Berceste

11. Bölüm

Merhaba sevgili okurlarım bu kitabı eğlence amaçlı yazıyorum.

Elfin Defne Aslan (Karahanlı)

"Diğerleri demesin ben alınmam veya saygısızlık olarak anlamam ama ben Elfin'in abisiyim ister kabul et ister etme gram umurumda değil. Elfin benim kardeşim."

Mirza sinirden kıpkırmızı olmuş bir şekilde bakıyordu. Araya girme gereksinimi duyarak "Mirza, gereksiz yere sinirlenme lütfen, onlar 'abi' dedikleri için senin kardeşin olmaktan çıkmıyorlar ki," dedim.

Mirza kısa bir an gözlerini bana değdirdi ve başını eğerek önüne döndü.

Mert abim histerik bir gülüş ile "Ben gerçekten şaşırıyorum," dedi. Berzan ona ters bir ifade ile baktı ve "Neye?"

Mert abim kara gözlerini ona çevridi ve "İstanbul'da bana neler anlattınız. Şimdi ben neler görüyorum. Benim kardeşim yanınızda mutlu olmayacaksa ben elimden geleni ardıma koymaz, sizden alırım," dedi net bir sesle.

Agah bey "Çocuklar sakin olun. Mert oğlum evet haklısın ama onlarda birbirlerine alışmaya çalışıyorlar," dedi.

"Bakın Agah bey size saygımdan sessiz kalıyorum ama benim kardeşim bu evde üzülmeyecek. Beni umarım ki anlamışsınızdır," dedi Aytaç abim tehditkâr bir ses tonuyla.

Ortam fazla gergindi ve bu durum hem beni hem de Dursun'u fazlasıyla geriyordu.

"Abim, tamam onlar anlayacaklarını anlamışlardır hem ben, koskoca Aytaç Aslan'ın kardeşi kendini ezdirir mi hiç," dediğimde abim gülümsedi ve beni kolunun altına çekti.

Saçlarıma öpücük kondurup "Aferin benim kızıma," dediğinde Agah beyin gözleri kıskançlık ile doldu.

Berzan bu durumu fark edince "Nasıl oluyormuş baba?" diye sordu.

Agah bey çocuk gibi omuz silkince hepimiz güldük.

Mert abim derin bir nefes aldı ve "Bakın, sizi anlıyorum siz de bizi anlayın. Kardeşinizi, kızınızı yıllar sonra buldunuz evet ama biz de yıllardır yeri geldiğinde annelik yeri geldiğinde babalık yeri geldiğindeyse abilik yaptığımız kardeşimizi kaybediyoruz. Bu bizim için çok zor Elfin bizim neşemiz, mutluluğumuzdu o gittiğinden beri mahalleli bile gülmüyor," dedi ve "Bakın bizim ailemiz öleli henüz 17 gün oldu. Bizim esas ailemiz Elfin'ken şuan o da yok. Elfin bize hem annemizin varlığında hem de yokluğunda annelik yaptı. Kız kardeşimiz öz annemizden çok annelik yaptı bize, biz de ona öz babamızdan çok babalık yaptık. Sizin söylemleriniz ya da tavırlarınız bizim aramızı açamaz," diye ekledi.

Elif hanım dolu gözleri ile ayağa kalktı ve Mert abime sarılıp "Sen de benim oğlum yaşındasın. Ben sana da kız kardeşinede abinede anne olurum ki," dedi.

Buna sadece ben değil herkes şaşırmıştı. Elif hanım abimin saçlarından öptü. İlk defa bir anne abimin saçlarından öptü. Abim bu hareket ile dona kalırken Elif hanım Aytaç abime sarıldı ve saçlarını okşadı.

"Benim 9 tane çocuğum vardı artık 11 oldunuz," diyerek abimin sırtını sıvazladı. Tam o anda abimin omuzları çöktü.

İlk defa bir anneden destek gören abimin omuzlarında ki yükler bir bir kalktı, güçlü durmaktan vazgeçti kollarını Elif hanıma doladı.

Saniyeler sonra Elif hanım abimden ayrıldı ve bana döndü, ona minnettar bir bakış atıp sıkıca sarıldım "Teşekkür ederim anne, abilerime ilaç olduğun için çok teşekkür ederim," dediğimde Elif hanım dondu.

Ana ben kadına 3 günden anne dedim. Ama iyi yerden yürüdü ki.

Elif hanım bir anda sevinç çığlığı attı ve "Annem, oy benim kuzum, duydunuz mu ilk anne dedi," diye sevinçle konuştu.