။

" ကျွန်တော်ကြည့်ကျန်ခဲ့မယ် ကိုထူးပြန်နှင့် "

" အေးအေး ငါသွားပြီ "

ဇာတ်ကားစသည်နှင့် ရုံတစ်ခုလုံး မှောင်သွားသည်။ ဘေးဘီဝဲယာကို မမြင်ရသည့်အပြင် ညအချိန်ဖြစ်၍ အမှောင်ထုက ပို၍ သိပ်သည်းသည်။ သက်ငြိမ်တို့ငယ်ငယ်ကဆို မောင်နှမသုံးယောက် တစ်ယောက်လက်၊တစ်ယောက်ဆုပ်ကိုင်ကာ သုံးယောက်သား ကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဖက်၍ သရဲကားကို အပြည့်အဝအားပေးခဲ့ကြသည်။
လူကြီးဖြစ်နေပြီဖြစ်သော သက်ငြိမ်မှာမူ တစ်ယောက်တည်း။ သို့သော် သက်ငြိမ်က အကြောက်လွန်တတ်သူတော့မဟုတ်။