Janti Yârim

22

Bölüm türküsü

🎶 Köyümü Özledim Gardaş ~ Kırşehir Bozlak (YouTube kanalının ismi)

★★

Doğum günümün olduğu geceden sonra herşey aynı monotonlukta devam ediyordu. Günlerim sıkıcı ve boştu. O gece Ece gittikten sonra hiçbir şey olmamış kimse bu konuda konuşmamıştı.

Şuan ise ağustosun sonlarına doğru gelmiştik. Yaz tatilimi böyle evde geçirmek istemiyordum. Hani yks'yi kazandıktan sonraki o yaz muhteşem geçecekti. İnternet'te hep öyle görmüştüm. İnsanlar yeni yerler keşfediyor ve doyasıya eğleniyordu. Benim tek eğlencem ise kardeşim Fırat'tı.

Yatağımdan kalkarak odamdan çıktım. Salona geçtiğimde tüm ev ahalisi vantilatörün yakınına oturmuş ellerine rastgele geçen bir şeyle kendilerini serinletiyorlardı.

Koltukların birine oturdum. Fırat'ın bu seneden kalma ders kitaplarından birinin kapağı ise hemen yanımda duruyordu. Kapağı elime alarak kendimi serinletmeye başladığımda kimse konuşmuyordu.

Sıcaklık iyice bezdirmişti bizi. İnsanın bu havada hareket etmeyi bırakın konuşası gelmiyordu.

Sehpada duran telefonun çalınmasıyla babam telefonunu eline alarak açtı.

"Alo. Başlıyormusunuz. Tamam tamam merak etme sen."

Dedi ve gülerek devam etti babam.

"Öyle bir ekiple geleceğim ki. Tamamdır 3 4 güne oradayız inşallah. Hadi Allah'a emanet."

Hepimizin gözleri babama dönmüşken babam gülümseyerek telefonu kapattı.

"Kimdi o konuştuğun Adem."

"Fevzi , hanım."

"İnşallah düşündüğüm şey değildir baba."

Fırat'ın korku dolu bakışları babamı bulurken babam ayağa kalktı ve elindeki telefonu bana doğru fırlattı.

"Aç kızım ordan bir oyun havası."

"Off hayır ya."

Fırat salonu terk ederken babam bana e hadi der gibi bakıyordu. Babamın sevdiği oyun havalarından birini açmamla babam ellerini şıklatıp oynamaya başladı. Bu sevinci tabikiiside memleketine kavuşma zamanın gelmiş olmasındandı.

Abim babamın karşısında yerini alırken annem sitemle konuştu.

"Kendi memleketine gidecek ya nasılda mutlu beyefendi. Benim memleketim olsa neyse."

Diyerek elindeki örgüye devam etti annem. Babamla abimin oynayışını izlerken aklıma gelen gerçeklerle aydınlandım.

Ağustosun sonları
Babamın amcama başlıyormusunuz demesi ve ardından ise öyle bir ekiple geleceğim diye eklemesi.
Yoksa tabii ya işte o zaman gelmişti. Patates sökülmesi ve daha birçok tarla işi.

İyide ekip dediği kimdi babamın. Biz her köye gidişimizde zaten topluca gidiyorduk ve babam hiç bir zaman bizden ekip olarak bahsetmemişti amcama.

Babam yorulup oturduğunda annem abime öyle bir bakış atmıştı ki. Gözleriyle resmen yazıklar olsun diyordu abime.

"Ee Adem öyle bir ekiple geleceğim gibi birşey söyledin. Neden bahsediyorsun anlat hele."

"Valla hanım biz zaten bu konuyu ramazandan beri konuşuyorduk."

Diyerek nefeslendi babam.