Berceste

12. Bölüm

Merhaba sevgili okurlarım bu kitabı eğlence amaçlı yazıyorum.

Elfin Defne Aslan (Karahanlı)

Çocuksu bir heyecan ile "Yani abin miyim?" diye sordu "Evet Mirza abimsin."

Mirza duyduklarını karşısında şoka girmiş gibi bana pür dikkat bir şekilde bana bakarken, Berzan koluna bir cimdik attı.

Mirza, anında irkilerek kendine geldi ve ayağa kalktığı gibi yanıma gelip, beni oturduğum yerden kaldırarak ufak bedenimi kolları arasına aldı.

Onun mutlu olduğunu görmek beni de mutlu etmişti. Mirza'ya sıkıca sarıldıktan sonra bedenimi ondan uzaklaştırdım ve "Otur da hepiniz hazır bir aradayken size söyleyeceklerim var," dedim.

Mirza hemen yerine oturdu ve bana bakmaya başladı. Ben de geri Can ve Efes'in arasına oturdum.

Can ve Efes aynı anda ellerimi tuttular ve sanki destek vermek istemişcesine hafif bir şekilde sıktılar.

Derin bir nefes aldım ve Aytaç abim ve Mert abime ufak bir bakış attıktan sonra "Öncelikle abilerim. Biliyorsunuz 6 ay var reşit olmama ben önümüzde ki bu zaman zarfı boyunca burada kalacağım her ne olursa olsun dolu dolu 6 ayım onlar ile birlikte geçecek. Siz ise, ben sizden yardım istemediğim sürece hiç bir olaya karışmayacaksınız," dedim ve Mirza'ya bakarak "Şuan bu evde 3 kişi beni istemiyor. Aramızda ki eksiklerden de fark edilmiştir zaten. Eğer ben reşit olana kadar beni kabul etmezler ise bu evden gideceğim. Sana söyledim Mirza ben aklıma koyduğumu öyle ya da böyle yaparım," diye ekledim.

Aytaç abim huzursuz mırıltılar çıkarttı, beni burada bırakmak istemiyordu bunu biliyordum ama yapacak bir şey yoktu. Abim "İstenmiyorsan bir saniye durmayalım abim. İstediğin her yere götürürüm seni," dedi ve öne doğru uzanıp yüzüme baktı.

Ben de abime döndüm ve tatlı olduğunu düşündüğüm tebessümlerimden birini sunup "10 kişi içinden sadece 3 kişi istemiyor diye diğer 7 kişiye haksızlık edemem ki abim," dedim.

Abim benim bir anne figürüne karşı olan ihtiyacımı ve özlemimi biliyordu ve tahminimce bu sebepten bazı şeylere sessiz kalıyordu.

Mert abim Efes'in arkasından elini uzattı ve yanağımı hafifçe okşayarak "Sen nasıl istersen güzelim. Biliyorsun bir telefon etmen, abi gel demen yeter," dedi ve güven veren bir şekilde göz kırptı.

Emin, Enes, Efes ve Umut bana baktılar Umut oturduğu yerden kalktığı ve önüme diz çökerek "Arayacağın kişiyi de geleceğin yeri de biliyorsun Elfin. Senin için her şeyi yaoatım," dedi, istesem önüme getiremeyeceği ve benim için yapamayacağı hiç bir şey yoktu. Kendisinin gözü hepimizden karaydı.

Ardından Enes "İstersen dünyayı ayaklarına sererim Elfin, unutma," dedi ve önüme gelip saçlarımı öptükten sonra kalktığı yere geri oturdu.

Efes ve Can bana sıkıca sarıldılar sadece, onların varlıklarını hissetmek bile yeterdi ki bana. Zaten yanımda olduklarını her daim biliyordum.

Sıra Emin'e gelmişti. İçlerinde bekli de en çok onunla vakit geçiriyordum "Elfin, sana olan sevgimide, korumacılığımıda biliyorsun. Ufacık bir şeyde bile beni arayabilirsin, senin için dünyayı tersine bile çeviririm," dedi ve alnımı öptükten sonra yerine oturdu.

Yapardı Emin, benim için her şeyi yapardı.

Berat abim yavaş adımlar ile yanıma geldi ve "Abim ben normal bir polisim. Desem ki bunların topuğuna sıkarım. Sıkamam, bir mafya bir polis var burada çok sıkıntı yaşarım ama biliyorsun varım yani," dedi ve hafif bir şekilde güldü.