Sinful Habit (R-18 | COMPLETED)

Chapter 20: Well Deserved

Warning: This chapter involves severe emotional distress that may be disturbing to some readers. Readers discretion is advised. You have been warned.

—

Chapter 20: Well Deserved

Matagal kong pinagmasdan si Lucille. Ito ang unang beses na nagpalipas ako ng gabi matapos makipagtalik. It wasn't just a s3x, but we made love. Anong araw ba ngayon? Hmm. Friday the 13th.

Hinawi ko ang ilang hibla ng buhok na natatabunan na ang kaniyang mukha. Nakaunan si Lucille sa braso ko habang nakayakap sa akin. Ilang sandali pa ay mas lalo siyang sumiksik sa gilid ko at ngumiti. Hindi ko na mapigilan at marahan na pinugpog ng halik ang noo niya.

"Good morning, mahal," namamaos niyang sabi.

"Good morning, baby," bulong ko at bumaba ang labi sa kaniyang leeg.

Napahalinghing naman siya at hinaplos ang likod ko. "Anong oras na ba, Ezekiel?"

"Almost 4 am," tugon ko sa pagitan ng bawat halik. Muling tumaas ang labi ko at mabilis siyang hinalikan. "Sabay na tayong maligo."

"Sira," nakangiti niyang sabi. "Alis na ikaw, baka puntahan nila ako rito para sa morning prayer. Hindi kasi ako nakasali sa dasal nila kagabi."

Napanguso ako. "Ayoko pang umalis~" Well, sh*t. Huh, bakit ganito kalambing ang boses ko? Sinubsob ko ang mukha sa dibdib niya at napabuntong hininga.

"Ezekiel, hahanapin ka rin ni Enoch, lalo na si Ajax."

Muling gumalaw ang labi ko at nanunudyong hinalikan ang dibdib niya patungo sa kaniyang ut*ng, pinaikot ko ang dila bago sinipsip. I groaned as it slowly getting hard. Pinaglalaruan ko naman ang kabila habang naririnig ko ang bumibigat na paghinga ni Lucille.

I don't want this moment to end.

Hindi ko na matandaan kung ilang putok ang nagawa ko kagabi. Nakakagana. Buti na lang at may tubig si Lucille sa kwarto.

"M-may bukas pa naman, Ezekiel."

Nag-angat ako ng tingin sa kaniya. Mabagal kong kinurap ang mga mata habang patuloy na nakasipsip. Seryoso ang mukha ni Lucille, kagat niya ang ibabang labi at pinipigilan na huwag umungol.

Ilang segundo pa ay nilubayan ko na ang dibdib niya.

"Okay, baby," saad ko at mahigpit siyang niyakap. "Don't you feel tired? Sabihin mo na lang sa kanila na masama ang pakiramdam mo."

"Mamayang hapon na ako magpapahinga, Ezekiel, hanggang gabi."

"Puntahan ulit kita rito—"

"Pupuntahan lang?"

Napangisi naman ako sa tanong niya. "We're going to make love, of course."

"Good boy," aniya at pinindot ang tungki ng ilong ko at lumamlam ang mga mata niya na nakatitig sa akin. "I love you, Ezekiel."

Sa tuwing sinasabi niya ang mga katagang iyon ay hindi ko maiwasan na matakot. What if this will be the last time we're going to see each other? What if something bad happened?

"I love you, Lucille."

Batid kong nag-iinit ang sulok ng aking mga mata. Hinaplos niya ang pisngi ko, at napagtantong tumutulo na pala ang luha ko sa mga mata.

"Why are you crying then?"

"I don't know, baby. Please, stay with me forever."

"I will, mahal," nakangiti niyang sabi. "I will be with you soon."