RUS MAFYASI(TEXTİNG)

40.

Selaaam. Bir süredir yoktum,çünkü gerçekten hiç yazasım yok. Voleybol antremanlarımda başladı,maç sezonu yaklaşıyor. Okunma sayısı azaldı,çünkü artık çoğu kişi wattye girmiyor. Benimde hiç gidesim yok ama neyse.

Keyifli okumalar.
🤎🤎🤎🤎🤎🤎🤎🤎🤎🤎🤎🤎🤎🤎🤎🤎🤎🤎🤎🤎
20 YIL ÖNCE..

Haziran,o lanet olası yerden Orrel sayesinde çıkabilmişti. Fakat onun ordan çıkabilmesi Orrelin başına fena patlayacaktı. Ya da Orrel'e değil. Anastasia'ya.

Şu anda Olezka Aleyev,karşına üç çocuğunuda almış öfkeden çıldırıyordu. Bu işi çocuklarından birinin yaptığını biliyordu. Yulia yapamazdı,hamileydi ve kendini riske atmazdı.

Geriye kalan son üç seçenek kalıyordu.

Orrel Aleyev
Anastasia Aleyev
Natalia Aleyev

Nataliayı eledi Olezka. Natalia daha küçüktü ve bunu yapamazdı. Geriye kalıyordu iki seçenek.

Orrel Aleyev
Anastasia Aleyev

Olezka korumalarına emir verdi ve korumalar hızla Nataliayı odadan çıkardı. Natalia ise ağlıyordu. Eğer abisi ve ablası ölecekse,o da ölmeyi yeğlerdi.

Olezka, Nataliaya boş gözlerle baktı ve odadan çıkışını izledi.

"Şimdi..." dedi Olezka öldürüc ve öfkeyle boğulmuş sesiyle. "İtiraf edin. Hanginiz Ali Dericinin kızı Haziran Dericiyi çıkardı,hanginiz kurtardı!?"

Orrel, tam ağzını açacakken Anastasia aniden kardeşinin önüne geçti. Koruma iç güdüsüyle dikildi kardeşinin önünde.

"Baba." Dedi Anastasia güçlü tutmaya çalıştığı sesiyle ama ürküyordu.

"Bana baba deme." Dedi Olezka sertçe. Çocuklarının ona baba demesinden bile tiksiniyordu. Sadece bir kişi hariç. Yulianın karnındaki bebeği seviyordu. Tek sevdiği çocuğu oydu. O da daha doğmamıştı.

Anastasia göz yaşlarını zorlukla tuttu. "Biz bir şey yapmadık." Dedi Anastasia. "Gerçekten." Çaresizdi.

Korkuyordu,bu adam her şeyi yapardı.

Orrel,ablasının arkasından çekildi ve ürkekçe ablasının elini tuttu. Korkuyordu.

Olezka alayla bir kahkaha patlattı ve ardından yumruğunu duvara geçirdi.

"Çıldırtmayın lan beni!" Dedi bağırarak. Orrel korku ile ablasının elinden tutup geri çekildi. Ve fısıldadı.

"Abla,annem bizi kurtarmaz mı?" Anastasianın gözünden bir yaş süzüldü usulca.

"Kurtarmaz." Dedi şüpheli bir tavırla. "Biz buradan sağ çıkamayız zaten." Dedi Anastasia Orrelin duymayacağı bir şekilde fısıldayarak.

Ardından Olezka sertçe onlara geri döndü.

"Bana hemen cevap verin,hanginiz yaptı! Hanginiz!" Dedi öldürücü sesiyle. Bir çocuk babasından korkmamalıydı.

Anastasia yalan söyledi. Kardeşinin ölmesini istemiyordu.

"Ben yaptım,baba." Dedi ve gözünden bir yaş daha süzüldü. Kalbi titredi.