Speeding Hearts (SPEEDING #1)

Rozdział 13

TikTok: itwriterrr
Instagram: itwriterrr
Twitter/X: itwriterrr

Po skończeniu obiadu udałam się prosto do swojego pokoju. Postanowiłam, że zostawię chłopaków samych.

Szczerze mówiąc, chciało mi się płakać. Nie wiem, dlaczego tak się tym przejęłam. Po prostu... Naprawdę czułam, że zawiodłam.

W gorszych dniach zawsze pomagały mi horrory. Miałam kilka ulubionych i gdy chciałam odciąć się od otaczającego mnie świata, włączałam wybrane filmy.

Aktualnie przechodziłam przez zastój czytelniczy, więc idealnie się składało. Przeważnie stawiałam na książki, gdy uciekałam od rzeczywistości.

Tym razem postawiłam na „It" z 2017 roku.

Pierwsza część była o niebo lepsza od drugiej, chociaż obie bardzo lubiłam.

Długo nie nacieszyłam się horrorem, bo po kilkunastu minutach usłyszałam pukanie do drzwi.

Nawet nie zdążyłam się odezwać, ponieważ zaraz ktoś sam sobie wszedł do środka.

Oczywiście to był Evan.

— Co robisz? — Wszedł do środka i zamknął za sobą drzwi.

— Oglądam.

— Bardzo lubisz horrory, hm?

— Owszem — rzuciłam krótko.

— Mogę być twoim ulubionym horrorem? — Uniósł minimalnie kącik ust ku górze.

— Dobry podryw — zaśmiałam się lekko, lecz po chwili znowu wróciłam do kamiennego wyrazu twarzy, co chłopak od razu zauważył.

— Dlaczego sobie poszłaś? — Usiadł obok mnie i spojrzał na ekran laptopa, w celu zobaczenia co oglądałam.

Nie odpowiedziałam mu. Nastała lekko niekomfortowa cisza. Miałam zbyt duży natłok myśli.

— Od jak dawna wiedziałeś? — W końcu się odezwałam.

— Nie rozumiem. O czym? — Ściągnął brwi.

— O tym, co Noah robi.

— Od pierwszego razu — odpowiedział po chwili.

Tylko mruknęłam coś niezrozumiałego pod nosem i dalej włączyłam film na laptopie.

Miałam cichą nadzieję, że zrozumie moje aluzje i zostawi mnie samą. Chyba właśnie tego teraz najbardziej potrzebowałam.

Evan jednak zatrzymał film szybciej, niż zdołałam go włączyć.

— Nie obwiniaj się o to, że nie wiedziałaś. Nie chciał, żeby ktoś wiedział.

— Ale jestem jego siostrą.

— No właśnie. Dlatego nie chciał, żebyś wiedziała — objął mnie i lekko przyciągał do siebie.

— Ciekawe ile jeszcze ma takich tajemnic...

Po chwili zorientowałam się, że Evan mi nie odpowiedział i znowu panowała między nami cisza. Zadarłam głowę lekko ku górze, aby na niego spojrzeć.

— Ja chyba też muszę ci o czymś powiedzieć.

— Już się boję...

Gdy już miał się odezwać, do pokoju wparowała Amber.

Ale wyczucie...

— Roseanne! — Krzyknęła poirytowana. — Ile można na ciebie czekać?

— A czekacie na mnie? — Zapytałam zdezorientowana i spojrzałam kątem oka na Evana.