"නමෝ තස්ස භගවතෝ අරහතෝ සම්මා සම්බුද්ධස්ස.....නමෝ තස්ස භගවතෝ අරහතෝ සම්මා සම්බුද්ධස්ස.....නමෝ තස්ස භගවතෝ අරහතෝ සම්මා සම්බුද්ධස්ස....."
හට් එක යට සුදු පිරුවට උඩ වාඩි වෙලා එකම හඩින් හාමුදුරු තුන් නම පිරිත් කියද්දි නමයයි හතලිස් හය සුභ නැකතට ශාල් අතින් පළවෙනි උදලු පාර පොළවට වැදුනා......
මේ මොහොතෙ මගෙ හිත ඇතුලෙ තිබුනෙ එකම සිතිවිල්ලක් විතරක්ම වෙද්දි අත් දෙක එකතු කරගෙන වැදගෙන ඉදපු මම එයා මේ පටන් ගත්තු වැඩේ සර්වප්‍රකාරයෙන්ම සාර්ථක වෙන්න කියන්නෙ එක හිතින් ප්‍රාර්ථනා කලා....
එයා අතින් පළවෙනි පස් පිඩැල්ල මං බලාගෙන ඉද්දිම කැපිලා ගියා .....
කැපිලා ගියපු පළවෙනිම පස් පිඩැල්ල කියන්නෙම අවුරුදු තුනකට කලින් මගෙ හිතට ආපු සිතිවිල්ලක් හැබෑක් වෙන පළවෙනිම පඩිය වෙද්දි
මගෙ ඇස් දිලිසුනා....
මගෙ හිතට සතුටක් ඇති වුනා...... ඉබේම මගෙ තොල් අගටත් හිනාවක් මතු වුනා.....
"Blueberry...."
ඔලුව විකාර වෙච්ච හවස් වරුවක මගෙ හිතට ආපු විකාරම සිතිවිල්ලක්.....
එදා එයාට මං ඒ ගැන කියනකොට එයා කලේ ඔහේ අහගෙන ඉදපු එක විතරයි...
මං හොටෙල් එක හදලා ඒකට නමක් තියනකනුත් එයා කලේ මං කියන ඒවා ඔහේ අහන් ඉදපු එකම විතරයි.නිකනුත් නෙවෙයි පෝන් එකට ඔලුව ඔබාගෙන...මම එදා එයාත් එක්ක රණ්ඩුත් වුනා එයා මං කියන දේවල් අහගෙන ඉන්නෙ නෑයි කියලා....
එදා මං හිතින් හදපු ඒ හොටෙල් එකට දාපු නම blueberry ......
ඒත් අද hotel blueberry යතාර්ථයක් වෙලා.....
නෑ යතාර්ථයක් වෙලා නෑ තවම
යතාර්ථයක් වෙන්න මූලිකම අඩිතාලම තියලා...තව මාස ගානකින් මේ අක්කර ගානකට විහිදුන ඉඩමෙ හරි ලස්සනට hotel blueberry යතාර්ථයක් වෙලා තියෙයි.....
දෙවනි,තුන් වෙනි පස් පිඩලි එයා අතින් කැපිලා ගියා.....
පොළවට වැදුන උදලු තල දෙක තුනට පින් සිද්ද වෙන්න දැනටමත් එයාගෙ නලල දෙපැත්තෙ දාඩිය පෙරෙන්න අරගෙන තිබුනා.....
