Janti Yârim

19

Bölüm Şarkısı

🎶 Affet ~ Müslüm Gürses

★★

Simay'ın anlatımıyla

"Simay evladım iyi misin?"

Kafamı yukarı kaldırarak gözlerimi endişeli bir şekilde bana bakan dedeme doğrulttum. Kafamı sağa ve sola sallamamla hızla yanıma çöküp cebinden çıkardığı mendili kesilen parmağıma bastırdı.

Bir eliyle elimi tutarken diğer eliyle ise beni yerden kaldırıp sandalyeye oturttu. Masada duran suyu bana uzattı.Kendisi ise diğer sandalyeyi yanıma çekip oturdu.

Dedemin verdiği sudan bir yudum alıp geri masaya koydum. Dedem ise elleriyle göz yaşlarımı silip bana bakmaya başladı.

"Anlat hadi yavrum."

★★

"Kimseye söylemezsin demi dede."

Dedemin hafif çatılmış bakışlarını gördüm ardından ise kendisi konuştu.

"Duymamış olayım Simay. Dedenden hiç sır çıktığını gördünmü?"

Kafamı sağa ve sola salladım. Dedem ise konuşmasına kaldığı yerden devam etti.

"Gençlik yıllarında olur öyle şeyler yanlış anlaşılmalar. Önemli olan yanlış anlaşılmaları düzeltmektir demi yavrucuğum. Bak şimdi sen hiç canını sıkma. Zamanında anneannen ile benimde aramda bazı küçük tatsızlıklar oldu aynı sizin durumunuz gibi. Anneannen'den hoşlanan bir oğlan vardı. Benide hiç sevmezdi. Neyse işte gel zaman git zaman aramıza fitne sokmuştu bu oğlan. İkimizi birbirimize düşürmüştü. Durum öyle ki neler söylemiştik birbirimize çok kırmıştı kalbimi. Anneannen olacak hanfendi ise hiç dinlememişti beni ağzına ne geldiyse saymıştı."

Histerik bir şekilde gülüp bakışlarını bir iki saniye karşıya çevirdi ardından ise bana doğrultup sözlerine devam etti.

"Emre oğlumun dedesi Nurettin. Sağolsun çok çabaladı bizim için. Tabi bende bir keçi inadı var o zamanlar. Nuh diyorum peygamber demiyorum. Neyse işte bu olayın aslını öğrendi gitti anlattı anneannene. Anneannen de tabi kıyamam bir üzüldü bir yıprandı. Benle konuşmak istedi her seferinde ama tabi ben izin verirmiyim bir kere canımı yaktı diye güvenemiyorum. Neyse işte Nurettin bir gün alelacele bizim evin kapısını çaldı."

"Bu evin kapısını demi dedi?"

Diyerek onu böldüm. Dedem ise güldü ve başıyla onayladı.

"Bi görsen yüzünden ter akıyo. Nefes nefese kalmış. Hızlıca konuştu. Dedi 'Selma'ya araba çarpmış hastanede.' Aklım bir çıktı kızım inanamazsın. Evden bir cüzdan bir anahtar alıp çıktım ayağımda terlikler. Üstümde pijama. Ondan sonra işte bindik taksiye Nurettin ile gidiyoruz. Hastaneye vardık. Neyse ki çok yara almamış Anneannen. Sağolsun anneannenin annesi ve babası çıktılar odadan bizi yalnız bıraktılar. Beni bir görsen kızım gözlerim kıpkırmızı olmuş hüngür hüngür ağlıyorum. Bir şey oldu diye. Anneannenle konuştuk orada. Söz verdik birbirimize o hastane odasında. Önce birbirimize inanacağız ve güveneceğiz diye. O günden sonrada küçük kavgalar dışında bir daha hiç ayrılmadık."