Janti Yârim

23

Bölüm şarkısı

🎶 Sor ~ Cem Belevi

★★

"Simay hadi uyan artık saat altı buçuk."

Ayla'nın konuşmasıyla sırtımı ona dönüp üstümdeki pikeye iyice sarıldım.

"Kalkmak istemiyorum ben ya. Uyuyacağım."

"Oldu paşam başka bir arzun. Bak Betül bile kalktı. Sen hâlâ yat burda."

"Ne güzel işte Hem bir sürü kişiyiz bana gerek yok ki ben evde babannemle durur size akşam yemeği yaparım ha. Ne diyorsun."

"Kalk diyorum Simay ne diyeyim bak birazdan annem gelir seni böyle görürse..."

Sözünü tamamlamasına izin vermeden yerimden kalktım. Ne var yani yengemi çok seviyordum ama ondan tırsmıyorda değildim. Sinirlenince Ayla ve Enesin içinden geçiyordu resmen.

Ayla benim bu halime gülerken yarı açık gözlerimle odadan çıktım. Tuvelete geçip yüzümü yıkadım ardından ise mutfağa geçip sandalyeye oturdum. Gözlerimden uyku akıyordu ve biraz olsun üşümüştüm.

Ağustosun sonuydu , havalar sıcaktı ama yinede sabahları her zaman soğuk oluyordu.

"Hiç gelme oğlum koş abinleri kaldır."

Annemin , gözünü ovuşturarak giren kardeşime laf atmasıyla kardeşim bana dönerek göz kırptı ardından ise eliyle bana gel işareti yaptı.

Kafamla ne var anlamında ona baksamda gıcık kardeşim bir şey söylemedi. Yerimden kalkıp mutfaktan çıktım. Giriş kapısının önünde durmasıyla oflayarak yanına vardım.

"Ne istiyorsun Fırat sabah sabah zaten uykum var."

"Annem ne dedi duydun mu?"

Kollarımı göğsümde birleştirerek bıkkınlıkla konuştum.

"Ne dedi Fırat?"

"Abinleri kaldır dedi."

"Ee ne var bunda."

Dememle kafasını sağa ve sola sallayıp hınzırca gülümsedi.

"E hadi ver bir yüz kağıt orta yolda anlaşalım."

"Ne diyorsun be ne yüz kağıdı."

Sinirlerim gerilmeye başlarken Fırat bana aldırmadan konuşmaya devam etti.

"Peki madem sen  yabancı değilsin 150 olsun sana bak herkese de bu fiyatı söylemem değerimi bil ha."

Elini bana doğru uzattığında kaşlarım çatıp söze başladım.

"Dua et amcamlar salonda yoksa sana ne yapacağımı bilirdim ben. Ayrıca yok para falan bende. Hem adamın odasına dalacak kadar da arsızlaşmadım git kendin çağır."

Fırat'ın konuşmasına fırsat vermeden salona doğru baktım. Ayla ikinci sofrayı yere sererken bende salondan çıkıp mutfağa doğru geçtim.

Annem , yengem ve Sevim teyze bir yandan konuşarak bir yandan ise hızlıca kahvaltılıkları hazırlıyorlardı. Ne kadar çabuk kahvaltı edip evden çıkarsak o kadar iyiydi bizim için.

Sonunda iki tepside hazır olduğunda annem birini yengem diğerini eline almıştı. Sevim teyze ise elindeki çaydanlıkla birlikte annem ve yengemin arkasından salona doğru geçmişti. Ben ve Ayla ise geri kalan şeyleri alıp salona geçtik.