Alperumeli: Günaydın.
Selenophile: Günaydın.
(Görüldü✔️✔️)
Alperumeli yazıyor...
Alperumeli: Bayağıdır yazmıyorsun. Nasılsın diye soracaktım.
Selenophile: İyiyim, sen nasılsın?
Alperumeli: İyi ben de.
Alperumeli: Okulda mısın?
Sırıtarak yemekhaneye giden adımlarımı hızlandırdığımda sabah sabah bana yazmasına şaşırıyordum doğrusu. Aslında bana değil Selenophile'ye yazıyordu kendince ve bunu bilmediği için içten içe kendime kızıyordum. Ona bir gün gerçekleri söylemek istiyor muydum? Şu ân için evet.
Dün akşam Galata'da bana söyledikleri aklımı söküp atmak isteyeceğim cinsten olsa da hiçbir şey söylemeyip beni eve bırakmasını beklemiştim. Öyle de olmuştu. Siyah Toyota'sı asfaltta çığlık atarken ben çoktan evime girmiş, düşüncelerimle boğuşuyordum.
Neyse ki o gecenin de sabahı olmuştu. Tıpkı diğer geceler gibi.
Aklımı kurcalayan bir diğer konu ise dedemlere taşınıp taşınmamak arasında kalmamdı çünkü bir tarafım ayrı yaşamak için erken olduğunu söylüyor, diğeri bunu sert bir dille reddediyordu. Sırat köprüsünü geçmekle geçmemek arasında kalmıştım kısacası ve bu ikilem beynimi yoruyordu.
Aleyna muhabbeti de vardı bir köşede, konu tamamen kapanmamıştı ve dürüst olmak gerekirse bugün Alper Rumeli'yi görmemeyi tercih ederdim, her anlamda. Yoksa yine kapanmayan konuyu açıp yaramı deşecekti.
Görmemek mümkün müydü?
Değildi ama denemekten zarar gelmezdi.
Berke ile de konuşacağını söylemişti. Bu sabah okulda görememiştim onu, kendimi daha ne kadar kötü hissedecektim?
Alt dudağımı ısırarak ekrana çevirdim gözlerimi yeniden. Üzerimde siyah, kollu bir body ve kot pantolon vardı. Saçlarımın uçlarına hafif dalga vermiş, yüzüme biraz makyaj yapmıştım. Yine de yeterince sağlıklı olmadığım için solgun duruyordum, sesim de resmen karga gibi çıkıyordu. Oflarken sırtımı koridordaki duvara yasladım.
En son konuşmamızda ona yazan kişinin, yani benim, kim olduğumu bulmak için her şeyi yapacağını ima etmişti; hatta etmemiş, net bir şekilde dile getirmişti. Gerçekten çıldırmak istemiştim o an, ama şimdi o kadar da kötü bir fikir gibi gelmiyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HALEL | YARI TEXTING
Fiksi Remaja"Aramıza o kadar büyük bir boşluk girdi ki, hiç bile saysam bunu, bu kalbin yeniden atması imkansız."
