𝐀𝐘𝐍𝐈 𝐑Ü𝐓𝐁𝐄

Bölüm 17 🔥

Heloooooo nebersiniz
ateşciklerimmmm ben bu bölüm  kadar bombayımnmmm 🐺🔥
Hemen oylayın sonra ise soluksuzca okuyun yorum yapmayı unutmayınnnnnn

~Keyifli okumalar dilerim~

🔥🐺

    ___________________________________

~Benim toprağımda gömülmeye mahkumsun~
____________________________

Ölüm namlunun ucundaki mi? yoksa tetikte duran parmağın sahibi mi?
Ölüm hep bizimleydi hep arkamızda, attığımız her adımda düşünmeden ilerlediğimiz dağda yada sırtımızı dayadığımız bir kayada battığımız çamurda boğulduğumuz o denizdeydi
Yaşamayı değil yaşatmayı seçenlerle canlarını bi an bile düşünmeden siper edenler vatanını ve milletini canı pahsına korumaya ând içmiş kahramanlarla görev yapmaktan onur duyuyorum.

Etrafımız dört bir yandan sarılmıştı. Mühimatımız tükenmişti ağır yaralı bir askerimiz ve son damlasına kadar savaşmak isteyen bir timimiz vardı.
Harabe bir evin içinde sıkışıp kalmıştık gittikçe bize yaklaşıyorlardı.
Dirayetliydiler ama ani bir çıkış karşısında mühimatsız savaşacak kadar yorgun düşmüşlerdi. O bunun farkındaydı timinde şehit istemiyordu

Ayağa kalktım gökhanın yanına geçtim duruşunu bozmamıştı dimdik duruyordu yine yıkılmaz geçiti olmayan bir dağ gibi.

"Dayanacak güçleri kalmadı" dedim bakışları bana kaydı.

"Nerelerden çıktıklarını bi bilsen.. Dayanacaklar,zorundalar." Sesinde teredütte dahi yer yoktu. Düz ve netti.
Ne düşündüğünü kestiremiyordum baktığımda çok şey söyleyen çimen gözleri bu kez baktığımda sadece kendimi görüyordum.

"Sizi korumak adına adamların arkasından atış yapıcaz
Tâaruzu onaylıyormusunuz" telsizden f16 pilotunun sesi duyuldu.

Gökhan bana baktı gözlerimi gözleriyle birleştirdim. Kalbim hiç olmadığı kadar hızlı attmıştı soluğum kesilicek gibiydi ölümün ucuna gelmiştik bellkide şehit düşücektik hiçbişey beni bu kadar hiçlikte hisetirmemişti herşey kopmuş gibiydi sadece biz varmışız gibi kırpamadım gözlerimi kırpsam herşey bitecekmiş gibiydi. Kafasını ağır ağır saladı benden onay ister gibiydi yüzümde acı bi tebesüm oluştu sadece kafamı aşağı yukarı salladım. Bakışları yerde acı içinde yatan silah arkadaşına kaydı ona baktığında onu böyle görmenin verdiği acıyı anlamak paramparça bir duyguydu.

"Onaylıyorum Allah yardımcınız olsun."gözleri son bir kez bana dokundu bişeyler söyleyecek gibiydi ama demedi sadece bikaç saniye öyle bi baktı belkide anlatmak istedikleri dilinde değilden gözlerinde gibiydi.

"Allah sizinde yardımcınız olsun." Attış gerçekleşicekti boranın yanına geçtik hepimiz etrafına çömeldik.

"Hakkı-nızı he-lal edin komu--tanım"
Bora zar zor konuşmuştu gökhana karşı. Gökhan ellini boranın yaralı omzuna götürdü kanlı beze dahada bastırdı. " şşş dayan aslanım dayan kendini yorma, Timimde şehit istemiyorum bora biraz daha dayan çıkarıcam seni burdan."

Bora zar zor bir nefes bıraktı dışarıya gözlerini bana çevirdi.

"Lav-in komu-tan-ım" gözlerim dolmaya başlamıştı artık. Kafamı salladım.
"Diy-em-eden gi-tmi--yim" ilk başta neden bastetiğini anlıyamadım sonra soluk soluğa devam ettirdi.
"Başı-nız sağ-ols-un" gözümden bir damla yaş süzüldü. Ellimin tersiyle hemen sildim timim bu haldeyken sallya sümük ağlayamazdım.

"Vatan sağolsun" babamın şehit olduğunu biliyorlardı açıkçası bu durumda hatırlıyıp demesi tekrardan ne kadar kahraman bir timde olduğumu hatırlattı.